Revu-journalist Gert-Jaap Hoekman wist het zeker: het gaat enorm goed met Nederlandse artiesten in het buitenland. Op Noorderslag 2009 bevestigde een onderzoek zijn vermoeden. De Nederlandse export van muziek is aan een opmars bezig en Hoekman zag hier een verhaal in. Twintig verhalen om precies te zijn. Op 11 januari 2010 verschijnt zijn boek Over de Grens bij uitgeverij Thomas Rap. "De Nederlandse muziek is gewoon veel beter geworden."
 
Guuz Hoogaerts, Hoekman's baas bij Revu, stuurde hem in zijn eerste dagen op reportage met Relax. "On the road is iets in mij losgemaakt. Ik voelde dat dit is wat ik wilde doen. Ik heb voor Revu prachtige reizen mogen maken. Het is een dure onderneming, maar ik combineerde het met verhalen die ik in de bewuste landen kon maken," vertelt Hoekman. Negen verhalen in het boek waren eerder te lezen in Revu. "Ik heb het gevoel dat ik vorig jaar alleen maar onderweg was. Dit is waarvoor ik bij Revu ben gaan werken: de reportages van Leon Verdonschot zijn een enorme inspiratie voor mij. De echte verhalen komen pas wanneer je iemand volgt en een nacht doorhaalt."
 
Van Wouter Hamel, C-Mon & Kypski, Within Temptation, Kraak & Smaak en de danceartiesten die Hoekman sprak, hebben we in Nederland niet eens door hoe groot ze zijn buiten de landsgrenzen. Maar er zit ook veel treurnis en rauwheid in het leven onderweg. Zo vertelt Hoekman hoe Nederlandse bands thuis met trots vertellen over hun avonturen in Amerika - op bijvoorbeeld het Texaanse showcasefestival SXSW - al staan ze er te spelen voor amper 10 man. "Dan zie je wel met welke instelling een band overkomt. Pete Philly of Pepijn van Le Le geven alles, maar er zijn bands die dit niet aankunnen. Je hebt een heel lange adem nodig en moet dan nog kunnen accepteren dat dat het was."
 
"Je moet het echt heel graag willen. Er heerst nog veel naïviteit, maar er zijn ook bands die doelbewust het avontuur aangaan. Ik ben met hardcoreband No Turning Back naar Korea en China geweest. Dan zaten we acht uur in trein en bus om voor eenentwintig man te spelen. Vijf man stond bij het tafelvoetbal, vijf aan de bar en vier mensen maakten een pitje, en dan mag je weer acht uur terug. Die jongens doen het graag, maar slapen wel gewoon op de grond of in hotels waar kamers ook per uur verhuurd worden."
 
Hoekman legt uit dat er nog altijd veel meer geld naar Amerika verdwijnt dan dat 'onze artiesten' in het buitenland binnenhengelen. "Maar wanneer je de situatie vergelijkt met enkele jaren terug, doen we het heel goed." De journalist is enthousiast over de steun vanuit Buma's MusicXport, maar vindt dat er wel veel betere communicatie en voorlichting nodig is. "Artiesten vertellen mij dat de geldkraan dicht is, terwijl ze mij bij Buma juist vertellen dat er meer geld dan voorheen is. Je moet bij het juiste loket zijn en dan nog met een goed verhaal komen."
 
Wanneer hem twee succesvolle acts van 2009 wordt voorgelegd, is Hoekman stellig: "Kyteman is een zeer dure productie, er moet heel veel goed gaan wil je dat bijvoorbeeld in Amerika krijgen. De Staat geef ik een zeer grote kans in het buitenland. Ze beginnen niet te groot, mikken niet meteen op Amerika en hebben een uniek geluid." Toch waarschuwt hij dat je als artiest moet houden van de ontbering. "Je kan in Nederland nog zoveel zalen uitverkopen, in het buitenland ben je gewoon weer een nobody die iets op moet bouwen."

De boeiendste reizen had Hoekman met gabberpunkers Aux Raus en zanger Lucky Fonz III. "De laatste heb ik met mijn verhaal onbewust een spiegel voorgehouden. Hij vond het een heftig verhaal om terug te lezen. Met Aux Raus heb ik bizarre avonturen beleefd. Vechtpartijen, coke, drank, miscommunicatie, maar ook de meest toegewijde fans. Zelfs de twee bandleden waren opnieuw onder de indruk van wat daar gebeurde."

Gert-Jaap Hoekman's boek Over de Grens ligt vanaf 11 januari 2010 in de winkels. De officiële presentatie vindt op Noorderslag plaats.