All aboard for the adventure, All aboard for our adventure...
Miles Kane, de jonge voorman van het Britse The Rascals, reikt zijn hand aan eenieder die zijn schuit durft te betreden. Met zijn guitige lach en oprechte overtuigingskracht kun je niet anders dan zijn gebaar beantwoorden en het debuutalbum van zijn chique boevenbende van begin tot einde te beluisteren. Rascalize is het Album van de Week.

Het is vrij ongebruikelijk om midden in het festivalseizoen je plaat uit te brengen. De traditionele media zijn onderbezet en/of druk met festivalverslaggeving, maar ook bloggers, webredacteuren en consumenten zitten ergens op een strand of festivalweide. Een grote naam als Beck of Sigur Ros kan het doen. Zij krijgen wel voldoende aandacht, maar een debuutalbum van een bandje dat nog nauwelijks is opgepikt zal gegarandeerd ongemerkt voorbij varen.

Echter, de schipper op de glimmende boot Rascalize is moeilijker te missen. Miles Kane moet worden getipeert als hoogst aimabel. Een term die je normaliter plakt op heren van een zekere leeftijd en grandeur. Niet op een tweeentwintig jarig schoffie van het schiereiland The Wirral in de buurt van Liverpool. Het kan haast niet anders dat de jongen de stijl en charme van zijn held Scott Walker nauwkeurig heeft bestudeerd. Het is te hopen dat Kane niet eveneens eindigt als een norse, depressieve chansoneur. De toets van Kane's inspirator is terug te horen op het samenwerkingsproject The Last Shadow Puppets. Met Arctic Monkeys zanger Alex Turner klikte het persoonlijk en muzikaal tijdens enkele voorprogramma'swaar Kane's vorige band The Little Flames voor waren gevraagd. The Age of the Understatement, het album dat uit deze klik voortkwam, geeft Kane's huidige band een duw in de rug en is waarschijnlijk de reden om in deze ongebruikelijke periode het album te presenteren.

Eilandgenoten Miles Kane, Joe Edwards en Greg Mighall imponeren ook zonder Turner. Stilistische en muzikale vergelijkingen met Arctic Monkeys lopen meteen spaak. Waar Arctic Monkeys staan voor pure liedjes, hoekige gitaarriffs en catchy melodieen, zijn The Rascals donker, stijlvol en vervreemdend. Stockings to Suit of Fear Invicted Into The Perfect Stranger geven maar weinig aanwijzingen aan de luisteraar. Een couplet lijkt elk moment te kunnen eindigen om over te gaan in een maniacaal refrein. Stuurloos worden The Rascals maar zelden. Hoe groots en eenvormig het geluid soms ook aanzwelt, het liedje houdt de aandacht vast. En anders zijn het wel de tekstuele donderpreken van Kane. Geen Arctic Monkeys epistels over het leven van allerdag. Kane speelt met jongensdromen waarin de reis van leven, strijd, liefde en dood, zonder angst wordt getrotseerd. De spanning op Rascalize is soms om te snijden.

The Rascals laten met dit album zien dat ze in staat zijn om nog vele onontdekte gebieden op de kaart te zetten. Het verhaal van de boevenbende is met dit debuut pas begonnen. Met nog meer reiservaring en finesse kan het boek uitgroeien tot een klassieker.