Vlak voor het optreden vormen de jongens van Destine een kring. Een vrolijke groepshug verbeeldt het moment waar Destine in  twee jaar naartoe heeft gewerkt. Of, zoals toetsenist Laurens Troost even later uitschreeuwt: "Twee jaar geleden begonnen we een punkbandje. Nu staan we hier. Te bizar voor woorden eigenlijk." Een camera legt het allemaal vast, waarschijnlijk voor DestineTV, het eigen kanaal waarmee de jongens hun fans een kans bieden eens te zien hoe dat nu is, leven als rocksterren in Nederland. Na de hug springen alle vijf de bandleden licht hysterisch op en neer. Destine heeft superveel zin in Pinkpop. De voor Nederlandse bands misschien wel meest begeerde plek op de festivalagenda bewijst de nog steeds stijgende populariteit van de emopunkers. De immer aanwezige camera(geilheid) onderstreept subtiel de meest waarschijnlijke reden dat na Lowlands nu ook Pinkpop voor de bijl gaat. Destine is een band waarbij de wil om door te breken als liters glijmiddel er vanaf druipt. De keurig Amerikaans klinkende emopunk schuift daarom pijnloos naar binnen. 

CONCERT
Destine, Pinkpop 3FM-stage, zaterdag 29 mei 2010

PLUS
Als het fysiek mogelijk zou zijn, sprongen de jongens van Destine het hele optreden. Het ziet er energiek, jong en op een bepaalde manier best indrukwekkend uit. In leeftijd variëren de bandleden ergens tussen de 25 en dertig, desondanks gaan ze op en neer als highschoolkids die net hebben gehoord dat de school is afgebrand. Het werkt bijzonder goed. Een punkmeisje met twee lippiercings en een shirt van een hardcorepunkband zingt zacht de refreintjes mee. Het scherm toont een volwassen vrouw die elke zin euforisch meebrult, haar arm is een grote Destine-reclamezuil. Als Destine ons vriendelijk, maar dringend vraagt allemaal te gaan zitten om daarna bij het refrein op te springen doet bijna iedereen dat. De Tilburgers weten een volwassen Pinkpoppubliek op de knieën te krijgen. Destine weet met een reeks uitvergrote podiumposes iets neer te zetten dat werkt op een festival. Tussen de nummers door zegt zanger Robin van Loenen vaak dingen als "En nu gooien we er nog een tandje bij" of "Heel goed, nu gaan we nog een stapje verder, doe vooral met ons mee." Zo kan het dus ook, je publiek naar een hoogtepunt toepraten.  

MIN
Tijdens Spiders laat Destine een kleine pauze vallen. Voor toetsenist Laurens Troost een lastig moment. Het hele optreden door springt hij hysterisch over het podium, zoekt onbeschaamd de camera's en rent eens langs de voorste rij publiek. Nu is het opeens stil. Gelukkig weet Troost ook dit moment naar zich toe te trekken. Zijn simpele oplossing: steek gewoon een arm de lucht in en hou dat net zo lang vol tot de camera ook hierop inzoomt. Zonder enig cynisme zou je kunnen stellen dat Destine nep is. De liedjes zijn inwisselbaar, de sound is gladgestreken en het tienerleven komt in zulke platte metaforen naar voren, dat we bijna opgelucht adem haalden bij de verschrikkelijke realiteit dat we allang niet meer jong, mooi en on a wild and crazy run zijn. Er is een video waarop Destine in Amerika is. Daar doen ze zonder ironie trots verslag van een bezoekje aan een shopping mall: "We zijn nu in een mall." Destine is een band uit Tilburg aan wie nog nooit goed is uitgelegd dat het leven geen Amerikaanse tienerserie is, en 'beroemd worden' op zichzelf een vreemd en vooral zielloos doel is.

CONCLUSIE
Destine zou wel eens heel groot kunnen worden.

CIJFER
4,5