De kleur van de stoppels op zijn gezicht is grijs geworden, zijn designer jasje zit aanzienlijk strakker dan tien jaar geleden. James Murphy bekeek bij de oprichting van LCD Soundsystem in 2002 al vanaf een afstand naar jeugdcultuur, maar nu hij de veertig is gepasseerd, is het voor hem tijd voor iets anders. This Is Happening is het laatste album van LCD Soundsystem, de New Yorkse band die bij het uitbrengen van het titelloze debuut zowel het rock- als dancecircuit op zijn kop zette door de twee werelden op baanbrekende wijze te verenigen. De stuwende, gruizige muziek werd tot dancepunk gedoopt, cowbells werden populair en Daft Punk Is Playing At My House van het titelloze debuut werd een instant klassieker. En Murphy, die wist zijn voorkomen als de al wat oudere, gezette frontman te gebruiken als iets cools. 

De zelfverzekerdheid waarmee Murphy het einde van zijn band aankondigt heeft de schijn van arrogantie. “I understand music and I trust my taste. And taste is important”, zei hij in een interview met The Guardian. Toch lijkt het, luisterend naar de derde, laatste vrucht, dat het trefzekerheid is die zijn conclusie heeft gevormd. This Is Happening is misschien wel één van de beste laatste albums van een band. Zo cool Murphy is over zijn voorkomen, zo cool is hij over zijn keuze. En dat zorgt ervoor dat deze laatste plaat niet is volgepropt met laatste ideeën, maar juist een zekere losheid bezit. Dit album kijkt terug, maar weet ook een laatste stap verder te zetten.

Pow Pow, nummer acht op de plaat, lijkt over zijn besluit te gaan. De volle 8:30 minuten, de tijdsduur van het nummer, houden percussie en synthesizers een gelijk tempo aan. Murphy zingt op haast ongeïnspireerde wijze ‘pow pow pow’, maar wat hij zingt is

Reclining, I'm getting used to it
Like kissing under a bridge
It's an entirely new discovery, (8x) discovery

Van het oude dancepunk geluid is weinig meer over. Alleen in opener Dance Yrself Clean en Drunk Girls is nog iets van de explosieve kant te horen. Maar de rest van This Is Happening vindt zijn kracht in betekenisvolle repetitieve songs. Iets wat LCD Soundsystem al niet vreemd was, maar meer dan anders komt de bewondering voor Manuel Göttsching naar voren. Göttsching is iemand die met zijn band Ash Ra Tempel niet alleen veel betekende voor krautrock, maar solo met zijn album E2-E4 ook een weg baande voor elektronische muziek. Precies die twee elementen staan op LCD’s album centraal. I Can Change, You Wanted A Hit, Pow Pow en Home werken richting een climax die uitblijft. Maar in plaats van een teleurstellend effect, werkt de muziek als een warm bad. Hypnotiserend bijna, door de manier waarop gitaar, drums en synthesizers over elkaar heen zweven. Maar nummers als All I Want en One Touch bezitten ook het gevoel van David Bowie in de jaren zeventig.

En dan Murphy als zanger. Niet eerder was hij in zijn teksten zo (zelf)reflectief (Pow Pow) en eerlijk over zijn muziek (You Wanted A Hit) en zichzelf (I Can Change). Hij ontdekt zijn romantische kant, hij stelt zich op als crooner. Het lijkt wel alsof hij het ditmaal veel meer voelt wat hij zingt. Dat kan te maken met de voorkennis waarmee dit album is gemaakt. De voorkennis van je eigen Apocalyps. This Is Happening is hoe de band zijn eigen einde heeft willen markeren: een openhartig album met gevoel van ongedwongenheid, maar toch met de pretenties en urgentie van een debuut. Wat een mooi afscheidscadeau.

This Is Happening komt uit via DFA/EMI en is momenteel op de Luisterpaal te beluisteren.


Op 4 mei speelde de band in Paradiso. 3VOOR12 nam het concert op in audio. Aanstaande donderdag kun je het concert terug beluisteren.