The Horrors tekenen met hun tweede album Primary Colours voor een glorieuze comeback. Velen hadden de Engelsen al afgeschreven na hun debuut en afscheid van hun major platenmaatschappij. Het vijftal, oorspronkelijk uit de kustplaats Southend, demo’den veertig nieuwe nummers bij elkaar en stuurden het op naar videokunstenaar Chris Cunningham en Portishead-lid en producer Geoff Barrow. Beiden tekenden voor de productie van de intrigerende, grote stap voorwaarts van The Horrors. Een gesprek met zanger Faris Badwan over het werken met de bijzondere producers en de dynamiek binnen de band. Luister ook naar de audio van het interview.

“Chris Cunningham en Geoff Barrow verschillen sterk. Chris heeft een heel specifieke visie die hij met ons wil recreëren. Bij Geoff dachten we dat hij het geluid van Portishead naar The Horrors zou brengen, maar hij bleek geïnteresseerd in onze demo’s. Hij hielp ons de sfeer en ideeën waarmee we aankwamen zo sterk mogelijk te vertalen naar de uiteindelijke opnames.”

Je hoorde de laatste Portishead plaat, Third, en dacht: ‘dat wil ik ook’?
“Nou, we hadden de demo’s al af toen we Third hoorden. We dachten dat hij die feel over onze tracks heen zou leggen. Maar hij heeft eigenlijk veel meer vastgelegd wat we hadden.”

Geoff faciliteert en bouwt een sfeer?
“Ja. Hij stond er op dat we het onszelf niet te moeilijk gingen maken, heel puur. Het grootste deel van de plaat is live ingespeeld en er zijn bijna geen overdubs opgenomen. Er zijn geen honderd gitaartracks te horen, meestal zit er maar één gitaarpartij door het hele nummer heen. Daarom kunnen we het materiaal nu live spelen. Daarnaast vind ik dat je de muziek wel maakt met luisteraars in gedachte. Anders ga je snel richting twintig minuten freejazz per track.”

Dat zeg je, maar tegelijkertijd staan er maar twee drie-minutentracks op. De eerste single Sea Within A Sea duurt bijna acht minuten.
“Klopt, maar een nummer kan best vijftien minuten zijn zonder dat het muzikantenmuziek wordt. Sea Within A Sea is lang, maar het sleept niet voort. Elk nummer zul je op zichzelf moeten beoordelen.”

Is jouw band er een van constante strijd en worstelingen of een verbond van strijdmakkers?
“Beiden. We onderscheiden ons duidelijk van andere bands. We weigeren iets te maken dat al eens eerder is gedaan. Er is niet één songwriter en bandleider in de band, elk nummer ontstaat gezamenlijk. We wisselen ook vaak van instrument. Niet om te laten zien dat we ze allemaal kunnen bespelen hoor, dat haat ik, maar omdat iedereen een instrument weer anders benadert.”

“Met het debuut wilden we een bepaalde periode vastleggen, het is heel duidelijk een afspiegeling van ons eerste jaar als band. Met Primary Colours wilden we heel duidelijk een coherent album maken. Alle nummers dragen bij aan de sfeer die we willen creëren. Je kunt de plaat zelfs in een loop afspelen, het einde loopt weer over in het begin van de plaat.”

“We zijn een zeer ambitieuze band en willen graag een groot publiek bereiken, maar daarvoor moeten geen concessies worden gedaan. Dat zou wel het geval zijn geweest wanneer we bij ons vorige label waren gebleven. Zij vroegen ons bewust te schrijven met een radiohit in ons achterhoofd. Het is niet dat we niet commercieel toegankelijk willen zijn, maar het moet wel jouw visie zijn, niet die van het label. Er zijn al zoveel bands die marionetten van hun label zijn.”


Beluister ook het interview met The Horrors en lees de recensie van Primary Colours.