De Song van het Jaar is jarig. In 1985 was de eerste, donderdag 16 december vindt de uitzending van dit jaar plaats. Gijsbert Kamer van de Volkskrant duikt de komende maand voor 3VOOR12 in het immense Song van het Jaar archief. Voor tijdens het lezen: de grote Song van het Jaar shuffle playlist op Spotify. 2017 tracks, vijf dagen. De stembus is gesloten, volg de uitslag in de uitzending van aanstaande donderdag op 3FM (vanaf 19.00 uur). Alles over de Song van het Jaar vind je hier.

Het jaar 2001 was het jaar dat ik weer vertrouwen kreeg in de Amerikaanse rock ’n roll, en ik niet alleen. De New Yorkse Strokes en The White Stripes uit Detroit werden in de internationale pop-pers als redders van de rock ’n roll onthaald.

Een beetje overdreven, achteraf, maar het goede van The Strokes en White Stripes was dat ze eindelijk het liedje weer centraal stelden en niet de sound. Hun rock ’n roll klonk weer opzwepend en opwindend en niet beklemmend.

Is This It, het debuutalbum van The Strokes werd door de muziekpers onthaald alsof het een nieuw wereldwonder betrof. In Nederland verkoos de pers het album tot plaat van het jaar, met bijna twee keer zoveel punten als de nummer 2, All Is Dream van Mercury Rev.

Zelf vond ik The White Stripes een betere kandidaat als redders van de rock ’n roll. Hun muziek, met zowel invloeden van de Kinks en Led Zeppelin als van oude blues en rock ’n roll, was me net iets veelzijdiger en ook hitgevoeliger.

The Strokes vond ik geweldig, maar The White Stripes vond ik net iets beter, zeg maar. The Strokes was ook echt een journalistenband. Het aantal lovende woorden dat er aan hen besteed werd, stond in schril contrast met de platenverkoop. In Nederland althans.

Bovendien wist de band het materiaal op het debuutalbum tot op de dag van vandaag niet te overtreffen terwijl de White Stripes in 2003 de hit van het jaar zouden afleveren. Vergelijken we ook nog even de muzikale verrichtingen  van de frontmannen buiten hun band, en het moge duidelijk zijn dat ook hier Jack White het van Julian Casablancas wint.

Het grappige is dat de VPRO–luisteraar helemaal niet meeging in de euforie rond de nieuwste sensatie uit New York. Ze haalden met Hard To Explain niet eens de top tien van de Song Van Het Jaar-lijst en moesten het doen met nog niet de helft van het aantal punten van de nummer 1 dat jaar, Tumble And Fall van Johan.

Ter verdediging van The Strokes: ze hadden wel weer twee keer zoveel punten als The White Stripes, maar ik vermoed dat dit anders was gelopen als het publiek op Hotel Yorba in plaats van op Dead Leaves and the Dirty Ground had mogen stemmen.

Maar het moge duidelijk zijn, waar in de popjournalistiek The White Stripes en de Strokes als nieuwe ontdekkingen op handen werden gedragen, prefereerde de luisteraar System Of A Down, Muse en Tool.

En, uiteraard, Johan, dat in 2001 met Pergola één van de mooiste platen ooit in Nederland gemaakt afleverde. Deze beloning, een nummer 1 plaats boven Radiohead, kwam hen ook toe.