Rare jongens die labelbazen. Af en toe gebeurt het nog dat een geweldig album tussen wal en schip valt. Dat het niet uit is in Nederland terwijl men in Amerika, Groot-Brittannië of elders er helemaal hard op gaat. Zo kwamen de platen van Bombay Bicycle Club en Glasvegas nooit uit in Nederland. Het debuutalbum van Sleigh Bells is er ook zo een. Op 11 mei kwam Treats uit in Amerika en binnenkort is de plaat dan eindelijk officieel uit in Nederland. Voordeel: het stof van de hype is neergedaald en de band is twee maal live te bewonderen geweest. Conclusie: Sleigh Bells is geen lege huls, maar een spannende act met een geweldig sterk debuutalbum. Treats is 3VOOR12 Album van de Week.

Want een hype, dat was het. Op 16 december 2009 Schreef The New York Times al: ‘If you haven’t heard them yet, maybe the Internet is not for you?’ Wanneer de formatie dan ook nog blijkt te bestaan uit een mislukt meidengroepzangeresje die inmiddels les geeft en een hardcore gitarist/ober, haken veel mensen al snel af. Maar dat is zonde. Want is het eigenlijk niet een geweldig verhaal? Ober Derek serveert docente Alexis en een week later, in juli 2008, maken ze de eerste nummers. Een jaar later zijn er twee nummers ‘los’, nog geen platencontract, een spot op CMJ, SXSW en stuiteren blogs en magazines al over elkaar heen. Vervolgens tekent M.I.A het duo op haar label N.E.E.T. en is er ineens een plaat die al die woorden en verwachtingen gewoon vrolijk inlost.

De basis van de elf nummers op Treats bestaat uit geprogrammeerde elektronische beats, schurende metalgitaren, pompende gruissynths en een opvallend ‘netjes’ zingende Alexis. Het zijn elf popliedjes waarbij op bepaalde sporen een stoot distortion en/of fuzz is gezet. Het is geen trucje geworden: dat gladde liedjes zogenaamd credible zijn gemaakt door ze vies te laten klinken. Nee, elke productionele keuze is gemaakt om de impact te vergroten. Zo ligt er nooit één noisesaus over een nummer. In Riot Rhythm en Crown On The Ground is enkel de bass zwaar overstuurd, omdat het een beat oplevert die je nog nooit gehoord hebt en je in de onderbuik raakt. Op Infinity Guitars krijst Alexis ineens door een brakke versterker waardoor de tekst nog zes keer harder aankomt.

Deaf chords, dead ends
Sling set can't meet their demands
Dumb whores, best friends
Infinity guitars, go 'head

Street wars, straight men
Cowboys, Indians
Red souls, red friends
Infinity guitars, go 'head
(Infinity Guitars)

Live lijken alle frustraties van mislukte carrières er uit te komen. Op het Walk the Line festival klopte nog niet alles, enkele weken later in de Paradiso Bovenzaal wél. A/B Machines met de gierende riffs en smerige beat is zo enorm slim. Rill Rill, geheel zonder gitaar, zingt Alexis in haar eentje en het blijft gewoon boeiend. Het zijn nieuwe geluiden, uiterst effectief en catchy verpakt. Wanneer muziek opduikt waarvan men denkt: ‘zo simpel, dat ik daar niet zelf…’ dan moet je opassen. Sleigh Bells heeft goud in handen.

Beluister Treats nog enkele dagen op de Luisterpaal.