Erland and the Carnival past beter op een festival als Crossing Border of Into The Great Wide Open. Hier op London Calling is het te ouderwets en ingetogen om op de vroege avond het publiek bij de les te houden. Wel jammer hoor. GEZIEN: Erland and the Carnival, London Calling, Grote Zaal, 23 april 2010 MUZIEK: Erland and the Carnival grapten dat ze Simon Tong (The Verve, Blur, The Good, the Bad & the Queen) thuis hadden gelaten, maar ze zijn er vanavond gewoon in vol ornaat. Ze mochten in 2009 in de studio van Damon Albarn (Blur) hun debuut opnemen. Om de sterrencast af te maken heeft drummer David Nock (The Orb, The Cult) bijgedragen. Eigenlijk is alleen voorman Gawain Erland Cooper 'onbekend'. Het debuut is een liedjesplaat die teruggrijpt naar de naieve jaren '70 met slimme folk en psych-invloeden. PLUS: Hier staan muzikanten. Tong, Nock en Cooper zijn nu al technisch de meest begaafde mensen op dit festival. Rond de release van het debuut deden ze nog heel geheimzinnig met maskers en dergelijke, maar nu is het basistrio aanwezig in daad en beeld. Wie goed oplet kan in Trouble In Mind een Gorillaz vibe herkennen en de gekke kermisfeel van You Don't Have To Be Lonely is heel erg Damon Albarn. Cooper steelt de show met een goede dictie (folkachtergrond), een goede kop en bij vlagen die minstreel swagger. Hier staat een echte verhalenverteller, met gevoel voor dramatiek, opbouw en expressie. Naast de eerder genoemde nummers zijn My Name Is Carnival, Trouble in Mind en Was You Ever See gewoon topliedjes. MIN: Oei, wat zit de geluidsman te slapen. De Paradisokerk blijft een akoestisch monster wanneer deze in onkundige handen valt. Het publiek kan de aandacht er niet bij houden en dat terwijl het promillage alcohol op dit tijdstip nog niet heel hoog kan liggen. De band maakt de fout deze onrust te versterken met een matige cover van Leonard Cohen's You Have Loved Enough. CONCLUSIE: Ik heb een aantal theorieën over waarom deze plaat maar niet aangeslagen is in Nederland, maar nog geen sluitende verklaring. Dit is echt een heel goed album met prachtige liedjes. Is het té Simon & Garfunkel voor de oudere muziekfans en te minstrelig voor de kids? Voor nu is het in ieder geval de verkeerde band voor dit festival. Op een gegeven moment wordt het gepraat gewoon genant. Simon Tong straft met een geinig oorverdovend reverbmoment tussen twee nummers. Maar meer dan de zure buur die de voetbal niet terug wil geven, is het niet. Jammer. CIJFER: 7,5