"Ik heb 150 euro bij me, daar wapper ik mee voor de ingang. Moet lukken." Een jongen op station Hoofddorp heeft nog geen kaartje voor Mystery Land. Hoe zeker hij ook van zijn zaak moge zijn, het is nog maar de vraag of iemand zelfs voor zo'n exorbitant hoog bedrag zijn entreebewijs wil afstaan. Want crisis of niet, men moet en zal naar Mystery Land gaan.

De zestigduizend mensen die afgelopen zaterdag richting het Floriade terrein liepen waren zelfs zo bang deze editie te moeten missen, dat er tien weken geleden al geen kaart meer te koop was. Zo gek is dat niet. Na 15 jaar is Mystery Land nog altijd uniek onder de dancefestivals. Hier waan je je in het Sprookjesbos, waar als Assepoester verkleedde meisjes verscholen in de bosjes uit een diepe slaap ontwaken, hun jurkjes te drogen hangen in de bomen, het gras maaien en samen met jou een kopje thee drinken. Alleen dans je hier niet op De Rode Schoentjes, maar op dancemuziek in zijn totale breedte; van hardcore tot aan house, trance en hiphop. Aankleding en programmering, beide krijgen ze hier evenveel aandacht.

En zelfs al telt Mystery Land al de meeste podia van alle dancefestivals, voor nieuwe aanwas wordt er altijd ruimte gemaakt. Zo zijn dit jaar nieuw de dubsteptent Oi! en Little Sexmachine, met baile funk en fidgethouse. Bewust, om het fris te houden, zo zegt de organisatie. Maar of ze nou willen of niet, ook Mystery Land moet het hebben van zijn constante factoren.

Voor wie Mystery Land vaste prik is weet inmiddels zijn vaste stek op het immense terrein te vinden. En dat zijn veel mensen, waardoor ondanks die bonte mix van mensen (jong, oud, pa, kind, gabber, houser) alsnog iedereen Mystery Land binnen zijn eigen comfortzone beleeft. Trend of niet, mensen met de klassieke Nike Air Max staan de hele dag voor het Q-Dance stage, liefhebbers van stedelijke cultuur vinden hun plek bij Dirty Dutch en de iets oudere bezoeker bij High Contrast. Zij die echt waar voor hun geld willen staan de hele dag in de Flugelhut en zij die het overzichtelijk willen houden bij de Main, waar de meeste stijlen toch wel een keer voorbij komen.

Het is jammer dat maar weinig mensen niet alleen uit hun dagelijkse kloffie, maar ook uit hun schulp kruipen en zich op onbekend terrein durven te begeven. Want op Mystery Land zijn het vooral de kleinere dingen die het hem doen. Neem nou Redshape, immer te herkennen aan zijn rode masker, al weet bijna niemand wie er achter schuil gaat. Velen weten wel dat hij een talentvolle Detroittechno producer uit Berlijn is. Ook vandaag laat hij dat horen met een boeiende live-set, alleen te weinig mensen zijn daar getuige van. Voor Mystery Land is hij een te kleine naam voor een grote tent als De Techno.

Ook het aantal mensen bij Le Le in Rauw laat te wensen over. Zelfs al staat het trio, en in het bijzonder frontman Pepijn Lanen, dit keer misschien iets te ontspannen op het podium, toch kan het niemand ontgaan dat de Mystery Land hits van volgend jaar hier worden gemaakt. Met zijn leren handschoen wijzend naar de hemel trekt Lanen de meisjes naar het podium. Op het hoogtepunt van Golden Boy ("everybody wants me") maakt hij ze vochtig met champagne. Maar wanneer hij te lang wegblijft van het podium om - zo blijkt later - voor iedereen bier te halen, is dat reden voor velen om af te druipen.

Thunderdome liefhebbers laten op Mystery Land hun spoor achter met stickers 'Minimal? Nee Bedankt'. Zelfs voor de mainstream is minimal inmiddels een gepasseerd station, maar dat bericht heeft hen boven aan de top waarschijnlijk nog niet bereikt. Daar boven op de piramide, het hoogste punt van Mystery Land, staat dit jaar het podium van Thunderdome. Een donker krot, waar de dj's achter een hek staan. Om half acht verschijnt daar breakcore koning Bong-Ra. Wat je dan gadeslaat is een mooi en zeker ook meedogenloos experiment: Bong-Ra die als een voltallige metalband op je inbeukt. Enige aarzeling is in het begin bij het publiek te bespeuren, maar al snel wordt zijn set ook door de diehard hardcore fans geslikt.

Gelukkig werken sommige experimenten wel bij een groter publiek. Een degelijk meisje met wit shirt en gilet zingt mee met Tot Hier, een nummer van de Fakkelbrigade. Deze jonge hiphopgroep met oud-leden van Opgezwolle is een gedurfde keuze, maar hij werkt wel. De Grolsch tent staat vol en er wordt hard meegezongen. Hetzelfde geldt voor Flinke Namen die eerder die dag op het podium van Vage Gasten stonden. Alleen jammer voor hen dat door de stevige wind het optreden wordt overstemd door de naastgelegen podia Dirty Dutch en Sfeermakers.

Toch is Mystery Land al met al een festival dat grossiert in sfeer. Op die ene jongen na die begint te tieren wanneer je hem van rechts in haalt, is daar wederom niks op aan te merken. Het is daarom ook het ideale festival dat je aan het einde van de zomer mee wilt pikken; een laatste keer genieten van zon, muziek en mensen, zonder gezeur aan je hoofd. Genoeg reden dus om ook volgend jaar tijdig je kaartje te kopen. Zeker voor wie Dries Roelvink dit jaar heeft gemist. Hij schijnt in 2010 weer present te zijn. Gewoon, omdat hij daar geld voor krijgt. Nee, de crisis doet hem niks.


Let op! 3VOOR12 heeft veel sets op Mystery Land opgenomen. Die kun je later deze week online verwachten. Wanneer het zover is, laten we je dat uiteraard weten.