Met de dubbelaar Last Exit als debuut dichtte Junior Boys in 2004 weer iets meer het gat tussen de indie en elektronische muziek. Na So This is Goodbye in 2006, leverde het Canadese elekotronische duo vorige maand met Begone Dull Care een album af met geraffineerde arrangementen en vruchtbare kruisbestuivingen tussen synthpop, house en disco. Samen met die karakteristieke zachte stem van Jeremy Greenspan- de Luther Vandross van de electropop?- weten ze beter dan ooit dat ondefinieerbare punt te vinden tussen melancholie, beklemming en hoop. Junior Boys is verder de diepte in gegaan. Met frontman Greenspan in gesprek over zijn zangstem en gefotografeerd worden.


Jullie nieuwe album Begone Dull Care is vernoemd naar een animatiefilm van Norman McLaren. Hoe heeft hij aan het album bijgedrage?
“Bij dit album was het heel belangrijk dat we niet te veel stil zouden staan bij de stappen die we namen en de dingen die we probeerden te doen. We willen eerder dat de apparatuur ons proces dicteerde in plaats van andersom. Dat wij de instrumenten volgden, de richtingen die zij opgingen en de geluiden die zij maakten, zonder daar al te veel controle op uit te oefenen. Norman McLaren gold tijdens dit proces als onze houvast, als een soort van geheugensteun. Ik bewonder hem enorm; om zijn werk, om zijn toewijding. Hij was iemand die leefde voor het creatieve moment, al zijn tijd ging daar in op. En ook hij wilde in zijn werk niet te veel controle uitoefenen op de situatie, hij stond voor een creatieve interactie tussen hem en de techniek. De nummers op Begone Dull Care zijn een stuk complexer, het was dus belangrijk om ons er niet te veel in te verliezen. Begone Dull Care is eigenlijk niet eens mijn favoriet van McLaren. Dat is Pas de Deux, maar om het album zo te noemen vond ik net iets te pretentieus."

Het eerste nummer op Begone Dull Care heet Parallel Lines. Gaat dat over de gelijkenissen tussen jullie en Norman McLaren?
“Nee, dat nummer gaat eerder over het proces van teksten schrijven en hoe moeilijk dat kan zijn. Bij het schrijven van een goede songtekst komt veel kijken. Het gaat erom wat je wilt zeggen, hoeveel en welke woorden je wilt gebruiken en of ze bij de muziek passen. Je moet uitkijken voor clichés...”

Doe je lang over het schrijven van een songtekst?
“Langer dan ik zou willen. Mijn held Neil Young schrijft zijn teksten in een keer, zonder er daarna nog iets aan te hoeven veranderen. Dat zou ik ook graag willen. Ik benader mijn teksten op eenzelfde manier als mijn muziek. Op verschillende momenten schrijf ik kleine stukjes. Later breng ik die bij elkaar om er een geheel van te maken.”

Vanaf het eerste album zing je met een zachte, ietwat melancholische stem. Daar ben je erg consistent in. Heb je nooit de behoefte om je stem te verheffen?
“Natuurlijk, iedereen heeft dat. In een recensie las ik dat Begone Dull Care nergens climaxt. Dat is ook juist het hele idee. Ik ben niet geïnteresseerd in extreme emoties in muziek, want die zijn er ook bijna niet in het echte leven. Als je aan iets denkt, dan voel je je bijna nooit niet alleen boos, verdrietig of blij, maar voel je je dat allemaal tegelijkertijd. Net als bij liefde. Je voelt niet alleen liefde als je verliefd bent, maar ook angst, geluk en twijfel. Het leven is een mix van emoties.”

En hoe voel je je vandaag?
“Dat is wel een goed voorbeeld. Momenteel voel ik best moe en zou ik wel thuis willen zijn, maar ik ben ook weer blij dat ik hier in Amsterdam ben. Door het vele touren ben ik daar over na gaan denken; wat is het wat ik precies voel? Als ik thuis ben, mis ik het touren. Maar ben ik onderweg, dan verlang ik naar huis. Op tour is die mix van emoties bij mij nog veel groter.”

Schrijf je op tour dan ook de meeste van je teksten?
“Nee, dan schrijf ik bijna niks. Maar touren laat wel zo'n indruk op me achter dat ik die ervaringen en wat het met me doet meeneem in mijn teksten."

Wat heeft touren dan zoal met je gedaan?
“Het heeft in ieder geval een paar relaties verpest doordat je zolang van huis bent. En sommige dingen, situaties waar je in terecht komt op tour, blijf ik moeilijk vinden. Zoals wanneer er foto's van ons worden gemaakt, dat blijf ik ongemakkelijk vinden. Ik zie mezelf niet als een performer of entertainer. Ik zou gelukkiger zijn als ik alleen thuis in mijn studio aan muziek zou kunnen werken en niemand mij hoeft te zien. Maar er veranderen ook dingen in positieve zin. Door het vele vliegen ben ik over mijn vliegangst heen."

Heb je momenteel een relatie?
“Ja.“

Je kunt blijkbaar nu dus wel op tour zonder dat je relatie stuk gaat. Daarmee heb je ook vooruitgang geboekt.
“Ja, nu je het zegt. Ik hoop het in ieder geval.”