'Wie in Los Angeles geboren wordt, komt al vroeg in zijn leven voor de keuze te staan: word ik een egomaniac en ga ik voor het snelle Hollywood-leven, of doe ik het iets rustiger en eerlijker. Het is een stad vol tegenstrijdigheden. En de stad ligt op het randje van de wereld' Producer en muzikant Alfred Darlington - als artiest bekend als Daedelus - is trots op zijn stad. De laatste jaren ontstond er een broeinest van creativiteit, met producers als Flying Lotus, The Gaslamp Killer, Nosaj Thing en Dam-Funk. Hun muziek heeft hiphop als basis, met hoofdrollen voor bas en vreemde ritmes en invloeden uit dubstep, psychedelische rock en jazz. 

Drie afgezanten van de Los Angeles beat scene zijn tijdens Motel Mozaique in Rotterdam: Daedelus, The Gaslamp Killer en Dam-Funk. Hoe verschillend hun muziek ook is, één ding hebben ze gemeen: een sterke persoonlijkheid. Ze willen meer dan een feestje bouwen, maar zoeken ook een diepere emotie. Het zijn mannen met het hart op de tong, maar ook met een herkenbaar uiterlijk. Dam-Funk - die iets meer afstand heeft tot de hechte scene - is een veteraan, die eruit ziet eruit als een glijerige funk-god uit de jaren tachtig, met een grote zonnebril met rode en blauwe glazen. Daedelus gaat het liefst gekleed als een Victoriaanse Engelsman, compleet met jasje en lange bakkenbaarden. Veruit de meeste excentrieke figuur van de drie is William Benjamin Bensussen alias The Motherfucking Gaslamp Killer, een man met lang haar en een baardje die de afgelopen twee, drie jaar als een wervelwind over de wereld raasde. Zijn fysieke verschijning - zeg maar gerust wild en ongecontroleerd - past bij zijn manier van draaien: honderd tracks in een uur, schijnbaar hapsnap, en om ze paar minuten onderbroken door de ijzingwekkende kreet 'Oh My Goooooddddddd!'

'Ik weet nog dat ik Gaslamp voor het eerst zag', herinnert Daedelus zich. 'Hij had al door heel Californië gezworven toen hij ons belandde. Die man is een staaf dynamiet. Hij draaide hiphop met psychedelische rock, wat wij op dat moment een bizarre combinatie vonden. En hij bewoog zo veel achter de draaitafels dat we ons onmogelijk konden voorstellen dat hij zijn platen daadwerkelijk aan elkaar mixte en hij zwaaide zo met zijn haar dat we bang waren dat iemand gewond zou raken. Als je hem een beetje leert kennen, merk je dat hij echt zo is. Gaslamp is een enorm dynamisch persoon. Hij gaat in een paar seconden van een fluister naar een schreeuw. Aan de andere kant hecht hij erg aan zijn eigen comfort zone en kan hij zich helemaal terug trekken in zijn eigen wereld. Kip bijvoorbeeld is zo'n cruciaal ingrediënt van zijn dieet dat hij het zelfs in een Sea Food restaurant in Kyoto buiten de kaart om bestelde.'

'Ik experimenteer graag, maar niet met eten', zegt Gaslamp. Hij vertelt over de oorsprong van zijn opvallende stijl. 'Ik ben begonnen als battle-dj, in de hiphop. Dan kreeg je twee minuten de tijd om zo gek mogelijk te doen. Voor een optreden probeer ik alle nerveuze energie die ik in me heb te kanaliseren. Ik heb 200 songs in mijn playlist, die ik door en door ken. Die draai ik in hoog tempo achter elkaar. Ik ben obsessief en compulsief, het verveelt me snel. Soepel mixen is voor mij geen doel, het gaat puur om de energie. Voor en na een show kan ik me soms volkomen leeg voelen. Dan drink ik heel veel en geef mezelf helemaal aan de muziek. Tijdens de show probeer ik de muziek als het ware te regisseren. Soms komen mensen na afloop op me af, in de waan dat ik dezelfde persoon ben als op het podium. Dat ben ik dan al niet meer, maar dan gaan ze uit hun dak, springen op en neer en schudden me heen en weer.'

Maar The Gaslamp Killer heeft nog een andere kant, die we de laatste tijd vaker zien: die van muzikale verhalenverteller. Als producer werkte hij samen met Gonjasufi, een mysterieuze zanger met rastahaar van een meter. Ze werkten samen aan het album A Sufi And A Killer, dat de sfeer ademt van de Mojave woestijn. Loom en zanderig. 'Afgelopen week heb ik voor het eerst opgetreden met Gonjasufi. We zijn van plan om met elkaar op tour te gaan. Hoe en wanneer weten we nog niet precies, maar het moet snel gebeuren. Op dit moment werk ik aan een eigen album, dat in dezelfde psychedelische lijn zal liggen. Ik droom van een live rock band om mee te touren.'

Die kant van Gaslamp past beter bij de excentrieke elektronische popmuziek van Daedelus. Daedelus is duidelijk de romanticus van de groep. Het liefst zou hij non-stop liefdespop maken met zijn vrouw Laura, maar het meest bekend werd hij van de stuiterende samplepop die hij al zo'n tien jaar maakt. Zijn beats zijn onvoorspelbaar. Vaak met hiphop als basis, maar zelden echt vast te pinnen. Zijn tracks worden aangekleed met heel veel samples, die hij uit de meest uiteenlopende platen trekt. Niet alleen soul en funk, zoals veel hiphopproducers doen, maar ook easy listening, bossa nova, en op zijn nieuwe album The Righteous Fists Of Harmony zelfs uit klassieke muziek. 'In het nummer Fin De Siècle haal ik de violen uit allerlei bronnen', vertelt hij. 'Ik heb nu eenmaal niet genoeg geld om een echt orkest in te huren.

Dat nieuwe album verscheen eind maar en is de ultieme uiting van Daedelus' Victoriaanse obsessie. Hij maakte het album als soundtrack bij de zogeheten Boxer Rebellion, een opstand die aan het eind van de 19e eeuw plaatsvond in China. Lokale opstandelingen namen het daar op tegen het Britse leger, met desastreuze gevolgen. 'Het is een verhaal zonder helden en zonder liefde. Het is een oorlog. Mijn album is de soundtrack van verlies, maar ook van verlangen en triomf. Het is een wonderlijk verhaal, dat fictie lijkt, maar echt gebeurd is.'

Het verband tussen de experimentele beat scene in Los Angeles en het preutse Engeland van koningin Victoria ligt niet voor de hand, maar het is er wel degelijk volgens Daedelus. 'De regels over wat goed en slecht was, waren zeer strikt in die tijd, zeker als het aankwam op seksualiteit. Een vrouw kon een schandaal veroorzaken door haar enkel te laten zien. Maatschappelijk gezien zijn er weinig dingen meer die echt voor opschudding kunnen zorgen, maar de muziek wordt nog altijd geregeerd door strenge opvattingen over wat goed is en wat niet. Ik hou ervan die grenzen op te zoeken, elkaar uit te dagen. In veel andere muziekscenes - bijvoorbeeld dubstep - proberen producers elkaar steeds te overtreffen door nog hardere tracks te maken dan hun voorgangers. In Los Angeles is de beste track altijd degene die nog meer dan alle anderen uit de bocht vliegt.' 'We houden de beat gaande, met alle mogelijke nieuwe invloeden,' zegt Gaslamp. 'Ik ben een man met een evangelie. Fuck de wereld. Leef alsof we nog maar twee jaar te gaan hebben, en probeer koste wat kost te uiten wie je bent.'

The Gaslamp Killer, Daedelus en Dam-Funk spelen alle drie 10 april in WATT op Motel Mozaique. 3VOOR12 doet verslag van het festival. Meer info vind je op de speciale festivalsite. Bereid je voor met de speciale Motel Mozaique luisterpaal.