Nu het einde van muziekjaar 2008 nadert, is het tijd om de balans op te maken. Was het een goed jaar? Jazeker. We genoten van mannen met baarden, hippe New Yorkers, bekende Britten en een enkele oude rot. Hier zijn de Eenentwintig Beste Platen van 2008, voor je verzameld door de experts van KindaMuzik en 3voor12. De allerbeste zeven zijn door KindaMuzik-illustratoren voorzien van een alternatieve albumhoes!

Fleet Foxes - Fleet Foxes (4AD/V2)
Vanaf opener 'Sun it Rises' laat Fleet Foxes op dit donderse debuut met afgewogen, perfect uitgebalanceerde composities de luisteraar op het puntje van zijn of haar stoel zitten. Vereenzaamde vocalen worden op het juiste moment vervangen door krachtige, opzwepende samenzang. Zowel in het naar change en de goede, oude tijd hunkerende Amerika als daarbuiten laten muziekliefhebbers zich dit jaar massaal verwarmen door de folky harmonieën en de verheerlijking van natuur en familieleven van dit bebaarde vijftal.

Foals - Antidotes (Transgrassive/Warner)
Springerige artrock met tegendraadse melodieën die bij vlagen zweverig aandoet. Foals leeft zich uit in een muzikaal landschap waar je ook de jongens van Battles, Klaxons en Bloc Party tegenkomt.

Elbow - The Seldom Seen Kid (Fiction/Universal)
Guy Garvey en zijn kornuiten weten nog steeds diep en doeltreffend te raken, door kleine liedjes groot te maken. Je moet de nummers even de tijd geven om je te omarmen, maar dan breekt de zon ook door. The Seldom Seen Kid is een plaat die wederom van begin tot eind de spanning weet vast te houden en waar de schoonheid in deeltjes voorbijzweeft.

De Jeugd van Tegenwoordig - De Machine (TopNotch/Magnetron/Universal)
Misschien nog wel moeilijker dan een debuutalbum is een succesvolle tweede plaat. Alle ogen waren dan ook gericht op de jongens van De Jeugd van Tegenwoordig in 2008. Hadden ze gewoon geluk en waren ze niet meer dan een gehypte eendagsvlieg? Niets van dat alles, want De Machine groeide uit tot de beste Nederhopplaat van 2008. Tekstueel van een zeer hoog niveau en het trio is alleen maar beter geworden.

Bon Iver - For Emma, Forever Ago (4AD/V2)
Een enkeling vindt singer-songwriter Justin Vernon een mietje. Tja, er bestaan stoerdere kerels, maar Vernon staat zijn mannetje. Deze gevoelige jongen weet menig luisteraar met zijn eerlijke document For Emma, Forever Ago te raken door alle pijn doeltreffend en uiterst summier met een akoestische gitaar en wat minuscule samples, drums en blazerpartijtjes van zich af te zingen.

Fucked Up - The Chemisrty of Common Life (Matador/V2)
Op The Chemistry of Common Life blijven de felheid en bruutheid die je van een hardcoreformatie mag verwachten fier overeind dankzij de opgefokte zang van Pink Eyes en de opeengestapelde agressieve gitaarpartijen.

The Dodos - Visiter (French Kiss/V2)
The Dodos combineren de dynamiek tussen ritme en akoestiek zoals bekend van een groep als Love, plus de freakfolkgekte van een band als Animal Collective, met de country-inslag van een recente act als Blitzen Trapper. Visiter is geen toegankelijk album, maar wie de zenuwen weet te bedwingen en op zoek is naar de meest spannende en eigenzinnige muziek van dit moment, is hier aan het juiste adres.

MGMT - Oracular Spectacular (Columbia/SonyBMG)
Oracular Spectacular is inderdaad een orakelende en spectaculaire plaat. Recht uit het hart van Brooklyn - dé multiculturele keuken op het muzikale wereldtoneel - verzorgt MGMT je tijdelijke transitie naar de verheffende extase van een parallel universum. Vlucht uit de dagelijkse werkelijkheid met deze hallucinerende en psychelische muziek.

Atmosphere - When Life Gives You Lemons, You Paint That Shit Gold (Rhymesayers/Rough Trade)
Met When Life Gives You Lemons, You Paint That Shit Gold heeft duo Atmosphere eindelijk eens echt success. Het album krijgt overwegend lovende kritieken. Terecht, want het is een van de sterkste hiphopplaten van 2008. Het werk heeft misschien tijd nodig om te rijpen, maar beschikt op den duur over een haast verslavende werking.

Voicst - A Tale Of Two Devils (Good Busy/PIAS)
Verdomme, ze hebben het geflikt. Voicst komt met een opvolger die het debuut 11-11 ruimschoots overtreft. Een plaat vol pop, energieke gitaarsongs en een paar oprechte ballads met en voor gevoelige snaren. Weerhaakjes slaan zich in je gehoorgang en voor je het weet, zit je hardop mee te loeien.

The Black Keys - Attack & Release (Nonesuch/V2)
The Black Keys zetten hun muzikale ontwikkeling op Attack & Release met succes voort, maar lopen ook tegen een grens aan. Ze kunnen zich ontwikkelen wat ze willen, maar het blijven twee trashy scharminkels die alles rauw en bluesy laten klinken. Een hiphopproducer (Danger Mouse), een keur aan instrumenten en zelfs pogingen om iets anders dan blues te spelen doen daar, godzijdank, niets aan af.

The Last Shadow Puppets - The Age Of The Understatement (Domino/Munich)
The Age of the Understatement is een theatraal en meeslepend popalbum, waarmee Alex Turner nogmaals benadrukt een van de grootste Britse talenten van deze eeuw te zijn. Samen met Miles Kane (The Rascals) heeft hij dit album in twee weken opgenomen en het laat horen hoe divers zijn songschrijverkwaliteiten inmiddels zijn. Als twee mannen, jongens eigenlijk nog, op hun 21e al zo'n indrukwekkend album afleveren, wat zal de toekomst dan nog brengen?

Fuck Buttons - Street Horrrsing (ATP/Konkurrent)
Enge mannetjes hebben ondertussen al verklaard dat dit geen echte noise is, want het is te melodieus en te aangenaam om naar te luisteren. Noem het dus maar pop-noise. Da's ongetwijfeld een volledig nieuw genre; zodoende is Fuck Buttons eigenlijk weer zeer cutting edge.

Flying Lotus - Los Angeles (WARP/Rough Trade)
In Los Angeles gebeurt het. Flying Lotus' subtiele hiphop is grotendeels instrumentaal, maar af en toe drijven er wat flarden zang voorbij. Zijn beats zijn zacht en pluizig als kattenpootjes en zijn samples zo delicaat dat ze dreigen te breken zodra ze uit je speakers vallen. Stel je voor dat Theo Parrish samen met Autechre de vloer aanveegt in DJ Shadows stoffige studio en je komt in de buurt. Dit sfeervolle album is de bom. Een van de beste releases op Warp sinds tijden.

Micah P Hinson & The Red Empire Orchestra (Full Time Hobby/PIAS)
Micah P Hinsons derde is een bijzonder fraaie en evenwichtige plaat. Het laat een muzikant horen die zich sterk ontwikkeld heeft. Die niet langer uitsluitend degelijke countryplaten maakt, zoals de twee vorige albums, maar het vertrouwen heeft om verder te kijken. De luisteraar kijkt graag met hem mee.

Portishead - Third (Go Beat!/Universal)
De slow motion hiphopbeats en Lalo Schifrinsamples die de eerste twee albums domineerden, zijn grotendeels foetsie. Gebleven is de nog immer hese en intense zang van Beth Gibbons, die een prachtig contrast vormt met een inktzwarte, broeierige mix van gitaar, drums en rammelende orgeltjes, opgenomen ergens halverwege de hel en de verduisterde woonkamer van Quentin Tarantino. En jongens, wat een fantastische plaat is Third. Misschien wel de beste van het trio uit Portishead.

Black Mountain - In The Future (JagJaguwar/Konkurrent)
In the Future klinkt allesbehavle futuristisch, maar Black Mountain kan behoorlijk spacen en lanceert op die manier de jaren zeventig de eenentwintigste eeuw in. De donderende gitaren, gierende orgeltjes en hoge zang doen denken aan Led Zeppelin; de betoverende zang van Amber Webber kan zich goed meten met die van Grace Slick. Het album vormt één grote trip, met logge stonerriffs en meeslepende vocalen van episch formaat.

Vampire Weekend - Vampire Weekend (XL/V2)
Ze bestaan pas sinds 2006, maar sinds XL Vampire Weekend heeft opgepikt, is het de bedoeling dat de rest van de wereld voor de bijl gaat. De band is opgebouwd rond een origineel idee: ze vermengen Afropop-elementen met hun doordeweekse indiepop. De uitvoering mist nog wat overtuiging, maar charmant is het wel.

TV On The Radio - Dear Science (V2)
Hun twee eerste platen zijn te donker om door te breken, maar deze derde zou het wel eens kunnen schoppen tot 'koffietafelalbum' voor 'mensen met goede smaak'. Dear Science is een fenomenaal album, dat je direct bij je nekvel grijpt. Op de lange duur misschien minder aangrijpend, maar ze blinkt zo mooi.

Grampall Jookabox - Ropechain (Asthmatic Kitty/Konkurrent)
Het doorgaans zo rustige Asthmatic Kitty heeft met Grampall Jookabox heel andere koek binnengehaald. Ropechain gaat vanaf het eerste nummer los met pompende elektronica, intrigerende samples en het idioom dat je kent van de vernieuwende hiphop. Het is een krachtig samengesteld allegaartje van veel stijlen, zoals Animal Collective, Beck en TV on the Radio dat ook zo goed doen. Bijzonder mooi, spannend en vervreemdend.

Friendly Fires - Friendly Fires (XL/V2)
Als deze plaat twee jaar eerder in de winkel had gelegen, waren het misschien wel deze Friendly Fires en niet Klaxons geweest die als vaandeldragers mochten doorgaan van de nu-rave. Gelukkig is die vage revivalbeweging alweer voltooid verleden tijd en één luisterbeurt is voldoende om te horen dat dit trio veel te goed is om samen met dat door de pers verzonnen modeverschijnsel ten onder te gaan.

De Eenentwintig wordt dinsdag 16 december van 14:00 tot 16:00 uitgezonden op 3VOOR12.