Het lijkt wel het begin van een The Prodigy optreden. Het dondert flink nijdige beats. Iemand die net zo demonisch kijkt als Keith Flint komt het podium opgelopen. Maar nee, dit is Skunk Anansie, alweer een 90's band die vorig jaar een doorstart maakte.

CONCERT
Skunk Anansie, Pinkpop mainstage, zondag 30 mei 2010

MUZIEK
Miljoenen albums verkocht Skunk Anansie in de jaren negentig. De Britse straight forward rockband scoorde hoog met hitmateriaal als Weak en Hedonism en live met Deborah Dyer aka Skin als imposante frontvrouw. Maar na album nummer drie dat tevens het minst van alle teweegbracht, ging de band uit elkaar. Persoonlijke issues vroegen om meer beweegruimte, zo luidde de afscheidsbrief. Toch besloot het viertal vorig jaar weer bij elkaar te komen. Skunk Anansie voelde als onafgemaakt werk voor ze.

PLUS
De opkomst is sterk. Je voelt dat deze band er nog zin in heeft. Ze doen hun uiterste best er een geweldig optreden van te maken. Skin is, serieus, nog altijd heel slank. Ze is in het zwart gekleed, behalve een als kunstwerk aan te merken vest vol goud waar de pofmouwen van Caro Emerald niets bij zijn. Ze is nog altijd die imposante frontvrouw, het symbool van een sterke vrouw met een demonische blik en de gulste lach. Ze krijgt het zelfs voor elkaar om over het publiek te lopen, al zijn het maar enkele stappen. Als performer mag Skin heilig worden verklaard.
 
MIN
Toch zorgen enthousiasme en toewijding niet voor een geslaagd optreden. Misschien willen ze te graag, dat zou het kunnen zijn. Maar het opvallendste is toch de muziek. Skunk Anansie anno 2010 degradeert zich tot frustratierock. Alles zit retestrak in elkaar, daar is geen twijfel over mogelijk, maar de band spuugt zijn muziek als gal uit naar het publiek. De drummer lijkt met zijn werk het ontbreken van vuurwerk (dat Green Day – nog zo’n 90’s band – gisteren  wel had) te willen compenseren. Hij slaat op zijn tom alsof die een kanonskogel moet afvuren. Rage Against The Machine met Scary Spice.

CONCLUSIE
Je zou het graag willen, maar toch voel je niet wat deze band nu zo graag wil overbrengen, wat haast nog frustrerender werkt dan de muziek. De band voelt het wel, maar het publiek niet. De muziek van Skunk Anansie blijkt meer in een tijdperk vast te zitten dan verwacht. Ze overtuigen niet meer, voelen haast gedateerd aan. Ook het publiek moet zijn twijfels hebben gehad. Alleen Hedonism wordt door meer mensen dan alleen de eerste rijen meegezongen. Verder blijft de respons waar de band eigenlijk op hoopt uit. Uiteindelijk vraagt Skin er zelf maar om: applaus. Eerst is ze niet tevreden. “Come on, you can do better,” waarna het publiek alsnog aan de vraag voldoet. “That’s not bad, you do better then the Germans.” Ach, blijkbaar trekken we eensgezind op met onze oosterburen. Wat Skunk Anansie betreft dan.
 
CIJFER
6

Meer over Skunk Anansie op Pinkpop 2010 op http://pinkpop.vpro.nl/event/Skunk-Anansie.html