Errors uit Schotland is een prima boeking op dit tijdstip en festival. Ze doen iets met elektronica waar anderen enkel gitaren voor gebruiken. Jammer dat de geluiden wat zijn verjaard. Tijd voor een nieuwe stap door deze band.

GEZIEN:
Errors, London Calling, grote zaal, 25 april 2010
 
MUZIEK:
Errors maakt elektronische instrumentale postrock. Denk aan Mogwai door Nintendo. De jongens speelden eerder in het voorprogramma van... inderdaad Mogwai, maar ook van Underworld. De jongens zijn getekend op het label van... inderdaad Mogwai. En als je Errors omdraait krijg je... inderdaad 'Srorre'.
 
PLUS:
Deze band ging niet over één dag ijs. Ze bestaan al sinds 2004 en hebben al twee platen uit. Dat zie je ook wel. Hier staat ervaring en routine. Een drummer met koptelefoon ziet er niet uit, maar levert wel een bizar strakke basis voor de andere muzikanten om op te bouwen. Sterke riffs en grappige freakouts zijn perfect voor dit tijdstip. De nummers Supertribe en Germany werken heel goed. Hoogtepunt is de afsluiter A Rumour in Africa met dwarse ritmes en meer ontspanning.

MIN:
Dit geluid kennen we eigenlijk wel. Niet zozeer de verrassende combi van invloeden, maar de elektronische geluiden die de band gebruikt. De Nintendo-bliepjes en bits-'n-bites-electro is wel een beetje klaar, zeker in een electropop context. Je ziet een band die niet groter dan dit gaat worden. De houding van de jongens is wat blaze. Kijk gewoon even de zaal in, lach, communiceer en niet alleen om te vragen of het licht wat gedimd kan worden.
 
CONCLUSIE:
Volgens mij zijn deze jongens wel in staat een volgende stap te zetten. Misschien de glitchhype richting een livegeluid te vertalen. Wat ook heel tof zou zijn, is het vragen van gastzangers. Met vocalen van Robyn of Nick Cave zou dat zomaar een heel sterke plaat kunnen worden.
 
CIJFER:
7