De Song van het Jaar is jarig. In 1985 was de eerste, donderdag 16 december vindt de uitzending van dit jaar plaats. Gijsbert Kamer van de Volkskrant duikt de komende maand voor 3VOOR12 in het immense Song van het Jaar archief. Voor tijdens het lezen: de grote Song van het Jaar shuffle playlist op Spotify. 2017 tracks, vijf dagen. Stemmen kan hier. Alles over de Song van het Jaar vind je hier.

Je hebt wel eens van die jaren dat zich nauwelijks nieuw talent aandient, er geen nieuwe ontwikkelingen te bespeuren zijn en vooral de oude garde weer eens van zich doet spreken. Was 1989 al zo'n jaar waarin voor het eerst in jaren zowel Neil Young, Bob Dylan en  Lou Reed belangwekkende platen maakten, 1999 was het jaar van Tom Waits.

Mule Variations, zijn eerste op het Epitaph label, sloeg in als een bom. Voor een jongere generatie de ideale kennismaking met een uniek oeuvre en voor de oudere liefhebbers eindelijk weer eens een plaat van het niveau Swordfishtrombones (1983) of Rain Dogs (1985). Big In Japan behaalde dat jaar een zestiende plek, een plaats boven Lauryn Hill, die dat jaar haar Miseducation Of Lauryn Hill uit 1998 luister bijzette met een spectaculair optreden op Pinkpop.

Een van de meest succesvolle artiesten van 1999, al zie je dat niet terug in de lijst, was Moby. Hij bracht dat jaar zijn succesplaat Play uit waarvan bijna ieder nummer onder een commercial te horen was. Play was zo'n plaat die iedereen leuk vond. Zoals eerder de cd van Buena Vista Social Club en later platen van Coldplay en St. Germain het ideale cadeau bleken voor mensen die wel van popmuziek hielden, maar niet zo goed wisten van welke precies.

Naast Tom Waits was er nog een andere typische VPRO naam die in 1999 ineens weer terug was: de Red Hot Chili Peppers. Hun vorige album One Hot Minute uit 1995 kan maar beter met de mantel der liefde bedekt worden, maar Californication is misschien wel hun beste ooit. Niet alleen was gitarist John Frusciante - zijn heroïne-verslaving werd eerder in een documentaire van VPRO's Bram van Splunteren pijnlijk in beeld gebracht - weer terug in de band; ook tekende Rick Rubin weer voor de productie.

Scar Tissue was onmiskenbaar het mooiste liedje op de plaat en won de Song Van Het Jaar competitie dan ook met een straatlente voorsprong op de nummer 2, The Chemical Brothers met Hey Boy, Hey Girl.

Nederland moest het in de top tien afleggen tegen België. Def P met Arbeidersklasse op zes en Daryll-Ann met Surely Justice op 8, waren mooie noteringen maar de Belgen bleken met dEUS (Instant Street) op 3 en Soulwax' Too Many DJ's op vier net wat populairder, terwijl Zita Swoon net twee punten te weinig had voor een top 10 notering.

Op tien Madonna, die sinds een jaar door de VPRO luisteraar in de armen was gesloten, of door de samenstellers van de lijst? In de jaren van haar eerste grote successen kon er vaak niet eens op haar gestemd worden. Nu wel, op toch niet echt een topper uit haar hits, Beautiful Stranger. En kijk wat er gebeurt.