Voor popfotograaf Paul Bergen is de maat vol. Hij wil met collega’s en persbureau’s afspreken om een maand lang concerten te mijden waarbij niet in de frontstage mag worden gefotografeerd. Zodat de betreffende artiest niet van zijn of haar mooiste kant in de krant komt te staan.

De directe aanleiding: hij en zijn collega’s kregen vorige week in Ahoy’ een luttele minuut de tijd om souldiva Beyoncé vast te leggen. Op 40 meter afstand, vanachter de mengtafel. De beperkingen kwamen van het management van de zangeres. Op PhotoQ doet hij uitgebreid zijn verhaal. Tijdens Pinkpop wil hij met collega’s praten over een boycot van ‘lange afstandsconcerten’. “Dat lijkt me leuk”, zegt hij. “Je komt zelf met een nietszeggend plaatje terug. Laat de fans die foto’s maar maken.”

Op Pinkpop of bij clubconcerten hoeft Bergen zich nog geen zorgen te maken over zulke beperkingen. “Bij de meeste concerten en festivals mag je wel in de frontstage werken, standaard tijdens de drie eerste nummers”, vertelt hij. “Maar je wilt ook mooie foto’s van de grote sterren als Bruce Springsteen, Madonna of Beyoncé. Helaas is het al ingeburgerd dat je vanachter de mengtafel met een enorme lens aan de slag moet. Dat is een afstand van 40 meter. Eerlijk is eerlijk: daar hebben we het zelf ook een beetje naar gemaakt door ermee akkoord te gaan.” Volgens Bergen heeft zo’n manier van werken niets meer met popfotografie te maken. “Iedere boerenlul met een telelens kan zulke foto’s maken. Het is geen fotograferen meer, alleen maar vastleggen zonder enige waarde. Zeker tijdens een minuut kun je je werk echt niet normaal doen. Dan wordt het tijd om aan de bel te trekken en je af te vragen of je het nog wel moet doen.”

Meer regels voor fotografen en meer concertbezoekers die er met nieuwe gsm’s op los schieten, maken dat Bergen denkt dat de professionele popfotograaf een uitstervend ras is. “Ik denk dat ik een van de laatste der Mohikanen ben..Er zitten veel dertigers in de huidige ploeg fotografen. Ik vraag me af waarom ze nog popfotograaf willen zijn, want straks is dat niet meer te doen.” Om het werk te blijven doen, is het dus bittere noodzaak jezelf als popfotograaf te onderscheiden, erkent Bergen. “Als je een scherp oog hebt kan dat ook. Maar alleen als je vlak voor het podium staat. Want alleen dan kun je kiezen welke lens je gebruikt en of een bepaald moment afwachten. En dan heb je de vrijheid om te bepalen of je de artiest vanaf zijn middel fotografeert, of dat je alleen het hoofd pakt.”

Daarnaast gaat er door nieuwe beperkingen potentieel historisch materiaal verloren, meent Bergen. “De foto die Lex van Rossen van Bono maakte in de Kuip, van achteren op het podium, dat wordt op deze manier straks niet meer gemaakt.”

Beluister het interview met Paul Bergen in Dubbel Check.