Hij wordt door velen beschouwd als een van de grondleggers van de internationale beat scene, een voorloper als het gaat om experimentele elektronica met invloeden uit hiphop, jazz en bass-music. Zijn internationale vrienden komen uit Los Angeles, uit Glasgow en Londen, maar Dimitri Grimm alias Dimlite groeide gewoon op in een onbeduidend stadje met 2.000 inwoners in Zwitserland. Vrijdag 9 juli speelt de producer op het North Sea Jazz Festival, tijdens Hyperrhythm, een initiatief van Viral Radio. “Daar komt een gespecialiseerd publiek”, zegt Dimlite. “Dat past doorgaans het best bij mijn muziek.”

De afgelopen jaren is de scene rond Dimlite geëxplodeerd. Producers als Flying Lotus en Hudson Mohawke worden over de hele wereld omarmd. Dimlite zelf bleef gek genoeg een beetje in de luwte. Misschien wel omdat hij uit Zwitserland komt, denkt hij zelf, al lijkt het er ook op dat zijn focus net wat verslapte op het moment dat het erop aan kwam. Een paar maanden geleden verscheen een mini-album van zijn hand, genaamd Prismic Tops, maar zijn laatste volledige album stamt alweer uit 2006. In de tussentijd zwierf hij wat rond. “Ik heb er twee jaar over gedaan om een nieuw label te vinden, al deed ik daar niet echt mijn best voor. Ik produceerde veel, maar was eigenlijk niet tevreden over de resultaten.”

Ontevreden was hij ook over Prismic Tops, dat oorspronkelijk gewoon 17 tracks moest tellen. Het werden er uiteindelijk maar acht. "En dat bossanova dingetje hoort er eigenlijk niet eens bij, dat vonden ze bij mijn label te goed om niet uit te brengen." De rest gooide hij weg, maar die acht mogen er zijn. Het zijn subtiele ritmische speeltjes, tracks die langzaam uitgroeien van iets heel kleins tot iets heel beweeglijks met percussie, synthesizermelodieën en minuscule baslijnen. Ze klinken associatief, maar dat zijn ze niet. “Vanaf het begin weet ik precies waar het start en waar het eindigt. Wel probeer ik ervoor te zorgen dat ik nooit hetzelfde doe. De ritmes hoeven niet per se ingewikkeld te zijn. Ik hou ook van eenvoudige muziek. Tegelijkertijd is het wel een soort statement tegen de platte dansmuziek die je overal hoort. Het is mijn manier om te zeggen: kom op mensen! Het is misschien eigenwijs en compromisloos, maar het moet er gewoon uit.”

Prismic Tops begint met een ontroerend tweeluik, genaamd Kalimba Deathswamp / Kurt Feelings. Het eerste deel van die titel hield hij over aan een improvisatie-optreden met de Oostenrijkse jazzdrummer Richard Eigner, die het instrument kalimba bespeelde, een Afrikaanse duimpiano. Deathswamp is een niet al te romantisch beeld van de wereld die Dimlite om zich heen ervoer na een verbroken relatie. Daar verwijst ook het tweede deel naar. “Het is een knipoog naar Kurt Felix, een beroemde Zwitserse tv-presentator, die al veertig jaar met dezelfde vrouw getrouwd is. Ze staan bekend als hét gelukkige koppel van het land. In die track zeg ik: 'Kurt Felix help me please, Kurt Felix I'm so lonely'. Toevallig las ik een week nadat Prismic Tops uitkwam een krantenkop: 'Kurt Felix heeft opnieuw kanker'. Mijn muziek heeft slechte vibes, dacht ik eerst. Maar hij had al eerder kanker gehad, dus ik heb niets gedaan."