De vader van James Petralli was professioneel honkballer. Net als zijn grootvader en zijn broer. Het lag voor de hand dat ook de kleine James een gooi zou doen naar de Major League. Hij speelde immers al vanaf zijn achtste en had talent. Maar op zijn zestiende bedacht hij zich. Hij wilde gitarist worden. "Mijn ouders waren niet zo blij. Logisch, dat zou geen enkele ouder zijn. Ik was ook nog eens een belabberde gitarist." Hij kwam goed terecht: samen met bassist Josh Block en drummer Steve Terebecki reist hij vanuit Austin Texas de wereld rond als garagebluestrio White Denim. Deze maand verscheen het tweede album van de Amerikanen, getiteld Fits.

"Competitie is belangrijk in mijn familie", zegt Petralli. "De belangrijkste regel in het grote familieboek was dat je altijd moet proberen zo goed mogelijk te worden in wat je doet. In de muziek zijn winst en verlies onzinnige begrippen, maar een winnaarsmentaliteit is goed voor je discipline." Drummer Steve Terebecki komt naar eigen zeggen uit een doodgewone Amerikaanse familie. Zijn moeder was zangeres, zijn vader raakte jong geblesseerd als sporter. "Het is Amerika vrij gewoon om jong gekwetst te worden", zegt hij. "Net zoals het op Amerikaanse scholen doodnormaal is dat alles competitief is. Ook muziek. Op muziekles werk je altijd toe naar een of andere wedstrijd. Een band beginnen was voor mij een manier om dat van me af te schudden, al gaat dat moeilijk. Als ik een goede drummer zie, kan ik enorm jaloers worden."

Dat heeft er in elk geval toe geleid dat de band gedisciplineerd geoefend heeft. White Denim is een technisch hoogstaand trio, zeker voor een garagerockband. De songs zitten complexer in elkaar dan je op het eerste gezicht door hebt, en op het podium houden ze er een straf tempo op na. Hun geluid bevat sporen van rauwe blues, maar ook psychedelische rock (met name Jimi Hendrix) en funk (vooral de eerste Funkadelic-albums) hoor je terug. Opvallend vaak zwarte muziek. Terebecki schrikt van die term. "Zwarte muziek, zo'n omschrijving klinkt raar voor een blanke jongen die opgroeide in een buitenwijk in Texas. Toen ik voor het eerst in Europa was, zag ik in een Zwitserse platenzaak het bordje Black Music. Ik begreep daar helemaal niets van. Wij noemen het r&b of soul. Je hebt gelijk, veel muziek die we goed vinden is door zwarte Amerikanen gemaakt."

Die suburbs hebben de drie niet gevormd, zegt Terebecki. Integendeel zelfs. De eerste jaren moest de band op zoek naar een identiteit. Vroeger ging de band regelmatig de strijd aan met zijn publiek. Dat was nog voordat White  Denim White Denim werd. De frontman van de band Parque Touch - Lucas Anderson - had er een handje van bier te jatten van de voorste rijen, zo vertelt de overlevering. Achter hem stonden Petralle, Terebecki en Block zich op hun instrumenten te concentreren. "We waren net begonnen in Austin en vielen een beetje buiten de scene. Dat was wel eens frustrerend, vond vooral onze zanger. Hij had vaak een witte handschoen bij zich. Die gaf hij dan aan iemand in het publiek, die hem ermee in het gezicht moest slaan. We zijn ermee gestopt toen hij de band verliet. Dat waren wij niet, dat was hij. Bovendien kwamen we erachter dat mensen onze band best goed vinden. We hebben het niet meer nodig."

De interactie met het publiek blijft tegenwoordig tot het minimum beperkt. Tussen de nummers laat de band geen pauze vallen, en sommige nummers worden live in medleys gespeeld. "Uit onzekerheid over de reacties", zegt Terebecki. "Dat zei ik vorige week voor de grap, maar ik denk dat het echt waar is."

Binnen White Denim wordt juist opvallend weinig strijd geleverd om wie de baas is. Op het podium staan de drie bandleden vooraan op het podium, met de drummer in het midden. Dat is praktisch - je kunt elkaar makkelijk aankijken - maar het zegt ook veel over de verhoudingen in de band. "We zijn een heel democratische band", zegt Petralli. "Ieder van ons krijgt in de songs zijn beurt om de show te stelen. Ik heb geen behoefte om me te laten gelden als de tiran - of visionair, net wat je wilt - van de band. Meestal vraag ik Josh nog wat meer reverb over mijn zang te doen, zodat ik meer deel van het geheel wordt. En als ik teksten schrijf, bedenk ik me altijd dat de andere jongens er ook achter moeten staan."

Fits verschijnt op Full Time Hobby/PIAS. In september is White Denim terug in Nederland, voor optredens in Doornroosje, Tivoli de Helling, Vera en Paradiso.