Buma/Stemra heeft een nieuw licentiemodel ontwikkeld. Het nieuwe model, bestaande uit 15 types, is gebaseerd op type technologie en het verdienmodel van de gebruiker. De belangrijkste verandering zit hem in één nieuw type voor videostreaming, de ‘embedded file licentie'. Wie een embedded player uitgeeft, zoals Fabchannel, tekent met Buma een contract. Sites die de filmpjes embedden worden hiermee definitief gevrijwaard van kosten. De simpele blogger hoeft dus niet meer te vrezen voor een rekening op de deurmat. Dit nieuwe model geldt alleen voor Nederlandse websites.
Een contract sluiten met streamingdiensten, en dus niet met sites die embedden, vindt Buma niet meer dan rechtvaardig. Antal Waij van Buma/Stemra: “Deze diensten hebben een belang bij het embedden van hun filmpjes, hiermee vergroten zij hun bereik. Dan is het ook normaal om ze daarvoor te laten betalen.”
Deze streamingdiensten, ook wel bronsites door Buma genoemd, zullen 1/3 cent per 1 minuut per stream aan de licentieverstrekker moeten betalen. Dat is minder dan voorheen. “De tarieven zijn naar beneden aangepast”, vertelt Antal de Waij van Buma/Stemra. “Het tarief van 3,75 cent stamt uit 1996 en is niet meer van nu. We hebben onderzocht wat haalbaar is. Zo moeten de licentiekosten voor alle partij te financieren zijn.”
Sites die filmpjes embedden, de zogenaamde doelsites, hoeven dus niets te betalen. Op voorwaarde dat de filmpjes niet voor commercieel gebruik zijn. De Waij legt uit: “Nu.nl kan bijvoorbeeld een nieuwsbericht over een concert van Madonna op willen leuken door er een filmpje bij te voegen. Nu.nl is een commerciële site, dus heeft het filmpje een commercieel doel.” In zo’n geval moet Nu.nl wel geld betalen aan Buma, ook al is de video afkomstig van Fabchannel of Youtube. Of het filmpje voor commercieel gebruik is, is volgens De Waij niet al te moeilijk vast te stellen. “Zodra het om een advertentie of promo gaat, lijkt mij dat overduidelijk.” Sites met commerciële doeleinden wordt tevens de mogelijkheid geboden een contract met Buma te sluiten. “Eenzelfde soort contract voor het afspelen van muziek op de achtergrond zoals in supermarkten, waar de partij een vast bedrag per jaar betaalt.”
Entertainment advocaat Hans Bousie noemt de op internet toegepaste licenties een “lovenswaardige poging tot reflectie op het muziekgebruik in de wereld”, maar heeft zo zijn twijfels over de uitwerking. “Buma is zijn ware uitgangspunt uit het oog verloren. Zij hoort een balans te vinden tussen rechthebbende en gebruiker van muziek,maar ze zijn daar alleen maar bezig met hoe ze een hoogst mogelijke opbrengt kunnen genereren. Dit plan is daar een volgend voorbeeld van.”
Volgens Bousie gaat het bij deze licentie bij de bron al mis. “Want waar liggen de rechten? Misschien wel bij muziekuitgever. Die zou ook aanspraak op het geld kunnen maken. Dat moet je dus eerst duidelijk hebben. Daarnaast is hiermee geprobeerd op een makkelijke manier geld binnen te krijgen. De meest zuivere vorm is dat zij die het filmpje tonen , moeten betalen. Maar Buma weet dat niet elke weblogger dat gaat doen. Door het geld bij de streamingsdiensten te halen, hopen ze het overzichtelijk te houden. Maar je bezorgt ze op deze manier wel een enorme kostenpost, waardoor het initiatief in gevaar kan komen. Minder geld, kan minder filmpjes betekenen. En dat wil Buma zelf denk ik ook niet. Ze schieten in hun eigen voeten.”
Ook is volgens Bousie de aanduiding commercieel niet zo makkelijk te maken. “Er bestaan een aantal beperkingen (uitzonderingen) op het auteursrecht, namelijk nieuwsexceptie en citaatrecht. Als een partij op één van die uitzonderingen een beroep kan doen is er geen auteursrecht en kan BUMA dus niets incasseren. Dat moet van geval tot geval worden beoordeeld, zeker bij Nu.nl als medium is dat niet eenvoudig.” En zo zijn er volgens Bousie nog meer uitzonderingen te noemen. “Er zitten veel haken en ogen aan deze licentie.”