Tussen al het Britpopgeweld van 2004 was daar ineens een kwartet uit het uiterste noorden van Engeland: The Futureheads. Ze maakten slimme popsongs met een hoog tempo en opvallende harmonieën en hadden een vijfsterrencover op hun naam staan met Kate Bush’ Hounds of Love. Maar na het tegenvallende tweede album News & Tributes werd het angstig stil rond de band uit Sunderland. Label Warner zette de band zelfs bij het grofvuil. Nu zijn ze terug met het derde album This Is Not The World. Volgens zanger/gitarist Barry Hyde en gitarist Ross Millard met frisse energie.
Jullie hebben een speciaal project gedaan op YouTube om je album te promoten. Fans kunnen een vraag stellen in een filmpje, jullie antwoorden ze ook weer in filmpjes. Wat zou je jezelf vragen?
Ross: “Ehm, ik zou iets over het album vragen, denk ik?”
Barry: “Doe maar.”
Ross: “Ja maar, ik weet alle antwoorden al!”
Barry: “Vraag dan iets wat je nog niet weet. (souffleert: wie is de beste kusser)”
Ross: “Dat kan ik toch niet vragen? Wie is de beste kusser?!”
Vraag jij het hem anders.
Barry: “Wie is de beste kusser, Ross?”
Ross: “Geen idee, ik heb ze niet allemaal gekust! Zou jij jezelf noemen, Barry?”
Barry: “Als de beste kusser? Nee, jou denk ik.”
Ross: “Wow, dank je. Ik denk dat Davy ook erg teder kan zijn.”
Welke vraag willen jullie nooit meer horen?
Barry: “De stomste vraag ooit is: wat is de toekomst van The Futureheads? Jawel hoor, denken we dan, we hebben een genie tegenover ons zitten.”
Durven mensen dat nog steeds te vragen?
Ross: “Jawel. We hebben hem vanochtend al één keer langs horen komen.”
Ik zou vragen: jullie zeggen dat dit het album is dat jullie altijd al wilden maken. Is dat nou echt zo?
Ross: “Ja, dat denk ik wel. Alle bands die ons inspireerden toen we The Futureheads oprichtten hadden grootse refreinen en sterke hooks. En tegelijkertijd hadden ze iets unieks in hun geluid. We hebben twee albums gefocust op het unieke, nu was het tijd voor de hooks en de refreinen.”
Ik had verwacht dat jullie als ideale album iets heel anders in gedachten hadden. Jullie zijn per slot van rekening weg bij jullie major label.
Ross: “Het ding is: we hebben twee albums lang muziek gemaakt die buiten de mainstream stond, terwijl we wél een mainstream band waren. We hebben de vorige keer onze vingers gebrand. We maakten een unieke plaat, heel anders dan de eerste, maar de fans en de critici waardeerden dat niet. Voor onszelf werkte het live ook niet zoals we hoopten. Je kunt niet elk album opnieuw het wiel uitvinden. Soms moet je consolideren, een album maken met hits erop, dat leuk is om live te spelen. Het hoefde niet per se ons meest avant-gardistische statement te worden.”
Jullie noemen This Is Not The World een comeback, terwijl het vorige album pas twee jaar oud is.
Barry: “Ja, dat is het ook echt. Mensen dachten dat we uit elkaar waren na wat er gebeurd is met Warner.”
Toen jullie net tekenden leek 679 het beste label ter wereld. Er kwamen albums op uit van The Streets, Annie, Death From Above 1979. Alles wat uitkwam, was goed!
Ross: “Aan het begin ging het heel goed, maar langzaam maar zeker had 679 zwaar te leiden onder het feit dat het onder Warner viel. Als independent label had het kunnen overleven. Maar toen ons tweede album minder verkocht dan gehoopt en het derde Streets-album ook tegenviel, waren er ineens helemaal geen act op het label die nog platen verkochten. En dat kan niet ongestraft.”
Jullie betrekken je fans wel heel erg in jullie business plan. De meeste muzikanten laten hun fans graag in de waan dat het puur om de creativiteit draait, niet om geld.
Ross: “Muziekliefhebbers zijn tegenwoordig wijs. Ze weten veel over de muziekindustrie. Er is ook veel goodwill voor de manier waarop wij onze zaken doen. Fans willen niet dat we opnieuw genaaid worden, zoals de vorige keer. Er is een revolutie gaande in de muziekindustrie, een kleine sneeuwbal die langzaal groter wordt. Jonge bands willen geen major label deals meer, ze brengen gewoon zelf hun muziek uit.”
Maar jullie gaan nog lang genoeg door om ooit nog het Night Of The Opera album te maken dat ik nu verwacht had?
Ross: “Haha! Sommige invloeden sterven nooit in deze band. Queen is daar zeker een van.”
Barry: “Queen had grote problemen toen A Night Of the Opera uitkwam. Hun eerste albums verkochten goed, maar daarna werden ze besodemieterd door hun manager en hun platenmaatschappij. In die zin is dit onze Night Of The Opera, alleen staan er geen jaren twintig seaside medleys op.”
Ross: “Precies. Wie weet wat de toekomst brengt. We moesten zorgen dat we door kunnen gaan. Na het tweede album kon je daar vraagtekens bij zetten, maar ik weet zeker dat niemand na dit album twijfelt of er nog een Futureheads-album komt.”
This Is Not The World van The Futureheads is verschenen op Nul/PIAS. The Futureheads spelen zaterdag 14 juni op The Music In My Head in het Paard in Den Haag. Het album is tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal.
Jullie hebben een speciaal project gedaan op YouTube om je album te promoten. Fans kunnen een vraag stellen in een filmpje, jullie antwoorden ze ook weer in filmpjes. Wat zou je jezelf vragen?
Ross: “Ehm, ik zou iets over het album vragen, denk ik?”
Barry: “Doe maar.”
Ross: “Ja maar, ik weet alle antwoorden al!”
Barry: “Vraag dan iets wat je nog niet weet. (souffleert: wie is de beste kusser)”
Ross: “Dat kan ik toch niet vragen? Wie is de beste kusser?!”
Vraag jij het hem anders.
Barry: “Wie is de beste kusser, Ross?”
Ross: “Geen idee, ik heb ze niet allemaal gekust! Zou jij jezelf noemen, Barry?”
Barry: “Als de beste kusser? Nee, jou denk ik.”
Ross: “Wow, dank je. Ik denk dat Davy ook erg teder kan zijn.”
Welke vraag willen jullie nooit meer horen?
Barry: “De stomste vraag ooit is: wat is de toekomst van The Futureheads? Jawel hoor, denken we dan, we hebben een genie tegenover ons zitten.”
Durven mensen dat nog steeds te vragen?
Ross: “Jawel. We hebben hem vanochtend al één keer langs horen komen.”
Ik zou vragen: jullie zeggen dat dit het album is dat jullie altijd al wilden maken. Is dat nou echt zo?
Ross: “Ja, dat denk ik wel. Alle bands die ons inspireerden toen we The Futureheads oprichtten hadden grootse refreinen en sterke hooks. En tegelijkertijd hadden ze iets unieks in hun geluid. We hebben twee albums gefocust op het unieke, nu was het tijd voor de hooks en de refreinen.”
Ik had verwacht dat jullie als ideale album iets heel anders in gedachten hadden. Jullie zijn per slot van rekening weg bij jullie major label.
Ross: “Het ding is: we hebben twee albums lang muziek gemaakt die buiten de mainstream stond, terwijl we wél een mainstream band waren. We hebben de vorige keer onze vingers gebrand. We maakten een unieke plaat, heel anders dan de eerste, maar de fans en de critici waardeerden dat niet. Voor onszelf werkte het live ook niet zoals we hoopten. Je kunt niet elk album opnieuw het wiel uitvinden. Soms moet je consolideren, een album maken met hits erop, dat leuk is om live te spelen. Het hoefde niet per se ons meest avant-gardistische statement te worden.”
Jullie noemen This Is Not The World een comeback, terwijl het vorige album pas twee jaar oud is.
Barry: “Ja, dat is het ook echt. Mensen dachten dat we uit elkaar waren na wat er gebeurd is met Warner.”
Toen jullie net tekenden leek 679 het beste label ter wereld. Er kwamen albums op uit van The Streets, Annie, Death From Above 1979. Alles wat uitkwam, was goed!
Ross: “Aan het begin ging het heel goed, maar langzaam maar zeker had 679 zwaar te leiden onder het feit dat het onder Warner viel. Als independent label had het kunnen overleven. Maar toen ons tweede album minder verkocht dan gehoopt en het derde Streets-album ook tegenviel, waren er ineens helemaal geen act op het label die nog platen verkochten. En dat kan niet ongestraft.”
Jullie betrekken je fans wel heel erg in jullie business plan. De meeste muzikanten laten hun fans graag in de waan dat het puur om de creativiteit draait, niet om geld.
Ross: “Muziekliefhebbers zijn tegenwoordig wijs. Ze weten veel over de muziekindustrie. Er is ook veel goodwill voor de manier waarop wij onze zaken doen. Fans willen niet dat we opnieuw genaaid worden, zoals de vorige keer. Er is een revolutie gaande in de muziekindustrie, een kleine sneeuwbal die langzaal groter wordt. Jonge bands willen geen major label deals meer, ze brengen gewoon zelf hun muziek uit.”
Maar jullie gaan nog lang genoeg door om ooit nog het Night Of The Opera album te maken dat ik nu verwacht had?
Ross: “Haha! Sommige invloeden sterven nooit in deze band. Queen is daar zeker een van.”
Barry: “Queen had grote problemen toen A Night Of the Opera uitkwam. Hun eerste albums verkochten goed, maar daarna werden ze besodemieterd door hun manager en hun platenmaatschappij. In die zin is dit onze Night Of The Opera, alleen staan er geen jaren twintig seaside medleys op.”
Ross: “Precies. Wie weet wat de toekomst brengt. We moesten zorgen dat we door kunnen gaan. Na het tweede album kon je daar vraagtekens bij zetten, maar ik weet zeker dat niemand na dit album twijfelt of er nog een Futureheads-album komt.”
This Is Not The World van The Futureheads is verschenen op Nul/PIAS. The Futureheads spelen zaterdag 14 juni op The Music In My Head in het Paard in Den Haag. Het album is tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal.