“Ik stond tot hier in het water", zegt Waxwell eigenaar Taco Fett. "Op dat moment moest ik een keuze maken. De reggae moest er aan geloven." Ook bij overstromingen is het runnen van een platenzaak een uitdaging die liefde en doorzettingsvermogen vraagt. Waxwell verkoopt zijn vinyl in de Negen Straatjes, hartje Amsterdam, ver beneden N.A.P. en heeft dus last van oer-Hollandse hoosbuien die onlangs nog de kelder van de winkel teisterden.
“We zijn nog aan het bouwen, maar ik kan niet anders zeggen dan dat het goed gaat." Toen Taco Fett vijf jaar geleden met zijn nieuwe compagnon besloot om de zaken bij Waxwell anders aan te pakken, werd de weg naar boven gevonden. ”Met de frisse wind kwam ook een nieuwe manier van inkopen. Waar voorheen slechts soul, funk en jazz werd verhandeld, ligt er nu ook pop, hiphop, disco, afrobeat en zelfs een kleine verzameling houseplaten in de schappen. “Wij komen zelf uit de zwarte muziek, maar sinds een paar jaar zijn we ook pop gaan kopen. Van de albums van The Doors bijvoorbeeld, liggen in Amerika duizenden exemplaren. En voor een hele goeie prijs. Dat nemen we dus allemaal mee tegenwoordig. Bob Dylan, Jimi Hendrix, dat werk.”
Fett en zijn zakenpartner zoeken wat betreft inkoop noodgedwongen hun heil in Amerika. De muzieksmaak van de gemiddelde Hollander laat volgens het duo namelijk behoorlijk te wensen over. “De enige mensen die hier goeie muziek in huis hebben zijn Surinamers. Die hebben smaak. Voor de rest krijg je dan krijg je dit soort dingen,” lacht Fett terwijl hij achtereenvolgens exemplaren van Eurythmics, Bryan Ferry en Donald Fagen omhoog houdt. “Dit soort platen liggen hier ook nooit lang. Dat is ook ons sterke punt. Onze voorraad wordt constant ververst door de aanvoer die we vanuit Amerika hebben. Ik heb twee klanten, die komen hier elke dag. Dat is uniek en geeft aan dat we altijd wel iets nieuws hebben liggen.”
Op de drukbezochte handelaarsbeurzen in Amerika leerde hij de kneepjes van het vak. “Dan sta je tussen drie Japanners met walkietalkies, die al veertig jaar een winkel hebben. Voor jij met je ogen kan knipperen, hebben ze de beste platen al uit de bak getrokken. Dan leer je snel. Vijf jaar geleden wist ik nog niet eens de helft van wat ik nu weet. Dat houdt het ook leuk, je leert elke dag nog nieuwe muziek kennen.”
Naast vele puntgave exemplaren vind je bij Waxwell vooral Amerikaanse persingen. Maar waarom is het belangrijk om te weten waar iets is gefabriceerd? “Je moet niet vergeten dat de platenmarkt voor een heel groot deel wordt bepaald door mensen die verzamelen. Natuurlijk heb je klanten die een plaatje van The Beatles willen hebben. Gewoon leuk, om te thuis te draaien. Maar als je verzamelt, ben je op zoek naar authentiek materiaal. Dan wil je een LP uit die tijd, niet de Duitse heruitgave. Daarom is de eerste druk van een plaat vaak onbetaalbaar. Dus je hebt aan de ene kant de mensen die een plaat voor de muziek kopen, daarnaast de verzamelaar. Ik vind dat wij beide groepen moeten kunnen bedienen.”
Hiphop heeft een prominente plek gekregen bij Waxwell. Een stijl die volgens Fett als uitzondering op de regel niet noodzakelijkerwijs uit Amerika hoeft te komen. “Het is grappig, ik koop tegenwoordig veel hiphop in Nederland. Het is een relatief nieuwe muziekstroming en er zijn vanaf het begin importwinkels in bijvoorbeeld Amsterdam en Arnhem geweest. Er is dus genoeg te vinden. Bovendien merk ik dat veel dj’s er tegenwoordig van af willen. Ze worden ouder, gaan met Serato draaien. Wij weten heel goed wat we hier aan hiphop binnenhalen omdat we het vanaf de begintijd zijn blijven kopen. En als ik even eerlijk mag zijn, wij hebben de beste hiphop collectie van Amsterdam.”
Voor Fett is vinyl in de loop der jaren veranderd van een gebruiksvoorwerp tot een product met emotionele waarde. “Ik vergelijk het wel eens met foto’s. Tegenwoordig staan die bij iedereen digitaal op een computer. Maar de foto’s die je aan het hart gaan hangen aan de muur. Dat is ook zo met platen. Ik hecht minder waarde aan digitale muziek. Een plaat is mooi. De hoes, het artwork, een plaat uitpakken, de naald er op zetten. Ja, dat heeft nog steeds iets.”
De conclusie die in deze serie al eerder is getrokken horen we ook uit de mond van Fett. “Als je goede spullen hebt, overleef je. Je moet continu kwaliteit, maar ook goedkopere dingen in je winkel hebben. Zorg dat je op de hoogte bent van wat er speelt. Volg de ontwikkelingen op internet, wat gebeurd er op eBay? En je moet er op uit. Als er een beurs is in Nederland, dan staan wij er, want je moet die platen hebben. Staan we daar in fockin' Heerlen. Maar je kan domweg niet meer gaan zitten wachten tot er iemand met een Albert Heijn tasje vol vinyl binnen komt lopen.” De dozen vol met afgeschreven reggae staan ondertussen voor de winkel op de stoep. Klaar om meegenomen te worden door de vuilnisman. “Mag ik even kijken,” vraagt een voorbijganger. “Zeker,” antwoordt Fett. “Neem maar mee wat je wil hebben. Het is vrij middelmatige reggae, met waterschade.”
Laatste der Mohikanen (10): platenzaken in Nederland
Waxwell, Amsterdam: “Ik hecht minder waarde aan digitale muziek”
Ook bij overstromingen is het runnen van een platenzaak een uitdaging die liefde en doorzettingsvermogen vraagt. Waxwell verkoopt zijn vinyl in de Negen Straatjes, hartje Amsterdam, ver beneden N.A.P. en heeft dus last van oer-Hollandse hoosbuien die onlangs nog de kelder van de winkel teisterden. Taco Fett: “Ik stond tot hier in het water. Op dat moment moest ik een keuze maken, de reggae moest er aan geloven.”