De kaarten verdeeld, de Kamer is aan zet begin 2010, als het wetsvoorstel van de SP en CDA om doorverkoop van evenementkaartjes aan banden te leggen wordt behandeld. De kans dat die wet er komt ziet er aan het eind van 2009 behoorlijk goed uit, nu ook de PvdA voorzichtig positief is over de invoering van de wet. Mei Li Vos, die dit onderdeel in haar portefeuille heeft, zit nog steeds met "een paar vragen", maar ze zegt te neigen naar het kamp van de voorstanders. "Inhoudelijk zijn we altijd al voor de wet geweest, maar we hadden nogal wat vraagtekens bij de uitvoering." Na de hoorzitting over het voorstel afgelopen november, waarbij alle betrokken partijen aan he woord kwamen, zijn een hoop van die vragen beantwoord. "Zoals de kaarten nu liggen, zeg ik, laten we het proberen en na een niet al te lange termijn evalueren."

Daarmee is de Kamermeerderheid voor de wet in een klap in veilig vaarwater gekomen. CDA, SP, GroenLinks en D66 zorgden al voor een nipte meerderheid. Met de PvdA aan boord lijkt de wet er echt te komen. De doorverkoop wordt niet verboden, maar de winst op een doorverkocht kaartje wordt wel beperkt tot maximaal tien procent van de oorspronkelijke prijs. Daarmee hopen voorstellers Arda Gerkens (SP) en Nicolien van Vroonhoven (CDA) het probleem van exorbitant hoge winsten op kaartjes tegen te houden zonder een algeheel verbod op de handel in te voeren. 

Een van de belangrijkste vragen die Li Vos heeft, betreft de praktische uitvoering. Om zeker te weten dat het niet uit de hand loopt en de wet geen averechts effect heeft, wil ze dan ook een evaluatie van de wet binnen een korte termijn. "Als we dit doen, wat betekent dat dan voor de Consumentenautoriteit die moet toezien op de handhaving? Gaat de organisatie van 3 naar 20 mensen? En wat als de handelaren hun diensten voortzetten vlak over de grens?" Die vragen zijn ook aangekomen bij Gerkens, die er vertrouwen in heeft ze afdoende te kunnen beantwoorden voor de behandeling van het wetsvoorstel.

De doorverkoop in concertkaartjes is van alle tijden. Maar zoals met veel dingen, zorgde de komst van internet voor een andere dimensie van het fenomeen. Ludiek een paar kaartjes doorverkopen werd een grote business, met meer dan twintig bureautjes die er hun boterham mee verdienen en zichzelf zien als nette ondernemers. Nadat Nederlands grootste concertkaarverkoper Mojo steeds openlijker de strijd aanging met wat zij consequent zwarthandelaren noemt, kwamen Gerkens en Vroonhoven in mei 2008 met het wetsvoorstel. Het bleek het begin van een lange - soms openlijk felle strijd.

Meteen na de aankondiging van het initiatief, reageerden een aantal secundaire ticketingbureaus fel: een kansloos voorstel dat iets probeert uit te roeien dat en legaal is en al zo oud is als de weg naar Rome. Mojo volgde vanaf eind 2008 met het ongeldig maken van kaarten die via een tussenhandelaar waren verkocht. Ze bleef dat in 2009 doen, onder andere bij Lowlands en de concerten van Pearl Jam en Rammstein. Gedupeerden moesten volgens Mojo niet bij haar zijn, maar bij degene waar ze de kaart gekocht had. Ook sloeg ze de handen ineen met de KNVB, die bij voetbalwedstrijden met hetzelfde probleem zit. Samen zetten ze de site ticketsenconcertkaarten.nl op, waar ze twijfelachtige bedrijven met naam en toenaam noemt.

De harde opstelling had ook een neveneffect. Veel gedupeerden waren boos op Mojo, niet op de kaartverkopers. Mensen die kaarten bij Seatwave gekocht hadden, wisten helemaal niet meer waar ze aan toe waren. Zij hadden immers een kaart gekocht bij een "Livenation partner", zoals de site vermeldt. Mojo probeerde uit te leggen dat Tickettrade niet echt een partner was, maar slaagde daar slechts half in.

Tegelijkertijd startten de handelaren een tegenoffensief. In september richtten ze een branchevereniging op, die belooft per 1 januari 2010 een gedragscode in te voeren. Vanaf die datum verzekert de organisatie dat mensen die een kaartje kopen bij een van de aangesloten partijen een niet goed geld terug garantie krijgen en zelfs een extra vergoeding van 10% als een gekocht ticket geen toegang geeft. Ze hoopt daarmee de angel uit het probleem te halen en vindt daarmee zeker gehoor bij de liberale partijen van onze Tweede Kamer. Ook komt de EUSTA vlak na de hoorzitting met een onderzoek door de Universiteit van Groningen, dat stelt dat de hoeveelheid doorverkochte kaarten nog geen 4% bedraagt en niet de 15% die Mojo altijd noemt. Los van de vele vragen die het rapport ook oproept, wordt deze zet vooral ongedaan gemaakt door de bedreiging van een Mojo-medewerker door een van de tickethandelaren. Mojo doet aangifte en haalt daarmee alle krantenkoppen.

Een datum voor de behandeling van het voorstel is er nog niet. De verwachting is dat het nog voor februari aan bod komt. Case closed, maar onder voorbehoud dus. Want zoals met elke wedstrijd is het pas echt over als de scheidsrechter zegt dat het zo is. En in een arena waar de politiek die scheidsrechter is, is alles nog mogelijk.