Toen singer-songwriter Lucky Fonz III zijn tweede album Life Is Short presenteerde, was hij een troubadour die van stad naar stad trok om zijn liedjes te spelen. Dat is hij in zekere zin nog steeds, maar de kroegen waar hij nu binnen stapt, heten Paradiso en De Wereld Draait Door. Met zijn derde album A Family Like Yours op zak lijkt Lucky definitief in de schijnwerpers beland te zijn. 

Dat is even wennen. De zanger heeft samen met zijn meisje karaoke staan zingen op Koninginnedag, vertelt hij. En dan komen wildvreemden ineens op hem af: "Hé, jij bent een BN-er." Lucky kan erom lachen en maakt aan de lopende band grapjes over zijn kersverse status als beroemdheid, maar tegelijkertijd raakt het aan de kern van wat hij doet als artiest.

Je noemt je nieuwe album liefkozend 'de volgroeide, maar oppervlakkige derde'. Het is inderdaad opvallend licht voor jouw doen. Hoe komt dat?
"Het leek me slim om mijn repertoire wat in balans te brengen. Mijn songs waren tot nu toe nogal heavy, het werd tijd om ook eens een andere kant te laten zien."

Ik begreep dat de muziek op een gegeven moment af was, maar dat je nog geen tekst had. Klopt het dat er een versie van je album bestaat waarop je alle liedjes neuriet?
"Dat is waar ja. Sommige mensen vinden die versie nog mooier. Veel nummers hebben vier, vijf teksten gehad. Pas na een tijd kwam ik erachter wat er mis ging. Ik schreef geconcentreerde teksten, wilde veel zeggen binnen één nummer, maar dat matchte niet echt met de muziek. De melodieën op deze plaat zijn heel aanwezig, niet zo sober als voorheen. Ze vertellen al een heel verhaal, dus ik moest de teksten wat simpeler maken. Ik heb heel domme dingen geschreven, zoals Station Wagon. Ik ben op zich een diepgaand persoon, maar deze plaat is een onderzoek naar de oppervlakkigheid. Oscar Wilde zei daarover: alleen oppervlakkige mensen hebben geen aandacht voor de oppervlakte. Ik dacht: daar zit wel wat in."

Heeft het ook te maken met die voor jou nieuwe wereld waarin alles snel moet? Je hebt een seizoen lang in de keuken van De Wereld Draait Door gekeken.
"Tot en met Life Is Short heb ik zeven jaar in de academische wereld geleefd. In die wereld heb je niet van alles wat, maar van één ding heel veel. Nu kom ik in een wereld die verscheidener is en kleurrijker, maar ook oppervlakkiger."

Voel je je daar thuis?
"Nee, ik voel me een vreemde eend, maar ik vind het wel een interessant experiment. Er waren mensen die het me afraadden, omdat ze bang waren dat ik besmet zou worden door mainstream cultuur, dat het aan mijn ziel zou rotten. De werkelijkheid is dat ik juist de mainstream cultuur besmet. Mensen komen naar me toe en zeggen: je zingt heel apart, maar ik vind het best wel mooi. Die mensen hebben vaak hun hele leven alleen maar radiozangers gehoord."

Het blijft schetsmatig, zo'n minuutje spelen op tv. Meer een sample dan een optreden.
"Dat is waar. Er gaat een deel van de ziel verloren, maar een deel van de ziel schijnt ook door. Voor mij is het glas half vol."

Wat heb je van Matthijs van Nieuwkerk geleerd?
"Ik ben geïnspireerd door de werkethiek van De Wereld Draait Door. In de muziek gaat het zo: je komt een uurtje te laat, je gaat soundchecken, je gaat een biertje drinken, dan zingen. Na afloop drink je nog een biertje en klopt iedereen elkaar op de schouders om te zeggen hoe fantastisch het weer was. Dat is muziek, en daar voel ik me heel fijn bij. Maar bij tv wordt tien keer zo hard gewerkt. Er zijn anderhalf miljoen kijkers die niet teleurgesteld mogen worden. En dat spelen ze klaar, op een verbazingwekkende manier. Ik kan niet aan Matthijs tippen qua showmanschap."

Zou je dat willen dan? Je hebt je eigen vorm toch gevonden?
"Ik ben een beginner, in alle opzichten. Als tekstschrijver, als performer, zeker als studio-artiest. Nee, ik heb juist heel veel te leren."

Onlangs was je in De Wereld Draait Door in dezelfde uitzending als operazangeres Tania Kross. Jullie hadden direct iets met elkaar. Heb je dat vaak, zo'n klik met iemand?
"Ja, heel vaak. Dat vind ik het aller-leukste van De Wereld Draait Door. Dat je al die bekende Nederlanders kunt ontmoeten en dan blijkt dat ze heel leuk zijn, of juist heel stom."

Wat was de leukste ontmoeting?
"Hennie Huisman. De Mini Playbackshow was mijn jeugd. Ik wilde ook altijd heel graag meedoen, als Dire Straits, dat was mijn favoriete band. Ik wist nooit waar ze die kinderen vandaan haalden. Ik dacht dat die op een speciale school zaten. Hennie Huisman was een hele lieve, aardige man. Hij pakte mijn gitaar en zong een lied voor mij. Hennie Huisman zong voor mij! Dat moest ik echt even verwerken. Die nacht droomde ik dat ik als jongen van zeven naar de Mini Playbackshow ging. Hennie vroeg me wie ik na wilde doen, waarop ik antwoordde: Lucky Fonz III. Hij pakte mijn pakje uit het winkeltje en ik verdween in het ei."

Jij ziet er altijd uit als Lucky Fonz III. Is er een verschil tussen Otto en Lucky Fonz III?
"Dat is een gebied van zelfpsychologie waar ik me niet aan wil wagen."

Jammer, want ik heb het gevoel dat je daar heel erg mee bezig bent.
"Ja, dat gevoel heb ik ook."

Heb je nog geen antwoord? Of laat je het liever in het midden?
"Ik weet het niet echt. Ik ben wel van plan mijn naam te laten veranderen, in mijn paspoort, zodat ik officieel Lucky heet."

Je album heet A Family Like Yours. Er komen opvallend veel vaderfiguren op voor. Wat zegt dat over jou?
"Ik kwam daar pas achteraf achter."

Ben je op zoek naar iemand die je kan uitleggen hoe de wereld in elkaar zit?
"Nee. Zo werkt het niet. Je kan niet mijn teksten analyseren en denken dat je wat over mij te weten komt. Dat kan je wel denken, maar daar werk ik niet aan mee. Het gaat om de relatie tussen mijn liedjes en de luisteraar, niet tussen om mij. De aandacht voor de artiest is in de hedendaagse cultuur onevenredig groot."

Is het niet logisch dat mensen willen weten waar iets vandaan komt als jij een liedje schrijft?
"Nee, dat is niet logisch. In de middeleeuwen ondertekenden schilders hun schilderijen niet. Je kunt ook van een kerk genieten zonder te weten wie de architect is."

We leven in een andere tijd, waarin het individu veel belangrijker is.
"Dat is waar, maar als je daarin mee gaat, accepteer je al vaste ideeën over kunst waar ik niet zo zeker ben. Bijvoorbeeld dat kunst een uiting is van je persoonlijke leven. Ik ben een troubadour. Het gaat om het nieuws uit een andere stad. Je kunt mij net zo goed vragen of ik de pindakaas van Calvé lekkerder vind dan die van Albert Heyn. Dat gaat ook nergens over. Het heeft niets met de muziek te maken. Het geeft een pseudo-openheid. Je leest interviews met soapsterren, die in blaadjes vertellen dat ze de liefde gevonden hebben of dat ze lekker in hun vel zitten. De enige reden waarom mensen dat doen, is om hun authenticiteit te bewijzen. Daar heb ik geen behoefte aan. Het kan me niet schelen of mensen me nep of echt vinden."

Het album A Family Like Yours van Lucky Fonz III verschijnt bij PIAS. Lucky Fonz III presenteerde zijn album bij 3VOOR12. Bekijk nu het optreden op 3VOOR12TV. Meer Lucky Fonz III in VPRO Gids 24.