Beeld je even in: het is 1993. Het is de tijd dat een label nog belangrijk is voor een band. Zonder kun je weinig beginnen. Andere, goedkope, wegen om je album aan de man te brengen zijn er dan nog nauwelijks. Want weet wel: amper één miljoen mensen hebben toegang tot het internet (vergelijk: nu 80% van de huishoudens). Wanneer je midden in de opnames door je label in de steek wordt gelaten, dan is dat dus echt een probleem. Het overkwam de Haagse metalcore band Disturbing Foresights, de band die als eerst de Utrechtse ACU uitverkocht, maar vooral buiten de grenzen naam maakte.

De band sloot toentertijd een mondelinge overeenkomst met GAP-records. Maar toen de zanger uit de band stapte, trok het label zich terug. Alles was al geboekt: studio, producer en dus besloot de band de opnames door te laten gaan. Tot ieders ontzetting konden ze geen label vinden en de middelen om het zelf uit te brengen, ontbraken. In eigen beheer bracht de band nog wel een singletje uit, maar dan is het einde verhaal. De band gaat uit elkaar. Maar nu, vijftien jaar na dato, is de stof er vanaf gehaald. Het album De-grunged verschijnt in maart alsnog.

Dat het album nu uitkomt, hangt van toevalligheden aan elkaar. De oude bassist Koen Bakker is webredacteur van de webzine Lords of Metal. Hij recenseerde een paar bands van Deity Down Records, komt in contact met de platenbaas, deze luistert naar een paar nummers van DF op zijn myspace en raakte dolenthousiast. Snel daarna ontmoeten ze elkaar in de pauze van de befaamde metalquiz in Tilburg. Bakker: “Hij is een jaren negentig hardcore freak. Hij vond de muziek meteen zo gaaf dat hij direct voorstelde om de cd uit te brengen.” Bakker vindt het een goed plan, trommelt de rest van de band bij elkaar en de mastertape wordt opgevist uit het nachtkastje van de voormalige gitarist. En ook de oude producer, Pieter Kloos (o.m Peter Pan Speedrock, Motorpsycho) wordt weer opgeroepen. Ditmaal om de boel te remasteren.

“Het is goed om de verwachtingen laag te houden”, zegt Bakker. Dat is niet omdat de muziek na vijftien jaar wellicht wat gedateerd klinkt. “Integendeel. De muziek heeft de tand des tijds doorstaan. Het klinkt verre van krakkemikkig. Sterker nog, het is heel strak ingespeeld. We zouden de concurrentie met de huidige bands best aankunnen. Metalcore is nu populair. Wij klinken niet zo heftig, maar we stonden zeker aan de basis van deze stroming.”

Na de split verloren de bandleden elkaar uit het oog. Afgelopen vrijdag was een weerzien. “Iedereen met een paar pondjes meer en wat minder haar op de schedel”, zegt Bakker. “Maar het klikte weer meteen. Na anderhalf uur hielden we zelfs alweer instrumenten in onze handen. Dat klonk erg kut. Tien jaar lang hadden we niet meer gespeeld, maar het begon meteen weer te kriebelen.” Het is dus nog maar de vraag of het album wel postuum wordt uitgebracht. “Dit weekend krijg ik ook mijn bas terug, die ik tien jaar geleden heb uitgeleend. De oefenruimte is ook al aangevraagd.”