Tindersticks klinkt afgeslankt het dikst

“We hebben alles uit de oude bezetting gehaald”

Tindersticks, de Britse band rondom har(d/t)fluisteraar Stuart A. Staples, komt na vijf jaar relatieve stilte met The Hungry Saw. Het waren vijf zware jaren waarin veel is gebeurd, maar uiteindelijk bleek het allemaal nodig.

“We hebben alles uit de oude bezetting gehaald”

Tindersticks voorman Stuart A. Staples heeft besloten zich niet meer op te winden over de muzikale tijdsgeest. “Natuurlijk hoop ik dat nu veel mensen de plaat zullen luisteren. Maar eigenlijk vertrouw ik er op dat dit album in de toekomst een plek zal vinden. Ten tijden van onze derde plaat Curtains was iedereen geobsedeerd met Britpop en het hele Oasis-Blur-ding. De media keek geen seconde naar ons om, terwijl ons debuut nog volop in de schijnwerpers stond.” Ondanks de jarenlange stilte rondom de Britse band lijkt het publiek wel degelijk klaar voor een nieuwe plaat. The Hungry Saw is goed ontvangen. Het optreden in Vredenburg Leidsche Rijn was een groot succes en de plaat doet het goed in de alternatieve verkooplijstjes.

Staples tempert de verhalen over een bijna onvermijdelijke dood van de band. “We voelden dat het even klaar was. Ik wilde wat solo-dingen proberen en de noodzakelijkheid was verdwenen, maar ik heb nooit getwijfeld over het feit dat we nog een plaat zouden maken. Wél over de samenstelling van de band.” Dickon Hinchliffe, Al Macaulay en Mark Colwill verlieten de band in 2006.

Na doorvraag blijkt de scheuring in de originele bandbezetting wel een flinke tol te hebben geeist. De twee bandleden spreken in hun Amsterdamse hotel nadrukkelijk over een rouwperiode. Een periode die nog steeds niet geheel achter hen ligt. Staples: “In 2006 speelden we nog éénmaal in de originele bezetting. Ondanks de energie en vreugde van het moment was voor mij duidelijk dat we in die bezetting er alles uit hadden gehaald. Als ik nu naar de plaat luister hoor ik dat het verstandig is geweest.”

In 2007 ontstond bij een afgeslankte versie van Tindersticks weer een gevoel van spanning en creativiteit. Een verhuizing van Staples en de bouw van een enorme studio in Frankrijk gaven letterlijk en figuurlijk de ruimte voor nieuwe opnames. Telkens werden bevriende muzikanten gevraagd voor bijdrages wat uiteindelijk resulteerde in een orkestraal en groots opgezette plaat vol kleine liedjes. Gitarist Neil Fraser is trots op de plaat en kan er voor het eerst in jaren ook thuis naar luisteren. Beide heren benadrukken de rijkdom van het album. “Heerlijk om het nu te kunnen delen met anderen,” aldus Staples.

De twee blijken stiekem wel te geloven dat men op The Hungry Saw zit te wachten. Fraser: “de eerste reacties zijn goed en warm, dat hadden we nodig.” Staples haakt in: “Ondanks dat we altijd zeer gefocust waren op ons eigen geluid, luisteren we wel naar andere muziek. Soms duurt het erg lang voordat je weer die klik met een bepaalde stroming of band hebt. Dat je snapt waarom het de muziek van dat moment is. Ik wordt dan wel zenuwachtig. ”Het gevoel dat je oud wordt? “Nou, meer dat je niet meer een verbond met ‘het moment’ voelt; onderdeel van het muziekspectrum te zijn. Nu is dat gevoel er weer.”