Het komt niet vaak voor dat een muzikant zonder gêne zijn liefde opbiecht voor de kitscherige Griekse componist Vangelis. Svein Berge van het Noorse elektronicaduo Röyksopp heeft er geen enkel probleem mee. Heeft Röyksopp zich afgevraagd of die strijkers in hun nieuwe liedje Röyksopp Forever niet een beetje te veel van het goede zijn? 'Ja, natuurlijk,' lacht Berge van achter zijn glaasje 'eple'-sap. 'Sterker: ik weet zeker dat dat zo is. Alleen de titel is al compleet over de top. Ach, Vangelis zit in ons DNA. Toen ik acht was, luisterden alle kinderen in mijn klas naar Iron Maiden, maar ik had Vangelis-klassieker Spiral op mijn walkman. Iedereen keek me raar aan, maar ik zei: 'jongens, dit is de toekomst!''

Röyksopp Forever is een ode aan de pioniers van de elektronische muziek, eind jaren zeventig. Van Kraftwerk tot Tangerine Dream tot Can. Eén vriend had Berge die ook van elektronische muziek hield: Torbjørn Brundtland. Hij hield ook van dezelfde films en dezelfde stripboeken. Ze ontmoetten elkaar halverwege de jaren tachtig op een feestje met computerspelletjes en werden beste vrienden. 'Als je ons twee kruist, krijg je Rod Stewart,' zegt Berge. 'Torbjørn heeft het blonde haar, ik de grote neus en de leren broek.' In 2001 braken ze wereldwijd door met de instrumentale feel good hit Eple en het album Melody A.M. Röyksopp maakt elektronische muziek, maar het liedje staat centraal. Acht jaar later zijn ze toe aan album nummer drie, Junior, en hebben ze opnieuw een feel good hit te pakken: Happy Up Here.

Zoals zijn muziek al deed vermoeden is Svein Berge een opgeruimde, beleefde kerel. Zijn baardje van een week perfect bijgewerkt. Vooruit, er zit ook een donkere kant in Röyksopps muziek, vooral in het tweede album The Understanding. Maar de warmte overheerst, zelfs op de melancholische momenten. Niet voor niets eindigt Junior met de woorden 'all I want is keep it easy'. Een levensmotto? 'Ik realiseer me dat het voor ons makkelijk praten is, met al het oliegeld dat we in Noorwegen hebben,' zegt Berge. 'De meeste Noren kunnen elke dag taart eten, als ze dat willen. Maar uiteindelijk is dat toch wat iedereen wil? Zo weinig mogelijk complicaties, zo weinig mogelijk frictie.'

Junior moest dan ook jeugdig, fris en speels klinken. Dat uit zich vooral in kleine details. Neem bijvoorbeeld Miss It So Much, een nummer dat gezongen wordt door de Zweedse popprinses Lykke Li. De heren van Röyksopp ontdekten haar voor ze vorig jaar doorbrak, vertelt Berge trots. De productie zit vol met kleine geluidjes, alsof er een orkest van fietsbellen gebruikt is. Berge lacht. 'In werkelijkheid hebben we een grote kist vol kleine percussieve instrumentjes. Lykke Li zingt op een heel percussieve manier, heel bijzonder. Ze hakt haar zinnen in mootjes. We zijn zo uit ons dak gegaan met de minicymbaaltjes dat onze vingertoppen ervan bloedden.'

Miss It So Much is een popsong over het verlies van 'analoog in een digitale wereld,' zegt Berge. Daarmee doelt hij niet alleen op zijn favoriete instrumenten, maar ook op contact tussen mensen. Het is ook de rode draad in een ander liedje op Junior, The Girl And The Robot. 'In onze muziek proberen we een breed palet aan emoties weer te geven. Humor, liefde, angst, paranoia, en over de top crescendo's. Ik ben enorm emotioneel ingesteld. Ik kan al huilen als Lisa en Homer van The Simpsons elkaar omhelzen. Torbjørn en ik bestaan voor het grootste deel uit hart, en een klein beetje uit hersenen. De wetten van de wetenschap spelen in onze muziek geen rol.'

Röyksopp speelt vrijdag 10 april in Schouwburg in Rotterdam tijdens Motel Mozaique. Het album Junior verschijnt bij Wall Of Sound/EMI.