Een beetje artiest zegt in interviews dat hij of zij minimaal honderd demo’s klaar had liggen om vervolgens tien nummers aan het plastic toe te vertrouwen. Ook Kubus en BangBang hadden naar eigen zeggen zo’n zeventig kindjes op de plank liggen. Toch heeft deze Topnotch act geen moeite bijna de helft daarvan uit te brengen. Overdaad schaadt, maar wanneer je merkt dat de dubbel-cd met 31 nummers tot de laatste van de achtennegentig minuten blijft boeien, kun je alleen maar concluderen dat deze gewaagde tweede meer dan geslaagd is. Pie & Mash is Album van de Week.

Doorgekookte, gepureerde aardappelen en een vette gehaktbal dobberend in een lauwwarm peterseliesausje, oftewel Pie & Mash. Sinds de achttiende eeuw het traditionele Britse arbeidersdelicaat. De hint mag duidelijk zijn: producer Kubus en mc BangBang zijn gewone jongens gebleven. Dit mag overigens best met een knipoog gelezen worden. Het vorig jaar verschenen debuut Learning Curve liet al horen dat er weinig gewoontjes is aan de ‘collab’ tussen de zwaar getatoeëerde Britse ex-crackjunk en de producerende kaaskop.

Pie & Mash luistert in eerste instantie weg als een opbouwende drum-‘n’-bass liveset: dikke en diverse beats met een mc die de luisteraar ophypet. Dit gegeven alleen al zou reden zijn om de plaat in de auto, thuis, op het werk of in de sportschool kapot te draaien. De individuele nummers zou je hier echter tekort mee doen. Pie & Mash kent namelijk ook nog eens dikke hits. Producer Kubus heeft in een jaar tijd nog meer mogelijkheden gevonden om al zijn muzikale interesses succesvol te vermengen. De soundscapes en puntige beats van Float of de droge-natte krantenmelodie van Anyone Can Make A Day zijn zo kundig en aanstekelijk dat er de komende tijd nog vele imitaties op zullen duiken.

Kubus laat zien op dit moment op een grote hoogte in het Nederlandse beatklimaat te staan. De songvolgorde en splitsing in de twee cd’s lijkt inwisselbaar. Toch is er goed nagedacht over de opbouw van intensiteit en spanning. Muzikaal is deel één van Pie & Mash het meest vernieuwend. Deel twee kent wat meer de in-ya-face benadering van het debuut.

De bijzonder gecombineerde muzikale invloeden blijken wederom een goede ondergrond voor mc BangBang. Zijn grote bek, nietsontziende grootheidswaan en paranoia maken van deze geëmigreerde Londenaar een ideaal hate him or love him boegbeeld. Op Learning Curve kon de eendimensionale schreeuwerige toon en genre-eigen zelfverheerlijking na een tijd gaan irriteren. Op Pie & Mash heeft de mc een balans gevonden tussen de harde en luide straatvechterstaal en zijn diepere sociaal bewogen observaties. Zelfs als je een hekel hebt aan het genre zou je Hot Winter’s Day en The Kids eens moeten beluisteren. Wat een creatieve manier om beschouwende nummers een plek op het album te geven.

Het is Kubus & BangBang flinke ernst in het introduceren en meteen ook op de schop nemen van het rauwe Britse geluid. Met Pie & Mash zetten beiden een grote stap voorwaarts. Wie dacht met Learning Curve een eenmalig tussendoortje te hebben gegeten, zal opkijken van de ambities en muzikale diversiteit op opvolger Pie & Mash.

Proef Pie & Mash nu in de 3VOOR12 Luisterpaal.