Welcome to the Future hoort een schittering onder de zon te zijn. Mooie mensen bevolken ieder jaar het versierde veld, maar het dancefestival net buiten Amsterdam veranderde zaterdag door aanhoudende regen in een modderpoel. Het terrein is mooi aangekleed met vrolijke bloemen en zithoekjes, er is een zesde tent geboren en ‘talent van dichtbij’ is de rode draad door de line-up. Maar bij het openen van de poorten trekt gelijk de eerste regenbui over Welcome to the Future. Is dat funest? Nee, de muziek en het enthousiasme op het terrein blijven net zo fier overeind als de dj's van Nederlandse bodem die vandaag sleutelposities innemen.

Gelukkig komt de kenmerkende sfeer van Welcome to the Future snel boven drijven. Regen? Dan  trek je een poncho aan. Op slippers gekomen? Dan heb je vieze voeten. De bezoeker trotseert de regen en modder en laat zich niet uit het veld staan. Gelukkig maar, Nederlands trots Boris Werner en Lauhaus verdienen het niet om vanaf de Mainstage voor een half lege weide te draaien. Als de eerste bui wegtrekt, stroomt de weide vol. Het duo houdt geen rekening met slaapkoppen of het feit dat het nog vroeg op de middag is: de dag begint met techno.

De set afluisteren is voor bikkels, al gauw komt er weer een bui aan. Droger is het in Circus met Italoboyz. Deze heren hebben geluk met het weer, onbekend is hoeveel man anders was blijven plakken bij de set van de Britten. Er zit geen lijn in de platenkeuze, waardoor de set vooral qua snelheid van hak op de tak springt. Doordansen is er niet bij, er is geen beat om aan te houden. Een blik op het dj-duo doet vermoeden dat ze zelf niet echt bezig zijn met de set. Er wordt gesprongen, gedanst en geknuffeld in de dj-booth. De dikke druppels buiten de tent doen verlangen naar de opvolgende set van Daniel Sanchez, die ook binnen draait. Als hij het overneemt van de enthousiaste mannen is de toon een stuk serieuzer. Hij draait de bas vol open en warme beats vullen de tent. Daniel Sanchez is op het festival de verpersoonlijking van de typische Studio 80 sound, de Amsterdamse club waar het festival een vaste avond heeft. Diep, warm en stevig.

Ondertussen heeft Tom Ruig het zeil voor de Future stage veranderd in een feesttent. Met  benaderbare, herkenbare loops en samples laat hij de handen de lucht in gaan. Zijn liveset is van een lichtere aard dan wat er tot dusver is gehoord. Aan de andere kant van het terrein staat Presetone in de Backyard. Onder het zeil voor het podium is geen ruimte meer. Iedereen staat hutje-mutje aan elkaar van de droogte te genieten en van de minimal van wederom een duo. De stagemanager bluft dat de regen gaat overtrekken, de stemming zit er weer in en Presetone verwarmt zijn minimal met trompetgeschal.

Tijd voor een dame; Johanna Mercker staat in de jongste telg onder de podia, genaamd Garden. Haar minimal is scherp, maar blijft enigszins climaxloos. Alleen aan het eind komt er wat vaart in. Een paar tellen later staat Arjuna Schiks achter zijn laptop en draait hij de net opgebouwde snelheid weer terug. Hoewel hij al een tijd bekend staat om zijn producertalent, is het zijn eerste keer op Welcome to the Future. Het gebruik van analoge samples en intelligente beats kenmerkt zijn set. Het is jammer dat hij de uitgelaten sfeer in de tent als de zon eventjes doorbreekt niet oppikt om het feest te laten uitbreken, hij draait het tempo terug naar bijna stilstand.

De Man Zonder Schaduw zal wel een jetlag hebben, de dj is vooral op afterparty’s te vinden, waar hij om 8.00 uur ’s ochtends draait, in Circus moet hij om 20.00 uur al aan de slag. Ongeacht het tijdstip, indutten is niet mogelijk tijdens deze set. Hij houdt een tempo aan dat tot dansen verplicht, zonder de melodie te vergeten. Als hij all-time klassieker The Bells van Jeff Mills draait, stroomt van heinde en verre de tent vol.

De Techno tent blijkt de populairste plek van de dag. Steevast staan er drie rijen dik mensen buiten, zo vol is het binnen. Afsluiter Chris Liebing beukt het publiek murw met stevige vierkante techno. Als alle afsluiters overal achter de decks te vinden zijn, stopt het zowaar met regenen.

De Mainstage is dit jaar een Nederlands feestje. Welcome to the Future geeft Nederlands talent een kans. Wie hard genoeg doorgroeit, komt op de Mainstage terecht, bewijzen Lauhaus en Boris Werner eerder deze dag. Shinedoe en 2000 and One hebben allebei in de voorgaande jaren al op de Mainstage gestaan, 2010 is het jaar dat zij samen mogen afsluiten. Voor het eerst wordt geen buitenlander ingevlogen om dat te doen. Ze hebben de taak om de lelijke, zagende geluiden van Italiaan Marco Carola op te volgen. Hij was samen met Monica Kruse de enige niet-Nederlander. Na een korte oriëntaalse intro klinkt het swingende, funky geluid van het tweetal. Ze zijn door Welcome to the Future-baas Gert van Veen goed genoeg bevonden voor deze eervolle plek in de programmering. Het bewijst: Nederlandse techno is op weg naar werelddominantie.