In de literatuur- en filmwereld komt het regelmatig voor. Een interview met een schrijver of regisseur voor een publiek van fans of journalisten, die al dan niet hiervoor betaald hebben. Na het Crossing Border festival kunnen we hier ook het publieke interview met de popster aan toe voegen. Minder dan tweehonderd lucky few kunnen een uur lang genieten van een interview met Rufus Wainwright. Voor deze toevoeging aan het reguliere cross-over festivalprogramma zul je er 15 september, wanneer de kaartverkoop begint, op tijd bij moeten zijn. Er blijkt al veel animo te zijn voor de bijzondere gesprek. Voor het interview moet bijbetaald worden. Tien euro bovenop het festivalticket, voor het bijwonen van een interview.

“Helemáál niet raar hoor”, aldus Cees Debet van Crossing Border. “Je zult toch aan de bezoeker duidelijk moeten maken waarom die selectie plaats vindt. We kunnen nu eenmaal lang niet iedereen binnen laten.” Debet geeft aan dat Wainwright niet betaald wordt voor het interview. Meestal is een kaartje voor een festival een garantie voor toegang tot de verschillende onderdelen. Of gaat Crossing Border de Parade-kant op, waar je entree betaalt en daarnaast per voorstelling je portemonnee trekt. Volgens Debet moeten we het interview met Wainwright vergelijken met een gesprek met de schrijver Salman Rushdie, dat ook tijdens Crossing Border plaats zal vinden. “Ook daarvoor zijn aparte kaarten vereist.”
Dan blijft natuurlijk de vraag of het gesprek met Wainwright akoestisch of versterkt zal plaatsvinden. “Semi-akoestisch”, lacht Debet. Zijn piano zal Wainwright echter thuislaten.

Muziekjournalist Peter Bruyn vindt het vreemd dat bezoekers moeten bijbetalen om een programmaonderdeel bij te wonen. “Dat doen ze nu ook bij het North Sea Jazz Festival, waardeloos!” Bruyn vindt het idee van een publiek interview wel passen bij het Festival. “In Amerika vinden dergelijke interviews vaker plaats. Het past binnen een trend waarin artiesten niet meer alleen muziek maken, maar ook dichtbundels uitbrengen, schilderen en plaatjes draaien.” Volgens Bruyn is er niets mis met deze ontwikkeling, maar moet je er wel kritisch mee omgaan. Tom Barman van dEUS is volgens Bruyn hier een goed voorbeeld van. “Het is cool om Barman op je feestje te hebben. Hij was een van de betere zomergasten en zijn film is goed, maar ik hoorde hem laatst plaatjes draaien. Dat hoeft van mij niet, haal dan maar een echte dj.”

Niet de minste interviewer is benaderd om Wainwright te ondervragen. Schrijver en journalist, Serge Simonart zal het gesprek leiden. Deze Vlaming werd bekend door zijn interviews met Thom Yorke, Brian Wilson en David Bowie, maar sprak ook al eerder met Rufus Wainwright. Heel anders dan een één op één gesprek zal het niet worden, denkt Simonart. “Veel journalisten hebben er een hekel aan als mensen over je schouder meekijken, maar ik wil er juist iets speciaals van maken. Misschien een beeldscherm met stukjes uit zijn clips.” Simonart kan zich goed voorstellen dat er veel animo voor het interview is. “Als ik een fan was zou ik erg blij zijn, dichter bij een artiest kun je bijna niet komen. Ik zie een soort talkshow voor me. Laatst was ik in De Wereld Draait Door. Zoiets, maar dan zonder camera’s.”