Grilligheid is Ryan Adams niet vreemd. De 33-jarige Amerikaan heeft met zijn albums duidelijk laten horen dat zijn roots diepgeworteld in de alternative country staan, maar de vertakkingen zijn breed. Zo kende zijn tweede album Gold een uitgekiende balans tussen country en rock, maar opvolger Demolition was een halfslachtig tussendoortje dat alle kanten op vloog. Als Adams daarna nog country-fans had, dan was hij die voorgoed kwijtgeraakt met de zwaar onderschatte rockplaat Rock N Roll. En om het af te maken kwam snel daarna Love Is Hell vol breekbare singer-songwriterliedjes.

De afgelopen jaren bewandelde Adams samen met The Cardinals het countrypad met enkele zijweggetjes. Met Cardinology kiest Adams voor de rust; hij pakt het beste wat hij de afgelopen jaren heeft laten horen en smeedt dat tot één album.

Adams is, als het goed is, alweer twee jaar lang clean en na het uitbrengen van een EP in 2007 heeft de Amerikaan de tussenliggende tijd gebruikt om terug te blikken op zijn eigen repertoire. Cardinology klinkt alsof Adams heeft besloten het beste van Whiskeytown, Gold, Rock N Roll en Love Is Hell te verenigen in een album dat, ondanks de verscheidenheid, toch opvallend consistent is. De jankende steel guitars zijn aanwezig, maar hij heeft de banjo thuis gelaten. Godzijdank.

Opener Born Into A Light typeert het hele album. Een tokkelende gitaar wordt direct overrompeld door de groovende Cardinals en nog voor Adams een noot heeft gezongen, klinken de steel guitars al. Go Easy zou niet misstaan op Gold terwijl verderop Magick met lijzige zang rechtstreeks van Rock N Roll lijkt te komen. Qua teksten zitten de nummers vol pathos waar zelfs Robert Smith meewarig zijn hoofd voor zal schudden; het U2-achtige Cobwebs: “If I fall will you pity me? Will you confuse my love for the cobwebs?”, single Fix It: “Look what I did to you, look what you did to me, I’d fix it if I could” en Like Yesterday, nu al favoriet in de Zelfmoordlijst: “See my face reflected in the lights in the window, in the window pane. The trees outside are still, I take a sleeping pill, and feel a little less pain.”

Auw.

Het mag duidelijk zijn waar Adams meer tijd in heeft gestoken; de muziek. Het openlijk geflirt met soul in single Fix It is sterk en afsluiter Stop, dat over Adams’ drugsverleden gaat, blijft een gevoelig, klein lied ondanks de aanzwellende violen. De meer pure countrysongs zoals op Whiskeytown zijn vertegenwoordigd in Evergreen en Let Us Down Easy. Het enige dat je de songwriter kan verwijten, is dat hij wel erg makkelijk terugleunt op oude succesformules, alsof je naar een Best Of zit te luisteren. Dat mag, want als je eenmaal voor een vijfsprong staat, loont het om even terug te kijken naar waar je al bent geweest.

Beluister het hele album op de Luisterpaal.