Na het donkere vijfde album Meds was het Brits/Zweedse trio Placebo naar eigen zeggen ernstig toe aan een nieuwe impuls. Die kwam er in de vorm van drummer Steve Forrest, 21-jaar en nog niet door de wol van de faam geverfd. En er mocht weer wat licht in het Placebo-universum schijnen, vonden frontman Brian Molko en bassist van het eerste uur Stefan Olsdal. Placebo koos voor de meest extreme vorm: een strijd met de zon.

Meer licht, dat is een relatief begrip. Battle For The Sun kent in vergelijking tot het zwarte Meds inderdaad meer grijstinten, maar de beklemmende sfeer die Placebo’s werk sinds het debuut in 1996 kenmerkt, heeft ook dit album in zijn greep. Met name Molko’s kijk op relaties spreekt nog altijd tot de verbeelding. Hij omschrijft het hart als een stinkende asbak in Ashtray Heart. De pezen letterlijk opzij gerukt om een brandende peuk uit te drukken: het beeld past bij de steeds terugkerende combinatie van liefde en geweld.

“My killer, my lover”, klinkt het in het titelnummer, terwijl Kitty Litter verlangen en verleiding omschrijft als een vorm van marteling. De meest typerende one-liner vinden we in Bright Lights: “A heart that hurts is a heart that works”, een soort romantische zelfkastijding. Toch is er inderdaad hoop, een heel klein beetje. Als de eerste stralen zonlicht na de maansverduistering, te zien op de hoes van de plaat. “We can build a new tomorrow, today”, klinkt het luid en duidelijk in Speak In Tongues.

Muzikaal worden de zware songs ingekleed met strijkers en blazers. Soms wel erg dominant, zoals in het bombastische titelnummer, maar op andere momenten stijlvol subtiel. In The Never-Ending Why ontwaren we tussen de tumoren en vervloekingen en de duister aangezette gitaarsound plots een xylofoon. Slottrack Kings Of Medicine heeft een fascinerend fatalistische tekst, maar de trompetten aan het eind geven Battle For The Sun een triomfantelijk slotakkoord.

Battle For The Sun is een solide album, met verfrissende details. Zo’n plaat die een streep zet onder zowel de kracht als de zwakte van de band. Hoewel zelfverzekerd en blinkend van intensiteit, bevat ook dit album niet de onmiskenbare hit die Placebo voor eens en voor altijd de mainstream van de alternatieve rock in slingert. Maar die positie als invalheadliner, die is eens temeer zeker gesteld.

Battle For The Sun van Placebo verschijnt bij PIAS.