Fijnproeversdubstep van Mount Kimbie

Londens duo zet het live dikker aan dan op plaat, met succes

door Jacco Hupkens, foto's Jelmer de Haas ,

Net toen dubstep definitief in handen leek te vallen van rücksichtslose hak-en-zaagproducers (Caspa, Rusko, Starkey), dook er een paar jaar geleden een interessant tegenwicht op uit Groot-Brittannië. Labels als Hotflush en Hyperdub brengen dubstep als experimentele luistermuziek uit, waarvoor de term 'poststep' bedacht is. Het Londense duo Mount Kimbie is een van de poster boys voor dat geluid.

Londens duo zet het live dikker aan dan op plaat, met succes

Net toen dubstep definitief in handen leek te vallen van rücksichtslose hak-en-zaagproducers (Caspa, Rusko, Starkey), dook er een paar jaar geleden een interessant tegenwicht op uit Groot-Brittannië. Labels als Hotflush en Hyperdub brengen dubstep als experimentele luistermuziek uit, waarvoor de term 'poststep' bedacht is. Het Londense duo Mount Kimbie is een van de poster boys voor dat geluid.

CONCERT
Mount Kimbie, Lowlands X-Ray, zondag 22 augustus 2010

MUZIEK
De ontbrekende schakel tussen dubstep en folktronica: akoestische gitaar, ruizig opgenomen koortjes, schijnbaar willekeurig opgenomen omgevingsgeluiden met zo nu en dan een zichzelf er beleefd in wurmende beat. Ambient elektronica voor in de leunstoel.

PLUS
Begintwintigers Dom en Kai zetten hun geluid live wat steviger aan dan op cd: ze openen met een technobeat en duiken dan in de single 'Sketch on Glass', kabbelende dubstep waarop je nog wel kunt dansen. In het ruime half uur dat ze spelen gooien ze er telkens een stevige beat in, nét op het moment dat het allemaal wel erg rustig dreigt te gaan worden. Over hun setopbouw is duidelijk nagedacht. Bovendien doen ze verbazingwekkend veel live: beiden nemen de gitaar ter hand, drummen op een van de twee drumstellen (een elekronische en een akoestische), Kai voert een beat in de sequencer in door te beatboxen in een microfoon. Dat maakt het allemaal net iets leuker om naar te kijken dan simpelweg 'twee kerels achter apparatuur', zoals ze een paar jaar geleden nog optraden.

MIN
Dom en Kai nemen allebei eenmaal de microfoon ter hand om te zingen. Beiden zingen vals. Gelukkig duurt het niet lang.

CONCLUSIE
Een voorbeeldige set van een groep die niet bepaald festivalmuziek maakt, maar het live verbazingwekkend goed redt. Om meer mensen te trekken dan een stuk of 80 in de X-Ray zouden ze eigenlijk wel wat toegankelijker muziek moeten gaan maken, laten we hopen dat dat niet gebeurt. Dan maar een tent, halfvol met blije mensen.

CIJFER:
8+