November 2009, het weer is miserabel en opeens staat een melancholieke Belgische songwriter op met een juweel van een herfstplaat. De in Nederland volslagen onbekende Gaëtan Vandewoude verrast als Isbells met negen donkere, uitgeklede songs en thema's als zijn eigen gezin en de teloorgang van het milieu. "Ik zing over mezelf of dingen die heel dichtbij komen." Na jaren in de Leuvense bands Soon (emocore) en Ellroy (indierock) gaat Vandewoude solo terug naar de essentie. "Ik was me heel erg bewust van alles dat er niet op moet staan." 

Gaëtan Vandewoude is naar eigen zeggen een rationele jongen die vanaf het moment dat hij muziek ontdekte, altijd bezig is geweest met die grote liefde. "Alleen heeft het 10 jaar geduurd om te beseffen dat ik het altijd een beetje vrijblijvend deed. Ik heb in die groepen leuke dingen gedaan, maar daar heel weinig moeite voor hoeven doen. Was bezig met nummers maken, mixen, opnames en dan was het aan anderen om het te doen. Het verschil is dat ik nu mezelf heb uitgevonden en gezegd: ok, het wordt tijd dat je er een keer 100% voor gaat. Zowel op muzikaal vlak als organisatorisch."

Het omslagpunt voor Vandewoude kwam toen hij dertig werd. "Die leeftijd heeft alles met de plaat te maken. Dertig was een mikpunt waarop ik echt weg wilde zijn bij mijn vorige werkgever, Ikea. Ik heb altijd in functie van muziek geleefd, als student twee dagen per week bij Ikea gewerkt. Dan kon ik overleven en met wat ik in twee dagen verdiende, vijf dagen mijn goesting doen: muziek. Maar de tijd staat stil he, als je dertig wordt kijk je achteruit en vooruit. Ik moest daar weg. Ik dacht: 'Als je dat nu niet doet ga je nog eens zes jaar verliezen', want zes jaar terug was het ook maar voorlopig." September 2008 nam Vandewoude ontslag, augustus 2009 was de plaat af.

Heb je nog geen spijt gehad?
"Nadat ik impulsief ontslag nam, was ik een week euforisch en daarna dacht ik even: 'Shit, een vaste job en inkomen was toch gemakkelijk'." Dat maakte al snel plaats voor het besef dat hij plots tijd genoeg had. "En toen ben ik echt op mijn gemakske begonnen met mijn dromen. Nog niet echt heel gedreven, maar het masterplan was wel gestart." 

Het vocale deel heeft je wel wat hoofdbrekens bezorgd?
"Ik heb nooit in mezelf geloofd als zanger. Bij Soon en Ellroy deed ik backing vocals. Ik kon wel toon houden, maar besefte dat ik niet luid moet zingen. Dat is echt niet schoon. De enige manier om te zingen voor mij was zacht en hoog. Door goed te luisteren naar demo's heb ik mijn stemgeluid zelf ontdekt en gevormd."

Is Isbells een uitingsvorm voor gevoelens, die je niet in die andere bands kwijt kon?
"Niet zozeer. Soon is een manier, dit is een manier, er zijn vele manieren. Het is niet zo dat ik mijn ei niet kwijt kon bij Soon. Ik had gewoon nu zin én de drang om dit te doen."

Luisterend naar je plaat rijst toch het vermoeden dat je wel wat donkere zielenroerselen wilde uiten.
"Eigenlijk niet, ik ben eigenlijk heel optimistich. De meeste teksten hebben een redelijk donker thema, maar in elke tekst zit - en dat is niet bewust - altijd wel hoop of een uitweg. Er is nooit een negatief einde..." De kwalificatie 'herfstplaat' doet Vandewoude even aarzelen. Glimlachend antwoordt hij: "Ik heb de meeste nummers in de winter geschreven, maar in de zomer opgenomen."

Wat inspireert je tot het schrijven van teksten?
"Dat is heel persoonlijk. Dat gaat over mezelf of dingen die ik in mijn heel nabije omgeving tegenkom. Bijvoorbeeld: I'm Coming Home is de liefdesbrief aan mijn vrouw en mijn kind. Dreamer is een nummer over je dromen waarmaken, over wat ik nu aan het doen ben met Isbells. Over ervoor gaan, je baan opgeven, de cd opnemen, erin geloven en er ook in slagen, juist omdat je erin gelooft."

In hoeverre is Isbells al geslaagd?
"In België is het heel hard gegaan met mij, wat me wel heeft verbaasd en in Nederland waren ze ook meteen erg enthousiast. De volgende stap is ook hier voet aan de wal te krijgen." Kijk je dus ook verder dan de Benelux? "Jazeker, een Belgische clubtour is toch na tien optredens gedaan. Ik ben daar redelijk dromerig over: waarom niet? De cd; dat zijn gewoon negen mooie liedjes. Als iemand die hier mooi vindt, waarom zou dat dan niet in Zuid-Amerika kunnen?"

Waar gaat de song Time's Ticking over?
"Ik ben al 16 jaar samen met mijn vriendin en wij zijn heel blij met elkaar, maar in mijn vriendenkring zijn het afgelopen jaar zeven of acht koppels uit elkaar gegaan. Ik was daar echt niet goed van en voel dan ook de nood daar iets over te schrijven."

Opener As Long As It Takes lijkt gemaakt als opmaat naar de milieuconferentie van Kopenhagen?
"Het gaat inderdaad over milieu, het milieubewustzijn van de hele wereld eigenlijk. Ik zing ook over mijn kind in dat nummer. Ik heb een dochter van vier en bij alles wat je hoort en ziet, maak ik me wel zorgen, niet aleen over mijn maar eerder over haar toekomst. En ook over het grotere geheel. Het is raar dat we gezamenlijk de aardbol aan het verkloten zijn, dat we dat weten en dat we er eigenlijk niks aan doen. Mea culpa, ik ook..."

Isbells speelt donderdag 14 januari vanaf 21.30 uur op EuroSonic in De Spieghel. De aansluitende clubtour voert door Nederland en vooral door België. Isbells stopt onder meer op 16 januari in Tivoli de Helling, Utrecht, op 22 januari in Doornroosje, Nijmegen en 2 april in Perron 55, Venlo. Het album is weer te beluisteren op de speciale EuroSonic Luisterpaal.