Spoon mag dan na de tegenvallende verkoop van de tweede langspeler door major Elektra gedropt zijn, sindsdien kan de rockgroep uit Austin, Texas op Merge Records uitstekende verkoopcijfers overleggen. Het indierock-label heeft vast nog geen moment spijt gehad en ook het zevende album moet weer grote glimlachen op de gelaten toveren. Spoon continueert het hoge kwaliteitsniveau en Transference kwalificeert zich net zo makkelijk als Album van de Week.

Mag je na het kampvuurgetokkel in de opener stellen dat de nieuwe Spoon pas met het tweede nummer begint? Waarschijnlijk wel. De Texanen zal het weinig kunnen schelen, ze doen op Transference immers niet aan crowdpleasing. De nummers stoppen niet zelden abrupt, alsof de band er klaar mee is en afbouwen of faden verspilde moeite vindt, even overbodig als polijsten. Wellicht kwamen ze ermee weg, omdat ze voor het eerst zelf een plaat produceerden.

De heren van Spoon volharden in ieder geval in een eigenwijze aanpak en bewijzen hun gelijk met deze twaalf songs. Frontman Britt Daniel is geen grootse zanger, maar zijn stem is rauw genoeg voor de Texaanse indierock en draagt op rustige, hese toon ook gevoeliger nummers als Out Go The Lights. Daniels gitaarspel is vaak kaal doch raak en altijd functioneel. De instrumentatie is sowieso niet overdreven aanwezig, maar bevat genoeg tempoversnellingen om het spannend te houden.

Transference zit boordevol catchy hooks en effecten. Written In Reverse is een logische single; verdraaid pakkend, wat nog versterkt wordt door de poppy backing vocals. Trouble Comes Running biedt rauwe rock 'n roll, ergens tussen The Stones en The Strokes met een koortje uit de beat-generatie. Got Nuffin is minstens zo sterk, met scheurende gitaar en tintelend toetsenspel en dankzij een vieze riff grijpt het mooi opgebouwde I Saw The Light je bij de keel om dan halverwege genadeloos afgebroken te worden.

Eigenzinnigheid troef dus. En de constatering dat Transference een valse start kent, is toch een onterechte. Het openingsnummer heeft net even wat extra draaibeurten nodig voordat de kale instrumentatie en de stemmen op de juiste plaats vallen. Het is daarmee exemplarisch voor de hele plaat. En exemplarisch voor Spoon an sich, wiens vorige cd Ga Ga Ga Ga Ga ook al extra draaibeurten behoefde. Je moet weer door durven bijten voor deze groeiplaat, maar dat is evengoed een aanbeveling.

Transference komt uit bij Anti/Epitaph. Het album staat tijdelijk op de Luisterpaal.