Excelsior zal hebben gedacht: doe eens gek, doe eens iets anders. Het label bracht onlangs het album 78 r.p.m van dj Blue Flamingo uit, een mixalbum met 78 toerenplaatjes jazz tot aan rumba negra van muzikanten als Fats Waller, Duke Ellington en Jelly Roll Morton. Blue Flamingo is Ziya Ertekin. Hij is eigenlijk van beroep modeontwerper, maar zijn hobby muziek heeft hem zo diep in het verleden genesteld, dat hij zich inmiddels beter muziekwetenschapper kan noemen. “Maar”, zegt hij, “Ik ben geen oude man met een grijze baard die alleen maar 78 toeren plaatjes draait. Ik hou van muziek uit alle tijden. Ik beweeg mij tussen toekomst en verleden.” Op zijn eigen album ziet hij die twee tijden bij elkaar komen. “Het is oude muziek met een eigentijds idioom: een mixalbum met oude ingrediënten. Ik mis iets in deze tijd. Om vooruit te kunnen kijken moet je soms terug blikken. Met dit album hoop ik mensen te inspireren.”
André Williams – Andre Williams over ouderdom (Lola da Musica 28-12-2000)
“Andre Williams is mijn Bluesheld uit de jaren vijftig. Hij is rauw, puur, onaangepast en onmogelijk om mee samen te werken. Hij is een boef, maar heeft ook een enorme levenswijsheid. Ike Turner, zelf ook niet de liefste, heeft ooit eens gezegd: ik ben maar voor één iemand bang, dat is André Williams. In dit gesprek praat hij over geld, frustratie en ouderdom. Dat hij zoveel heeft uitgevreten, dat er geen weg meer terug is. Hij bevindt zich midden op zee, is berust in het idee dat hij rechtstreeks naar de hel gaat. Mijn vriendin vraagt weleens hoe ik naar zo’n verschrikkelijk persoon kan luisteren, maar zijn muziek is prachtig. Zou iemands persoonlijkheid het criterium moeten zijn voor goede muziek, dan zou ik driekwart van mijn platencollectie weg kunnen knikkeren.”
Aphex Twin – Fenix Funk 5
“Ik hou van mensen die het experiment, de grenzen opzoeken. De jaren negentig was een periode waarin mensen hun blik voorwaarts richtten. Economisch ging het voorspoedig, wat zich reflecteert in de muziek. De vernieuwende muziek van toen viel samen met de ontwikkeling van nieuwe techniek. Met de computer werden de digitale mogelijkheden onderzocht. Die tijd was ik een fanatieke verzamelaar van Warp releases. Het was moeilijk om aan platen te komen. Kwam een producer naar Nederland dan wist ik niet hoe gauw ik een kaartje moest bemachtigen, bang dat het zou uitverkopen. Vervolgens zaten we op zo’n avond met vijf man en een laptop rond de tafel. Mensen hadden nog niet in de gaten wat er onder hun neus gaande was. Dat besef is later gekomen en groeit nog altijd. Ik durf te wedden dat over twintig jaar mensen om mijn Warp platen komen vragen. De experimenteerdrift is langzaam uit het label en de maatschappij verdwenen. Het zal ook niet meer op die manier terugkomen. Maar gebeurt er weer iets baanbrekends, dan ben ik er als de kippen bij. Ik ben een revolutionair in hart en nieren”
Alan Lomax – La Fontanella
“Alan Lomax is een folkorist en musicoloog. Een echte schatgraver. Met zijn taperecorder trok hij de hele wereld over op zoek naar muziek, geluiden. Eerst Amerika, daarna Europa. In Italië ontdekte hij La Fontanella. Het fragment kraakt, is eerlijk en authentiek en daarom moet het erin.”
Orchestra Baobab live in Paradiso 28-11-07
“Ik was niet aanwezig bij dit reünieconcert. Waarschijnlijk zat ik onder het stof met mijn 78 toeren plaatjes. Dan zit ik er zo in, dat er nogal wel eens wat langs mij heen gaat. Ochestra Baobab sluit heel erg aan bij waar ik nu mee bezig ben. Ik verzamel veel 78 toeren plaatjes met West-Afrikaanse muziek. Deze band ligt in het verlengde daarvan. Toen Afrikaanse slaven naar Amerika vertrokken is hun muziek zich daar gaan mengen met andere stijlen, zoals Spaanse muziek. In de jaren dertig is dit mee terug genomen naar Afrika. Lange tijd heb ik gedacht dat zij de oorsprong waren van dit genre, maar na veel archiefwerk blijkt het veel verder terug te gaan.”
Mouse On Mars – Chahnok
“Mouse On Mars was in de jaren negentig ook heel vernieuwend. Ik zet het nog wel eens op als ik mijn oren uitgespoten wil krijgen. Dan voel ik weer die opwinding van toen. Ik had graag ook iets van Sonic Youth, Pixies of Jeff Buckley erin gezet. Die laatste bijvoorbeeld. Eigenlijk had ik een hekel aan hem. Alles aan het album Grace was slecht, de productie voorop. Maar toch pakte hij me. Als je dat lukt, ben je de allergrootste.”