Hij stuurde niet zo lang geleden een foto van zijn studio naar zijn labelbaas, Riley Reinhold van Traum Schallplatten. De sms die hij daarop terugkreeg: 'het lijkt wel een iglo!'. De vergelijking is niet vergezocht. In de Amsterdamse Rivierenbuurt heeft Pascal Terstappen (22), ofwel Applescal, twee kleine kamers. Eén om te slapen, de ander heeft hij verbouwd tot studio. Dat wil zeggen; doeken hangen aan het plafond bollend naar beneden, een paar extra isolatiewanden staan tegen de muren. Het oogt nogal provisorisch. "Maar voor mij werkt het wel. Riley werkt met veel grote namen, Extrawelt en zo. Die hebben professionele studio's. Dit is mijn hok. Als ik om één uur 's nachts de behoefte krijg om muziek te maken, duik ik het in. Laatst was het zo erg, dat om acht uur 's ochtends een huisgenoot vroeg of ik daar serieus heel de nacht had gezeten. Ik was de tijd vergeten."

In een jaar tijd bracht elektronica producer Terstappen twee albums uit op het internationaal gerenommeerde Duitse label: in augustus 2009 zijn debuut A Slave's Commitment, dat gezien kan worden als een verzameling losse technotracks. "Tracks die ik al lang had liggen, maar waarbij ik te lui was om ze als demo's rond te sturen." Zijn onlangs uitgekomen A Mishmash of Changing Moods laat daarentegen een veel coherenter en geraffineerder geluid horen. Opvallend zijn de sterke melodieën en de keuze voor zwevende electronica waar ook de Nederlandse producer Kettel om bekend staat. Maar een releasefeest kwam er niet. "Dat vind ik teveel geregel. Ik vind het gewoon leuk om muziek te maken en een beetje op te treden, meer niet."

Als je een hele nacht in de studio kunt zitten, zonder besef van tijd. Ben je dan ook iemand die weleens vergeet te eten?
"Inderdaad, soms stop ik een paar boterhammen naar binnen en dan is het goed. Dat vind ik ook belangrijk, het is het teken dat je echt in een vibe zit waarin je niet door hebt wat je aan het doen bent. Als je teveel nadenkt bij muziek, dan maak je rotzooi. In een roes kom je tot de mooiste dingen."

Beland je vaak in een roes?
" Dat ligt eraan. Het is vaker wel dan niet. Maar soms heb ik ook van die dagen dat ik wakker word en denk: Godverdomme, what the fuck moet ik doen vandaag?"

Wat doe je dan op zo'n dag?
"Niets. Mijn mail of Facebook checken, beetje tv kijken, of ik bel een vriend op om te chillen. Toch kan het gebeuren dat ik alsnog zin krijg in muziek maken. Maar forceren doe ik het nooit, dat is niet goed. In elk geval werkt dat niet voor mij. Ik doe het voor de lol, daarom ben ik begonnen met muziek maken. Dat wil ik ook graag zo houden.”

Je hebt vast wel enige ambitie. Je bent inmiddels gestopt met je opleiding toch?
"Ja, ik moest me er zo enorm toe zetten om naar school te gaan, dat het echt vervelend werd. School schoot gewoon niet op. Het is niets voor mij."

Wat maakt school voor jou zo vervelend dan?
"Het kan zo enorm kansloos zijn. Dan zit ik daar een fictief marketingplan te schrijven. Ik deed iets met media en marketing. Zelf heb ik nooit over de keuze nagedacht. Mijn zus zat er al op school. Ik dacht, laat ik dat dan ook maar gaan doen. Mijn vader zei laatst nog dat hij vanaf het begin wist dat ik de studie nooit af zou maken. Maar ik heb wel mijn propedeuse gehaald."

Gefeliciteerd.
"Want stel dat het niet gaat lukken met de muziek, dan kan ik er altijd nog voor kiezen om een studie op te pakken. Maar dan wel één die me leuk lijkt. Op het moment ben ik wel blij hoe het gaat. Ik doe waar ik zin in heb. Ik heb weinig ritme in mijn leven, maar voor mij werkt dat. Als ik kijk naar wat mijn huisgenoten doen op een dag, dan doe ik niet zo veel, weet je. Maar daar moet je ook aan durven toegeven."

Vind je het vervelend om je huisgenoten te zien vertrekken naar iets buitenhuis, terwijl jij thuis blijft?
"Ik vind het juist wel lekker om alleen thuis te zijn. Je moet leren om je te kunnen vervelen en niet alles vol te willen plannen. Als ik niets te doen hebt, dan ga ik een wandeling maken, of haal ik koffie en ga ik buiten in het zonnetje zitten. Ik hoef niet per se iets te doen te hebben."

Je bent nog jong, heb je nooit het idee dat je iets mist. Dat er dingen aan je voorbij gaan?
"Nee, als ik me daar mee moet bezig houden. Dat schiet niet op toch? Ik snap ook niet dat mensen zich daar druk over kunnen maken. Dat ze bang zijn iets te missen. Hoe kun je nou iets missen, als je er niet bij bent? Als ik geen zin heb om naar een leuk feestje te gaan, dan ga ik niet."

Het niet organiseren van een releasefeest, denk je dat dat ook voortkomt uit die gedachte?
"Ja, ik denk het wel. Maar nu lijkt het net of niets me een bal interesseert. Dat is namelijk niet zo. Ik bedoel, ik doe veel leuke dingen, met mijn huisgenoten en vrienden buitenshuis. Maar je moet ook op momenten voor jezelf kunnen kiezen en niet overal bij willen zijn. Je moet doen waar je je goed bij voelt. Als je zin hebt om in de studio te zitten in plaats van op pad te gaan, dan moet je dat doen."

Hoeveel beter gaat het met je als artiest sinds je bent begonnen met produceren?
"Goed. Er komen steeds meer aanvragen binnen vanuit het buitenland. Ik ben in Valencia geweest. Ik ga naar Keulen, Engeland, Frankrijk en Zwitserland. In Nederland doe ik ook gewoon mijn ding. Ik merk dat ik langzaamaan meer respons krijg op internet. Dat is goed. Mijn filosofie is dat het veel beter is wanneer je geleidelijk een achterban opbouwt."

Je hebt een groot, bekend label achter je staan. Helpt dat denk je?
"Veel jongens van mijn leeftijd brengen hun releases uit op een klein label, of doen dat in eigen beheer. Dat snap ik op zich wel, maar ik denk dat je veel beter een label kunt zoeken waar fulltime gewerkt wordt. Een label dat het al heeft gemaakt. Traum heeft al veel artiesten gebracht, ze hebben een grote achterban. Nu zijn ze bezig met een nieuwe generatie die ze verder willen brengen, daar hoor ik ook bij. Bij Traum kan ik volledig mijn eigen ding doen, ze hebben een goede distributeur en we werken goed samen."

Je hebt het waarschijnlijk ook aan hen te danken dat je met beide albums op Pitchfork staat.
"Ik weet niet hoe ze bij mij komen, maar waarschijnlijk via Kompakt. Die doet de distributie voor Traum en hebben een mega promolijst. Maar het is wel heel tof. Zit je voor de grap liedjes te maken, kom je daar op terecht. Veel websites willen gewoon leuk schrijven, zij geven iedereen een acht. Pitchfork is erg kritisch. Mijn eerste cd vonden ze een rotzooitje. Deze vonden ze ook nog naïef, ik kreeg een 6.8. Maar wat ze zeggen klopt op zich wel. Caribou kreeg diezelfde week een 8.4, maar dat is ook echt een geniaal album. Je moet als knaapje van 22 jaar realistisch zijn: ik heb best een vet album uitgebracht, maar ik ben nog genoeg stappen verwijderd van de top. Toch zou ik het tof vinden als ik met het volgende album boven de zeven uit kom."