Een paar jaar lang deed h ij zich voor als Fin, maar inmiddels weten we beter: Peaky Pounder is een doodnormale Hollander. En hoe: de hardcore producer heet in het echt Jeffrey de Gans en woont tegenwoordig in het knusse Zuid-Hollandse dorp Hendrik-Ido-Ambacht. Niet bepaald rock ’n roll, wel waar. Deze week verschijnt zijn tweede album uit op Dj Promo’s label The Third Movement: 10 Non-Stop Peaky Hits. Wie de hoes van 10 Non-Stop Peaky Hits bekijkt zou haast denken met een cultact à la Wipneus en Pim te maken te hebben, wie het album draait weet beter. “Toch wordt regelmatig de polonaise gelopen op mijn sets”, zegt hij.

Dat zit zo: Peaky Pounder maakt loeiharde producties met stevige hardcore kicks, maar hij heeft eigenlijk niet veel met de duisternis die de hardcorewereld regeert. “Het is mooi als mensen met een glimlach op hun gezicht van de dansvloer stappen. Toen ik mijn vorige album presenteerde had het complete publiek van die papieren feesthoedjes op. Ik benadruk graag de vrolijke kant van de hardcore.” Dat leidt in geen geval tot melige happy hardcore. In tegendeel: de producties van Peaky Pounder variëren van zware techno tot complexe funky hardcore. Geen opportunistische catchy refreintjes, maar compromisloze industriële elektronica met een zwarte ziel.

“Ik ben een discofreak. Ik groeide op met twee oudere zussen en die draaiden die muziek aan een stuk door. Van mij hoeft het allemaal niet zo donker, de percussie mag best een beetje losjes zijn. Eind jaren tachtig luisterde ik veel naar hiphop.” Peaky Pounder gebruikt dan ook regelmatig samples van oude disco- en soulplaten, die zijn tracks soepel en warm maken. Maar zijn absolute helden laat hij in de kast staan. Zelfs in de track Billie Jeans op het nieuwe album zul je tevergeefs zoeken naar een Michael Jackson sample. “Giorgio Moroder sample ik ook niet, Motown niet. Dat is een soort respect. Die muziek laat je in zijn waarde.”

Op grote hardcorefeesten komt Peaky Pounder steeds minder. “Alle respect naar die mensen, maar de meeste bezoekers van grote hardcorefeesten willen de muziek niet te ingewikkeld. Persoonlijk ben ik liever headliner op een klein feestje dan een van de velen op een groot event. Ik draai regelmatig in Oost-Duitsland, vaak voor een publiek met punkers en hiphoppers door elkaar.”
Peaky Pounder lijkt dan ook bij uitstek geschikt om te profiteren van de stijgende populariteit van de hardcore in alternatieve kringen. Op Lowlands stonden dit jaar drie acts die flirtten met hardcore: gabberpunkduo Aux Raus, het hiphopproject van DJ Promo en als afsluiter The Darkraver. Volgend jaar Peaky Pounder? “Ik ben nog nooit op Lowlands geweest, maar ik denk wel dat dat festival bij me past. Het lijkt me te gek.”

Peaky Pounder’s album verschijnt op The Third Movement. Wie het album aanschaft, krijgt ook nog gratis twaalf oude tracks ter download, gemaakt tussen 1995 en 1998. 10 Non-Stop Peaky Hits is tijdelijk te beluisteren in de Luisterpaal.