Bettie Serveert is met Pharmacy Of Love genomineerd voor een 3VOOR12 Award. Na bijna twintig jaar beleeft de band een soort derde jeugd. In Nederland ging het met het achtste album en de aansluitende tournee zeer voorspoedig. Voor gitarist Peter Visser toch wel een mooie verrassing en ook Amerika lijkt weer helemaal wakker. “Met een slechte plaat ben je weg, maar een goede plaat betekent nog niet dat het gaat werken.” Visser merkte wel dat bij het vijftienjarig bestaan van de band een nieuw effect optrad. “Je voelt dat er nu een soort culturele trots is ontstaan in Nederland. Dat we inmiddels behoren tot het nationaal erfgoed. Maar dat klinkt misschien wel erg bombastisch.”

Half september stapt Bettie, met de vorig jaar ingelijfde drummer Joppe Molenaar, voor de achtentwintigste keer het vliegtuig in richting het beloofde land. Een Amerikaanse tournee is inmiddels meer dan gesneden koek. Ze hebben alle zalen van Boston tot San Diego al gezien. Toch blijft het voor Visser de ultieme jongensrockdroom. “Iedere dag alleen maar in een busje zitten om naar de volgende zaal te rijden en te spelen.”

De voortekenen voor de negen-en-twintig data tellende tournee zijn goed. Visser ziet weer een opgaande lijn in de Bettie vs. Amerika conjunctuur. “Na Palomine en Lamprey knalde het de lucht in. In de studentensteden zaten we in die tijd rond duizend man per avond. Daarna allemaal is het allemaal wat minder geworden. Maar nu heeft Pharmacy Of Love goede kritieken gekregen en we krijgen nog steeds aanvragen voor shows.”

Op het bulletinboard van de band staat een reactie van een fan uit Detroit, die de band in ’92 heeft ontdekt. Bettie Serveert is zijn officiële familieband geworden. Visser kan zich die bewuste avond nog herinneren. “Dat was de eerste keer dat we Halloween meemaakten in Amerika. En in spookstad Detroit nog wel. Dat gaf toch een dubbel soort spanning.” Ze hebben in de V.S. soms bijna een Rolling Stones gevoel. “Er zijn mensen die ons daar al vijftien keer gezien hebben. Ze hebben in hun puberteit onze muziek hebben ontdekt en komen dan in hun afgeragde Bettie shirts. Mensen gaan ook altijd behoorlijk heftig op in de teksten, dat is mooi om te zien.”

Toch zou het wel eens de laatste tournee in de V.S. kunnen zijn. De bewegingsvrijheid van buitenlandse muzikanten wordt aan alle kanten ingeperkt. “Je mag steeds minder bagage meenemen en de werkvergunningen worden steeds duurder. Vet over de 2000 dollar in totaal. Daar komt nog bij dat die dingen eerder een jaar lang geldig waren en nog nu maar voor 1 toer.”