Foto's staan onderaan het artikel. Dj-sets rechts. 

Drie minuten voor elf. Adam Beyer heeft nog één plaat. Nog heel even knallen? Nee, ook op Awakenings Festival wordt een traantje weggepinkt bij het overlijden van de King Of Pop. Terwijl de rookmachines achter op het veld en de laserkanonnen op het hoofdpodium voor een indrukwekkend spektakel zorgen, legt de boomlange Zweed Billie Jean op de draaitafel. Een extatisch gejuich golft over het veld. Op het podium gaat de champagne van hand tot hand. Je denkt er niet zo vaak aan, maar techno is net zulke zwarte dansmuziek als Thriller. En de bakermat van de techno is dezelfde stad waar de muzikale wieg van Michael Jackson stond: Detroit. Bij Awakenings vergeten ze dat soort dingen niet. Bij Awakenings hecht men waarde aan tradities.

Adam Beyer, de man die vanavond het grootste podium afsluit, is zelf zo'n traditie. Op Steve Rachmad na heeft niemand zo veel Awakenings boekingen op zijn naam staan als deze man. Zijn platenkeuze is door de jaren heen verworden tot de huisstijl van Awakenings: stevige techno, niet te hard, maar zeker ook niet minimaal. Een stuwende beat, met subtiele ritmische trucs. Een revolutionair kun je Beyer moeilijk noemen, maar op Awakenings wordt hij aanbeden. Zeker vanavond, geholpen door vuurwerk en champagne, een groter podium dan ooit en een man met een toeter, die volgens sommigen niet te veel eer toegewuifd moet krijgen. Heel af en toe kan er een glimlach vanaf, maar Beyer staat voornamelijk zijn stinkende best te doen om dit zijn meest memorabele Awakenings set ooit te maken. Mission completed.

Er zijn - zoals altijd - veel vaste waarden op Awakenings Festival. Onze eigen Dave Clarke bijvoorbeeld, het Baziliaanse slagersechtpaar PET Duo en beatbijters Cari Lekebusch en Gayle San (voor de gelegenheid als setje). Magda teast haar publiek door steeds voorzichtig op de trekken en weer te remmen, Heiko Laux en Steve Rachmad zetten op hetzelfde moment het gas gewoon open. En dan is er nog Detroit kolos - zowel letterlijk als figuurlijk - Kevin Saunderson, die recht tegenover zich een jochie op ziet duiken dat nog niet geboren was toen hij zijn eerste klassieker al maakte. De jongen wijst op de letter D op zijn shirt, zoals een voetballer het logo van zijn club kust als hij scoort. Er staan heel veel jonge mensen vooraan bij Saunderson, wat meteen elk gevoel van tragiek wegneemt. Ja, de veteraan draait nog steeds hits met ratelende drums, melodieuze maar mechanische synths en verknipte vocalen, maar die oude stijl lijkt anno 2009 weer net zo relevant als twintig jaar geleden.

Bij het andere buitenpodium begint de boel inmiddels samen te klonteren. Meeting point: Karotte, de Jamie Lidell van de olijke percussietechno. De charmante Duitser staat achter zijn draaitafels te springen, mee te zingen met zijn eigen platen en al zijn vrienden te omhelzen. Heel de Amsterdamse scene is uitgelopen, ook dj's die vandaag niet op de line-up staan. Ook dat is de kracht van Awakenings: het feest werkt als een magneet én heeft de vinger aan de pols. Vooraan in het publiek staat een jongen smachtend te kijken naar alle gezellige hipheid naast het podium. Ook hij had op de FIP-lijst moeten staan, vindt hij zelf, maar niemand geeft hem het bandje dat hij verdient. Een jongen met een rood piccolo jasje heeft een meisje met een zwart jurkje aan de ketting. Op het RoXY-feest vorige week waren zij vast underdressed, maar op Awakenings doft men zich over het algemeen niet al te extravagant op. De knuffeligheid op en achter het podium slaat over op het publiek. Tegen het hek gaan twee meisjes demonstratief een tonggevecht aan voor iedereen die een camera op ze richt.

Tot zover hadden we alles van tevoren uit kunnen tekenen, en dat is meteen de zwakte van Awakenings: het festival heeft zo'n constante, solide kwaliteit, dat je het haast voorspelbaar zou noemen. Je moet een technoveelvraat zijn, die niets liever wil dan de hele dag vanuit zes hoeken bestookt te worden met vierkwartsmaten. Gelukkig is er voor de onrustigen onder ons ook altijd wat te ontdekken. Het begin van het programma is bezaaid met jong talent, met welluidende namen als Fokko Versloot en Koen Lebens, Thomas Martojo en Casper Tielrooij, Makam en Tim Wolff. De grootste verrassing wordt om half twee onthaald met een open doekje: Trentemoller.

Deen Anders Trentemoller is een rare, en dat is niet lelijk bedoeld. Hij houdt van elektronische muziek, maar laat zich niet graag in een hoekje duwen. Drie jaar terug hing hij zijn koptelefoon aan de wilgen en kondigde hij aan alleen nog met band te willen spelen. Inmiddels pakt hij toch af en toe weer de platentas in. Awakenings is een van de zeldzame gelukkigen. Trentemoller begint met een Jackson tribute en laat vervolgens de muziek alle kanten op gaan, met onder meer new wave invloeden en disco. Hij draait gevarieerder dan veel andere dj's vandaag, en dat valt duidelijk in de smaak. Zijn stijl is essentieel anders: hij roept steeds nieuwsgierigheid op naar de volgende plaat, terwijl de meeste Awakenings-dj's hun platen ondergeschikt maken aan het geheel. Het is maar goed dat Trentemoller geen bril draagt, want die zou gegarandeerd afzakken van het zweet dat door de tent klotst.  Dominik Eulberg – dik geworden! – staat al vóór zijn set met een handdoek over zijn hoofd in de drukkende hitte.

Terwijl Adam Beyer uren later met zijn effectieve stoere-mannen-techno Awakenings naar een hoogtepunt brengt, staat een stuk verderop een stelletje dicht tegen elkaar aan heel zachtjes te bewegen op de platen van Ame Dixon, een van de andere opmerkelijke namen in het programma. Het Innervisions koningstrio draait de warmste, meest sexy deephouse tracks van de dag, met een voor dit uur plagerig relaxt tempo. Olaf Boswijk en Melon kijken goedkeurend toe. Ame Dixon is inderdaad meer club Trouw dan Awakenings en de tent is bepaald niet vol, maar wát een platen.

Zo was ook de negende editie van het Awakenings Festival een succes. Geen druppel regen viel er, maar vocht vloeide er meer dan voldoende. Zweet voornamelijk in de tenten, en Red Bull. En de Awakenings-bezoekers dronken naar verluidt zoveel mojito's dat de cocktailshop zelfs geen voorraad meer heeft voor Latin Village morgen. Volgend jaar een jubileum. Aanleiding om eens lekker uit te pakken?