Zou het een bewuste knipoog zijn? De laatste jaren verschenen er weinig liedjes die sterker aan het late werk van The Beatles deden denken als Blitzen Trapper's Destroyer Of The Void, en binnen een minuut valt de term 'rolling stone'. Bijna net zo (onbedoeld) grappig als je album beginnen met een zes minuten klokkend epos, dat minstens drie verschillende songs door elkaar lijkt te vlechten en net zoveel genres. En toch - vreemd misschien na zo'n omschrijving - zou Blitzen Trapper met dit nieuwe album best eens een groter publiek aan kunnen spreken.

Nummer vijf is het alweer, al begon de wereld pas op te letten bij het derde album Wild Mountain Nation. In eerste instantie leek de band - en vooral frontman Eric Earley - nog een beetje geïntimideerd door de schijnwerpers, maar op Destroyer Of The Void heeft Blitzen Trapper voor hun kleine universum zelfs regelrechte hits geschreven. Het pakkende Laughing Lover bijvoorbeeld, een fuzzy folkrocksong met stuwende drums en een niet te ontkennen gitaarhook. Lekker losjes, maar toch ferm. Of het Beatleske Dragon’s Song, of het traditioneel klinkende duet The Tree met folkprinses Alela Diane. Het is Blitzen Trapper op zijn meest gestileerd, en dat geldt eigenlijk voor het hele album.

Ook traditioneel is de verhalende folksong The Man Who Would Speak True (inclusief mondharmonica), waarin een man zijn geliefde neerschiet met een gestolen geweer. Toch slaagt Blitzen Trapper er in platgetreden paden fris te laten klinken. Dat lukt nog beter met de ontroerende pianosong Heaven And Earth, die frontman Eric Earley in zijn eentje begint, begeleid door enkel piano, en steeds sterker aanzwellende violen. Earley klinkt charmant onbeholpen als een houthakker die niet kijkt op een splinter meer of minder, en dat zorgt ervoor dat hij de suikerzoete arrangementen kan hebben. Destroyer Of The Void is wel minder avontuurlijk dan zijn voorgangers, maar staat zo vol sterke songs dat je dat vergeeft.

En voor wie juist wel voor dat avontuur gaat is er natuurlijk die majestueuze opener, een typisch nummer om je album mee af te sluiten. Lang en grillig. Maar Blitzen Trapper heeft gelijk dat het dat niet doet. Je zou het haast hun Bohemian Rhapsody noemen, omdat het net als die Queen-klassieker werkt als drietrapsraket. Er zit zelfs een piano-break in, vergelijkbaar met die uit de evergreen. Waar Freddie ‘any way the wind blows’ zong, fluistert Earley de geliefde die hij ooit kwijt zal raken toe: ‘as the years disappear, will you wait for me here?’ Wederom een knipoog?

Destroyer Of The Void van Blitzen Trapper verschijnt bij Sub Pop/Konkurrent. Woensdag geeft 3VOOR12 een aantal exemplaren weg in de nieuwsbrief. Het album staat tijdelijk op de Luisterpaal.