“Ik heb zelden hoofdpijn. Ik ben nog nooit flauwgevallen. Ik heb teleurstellingen gehad in de liefde. Ik praat graag over seks. Ik heb zelden last van oorsuizingen. Ik heb moeite complimenten te aanvaarden.” Er valt een korte stilte, dan valt de band in, om vervolgens weer te stoppen op een teken van regisseur Paul Koek. “Misschien is het beter als de tekst positief eindigt,.“ 3VOOR12 is aanwezig bij een repetitie Sharing The Same Shade van De Veenfabriek, de theatergroep waar Kopna Kopna leden drummer Bo Koek, gitarist John van Oostrum en zanger Rik Elstgeest overwinteren.
Na voorbereidingen in Leiden, de thuisbasis van De Veenfabriek, is het hele gezelschap, inclusief acteurs en dansers verkast naar Amsterdam om daar de puntjes op de I te zetten. De studio waar geoefend wordt bevindt zich ongeveer aan het eind van het westelijk havengebied, waar de wereld lijkt op te houden. “Dit is de oefenruimte van Marco Borsato en Trijntje,” zegt Elstgeest. “Met Kopna Kopna oefenden we hier vroeger ook, maar dan in een kleinere studio.” Nu dus in een gigantische ruimte waar vandaag de negenkoppige band op twee verschillende podia naast elkaar staat. Verder twee trampolines en veel vreemde, zelfgemaakte instrumenten. Een groot tandwiel maakt het geluid van een wagentje dat de helling van een achtbaan wordt opgerateld. Paul Koek geeft er een harde slinger aan, terwijl de band nog eens het nummer doorneemt. Dan loopt hij naar de andere kant van het podium om op een grote trommel te slaan.
Kopna Kopna bestaat weliswaar niet meer, maar de bandleden weten elkaar geregeld te vinden voor diverse projecten. Bo Koek en Elstgeest hebben sinds twee jaar ‘een vast baan’ bij De Veenfabriek, ooit opgezet door vader Paul Koek. “We maken muziek voor vier voorstellingen per jaar, “ zegt Elstgeest. “Maar dat is vaak heel abstract. Bo en ik hebben de laatste tijd weer gewoon liedjes geschreven en daar wilden we iets mee. Het leek ons tof om een geregisseerd popconcert te geven.” Toen het Holland Festival vroeg of de twee een voorstelling wilden maken, werd die droom snel werkelijkheid.
Centraal in Sharing The Same Shade staat een persoonlijkheidstest die vaak in gevangenissen gebruikt wordt en waar de respondenten op 576 stellingen met ‘eens’ of ‘oneens’ moeten antwoorden. Koek: “De test wordt ook gewoon bij het RIAGG gebruikt. Ik heb hem ook gemaakt, maar het is nogal vreemd om te doen als je niets mankeert. Ik heb me maar ingebeeld dat ik een hele oude rock ‘n’ roll drummer was met een maagzweer.” De voorstelling gaat over een tweeling die de test maakt. “Vandaar de titel Sharing The Same Shade. Dat sluit ook aan bij het thema van het Holland Festival: Oppression/Compassion.
De vijtien nieuwe liedjes van Elstgeest en Koek haken ook in op die vragenlijst en zijn door de hele voorstelling geweven. Koek: “Uiteindelijk is het teveel popconcert geworden om het nog theater te noemen.” Elstgeest: “Het zal wel raar worden: gaan de mensen klappen na de nummers en moeten we een toegift spelen? We moesten ook nadenken of het publiek moest staan. Maar het is een lange voorstelling dus zetten we toch stoelen neer.”
Terug in de repetitieruimte zijn Paul Koek en de acteur er inmiddels uit. “Ik ben niet bang voor water of ik ben graag buiten, kies maar een van die twee. Ze zijn een stuk positiever, niet zo cynisch.” De band speelt verder. Een van de blazers rent naar een trampoline vlak voor het podium en speelt springend verder. Dan legt Paul Koek de repetitie weer even stil. “Misschien is het beter als we meteen even met de blonde pruiken oefenen.” Koek tikt weer af en het Sufjan Stevens-achtige titelnummer wordt voor de zoveelste keer ingezet. Een korte brug door de acteurs leidt een volgend, meer jazzy nummer in. “Heel erg BIM-huis,” grapt vader Koek.
Pruiken, danseressen, videoprojecties, acteurs en een regisseur, de setting verschilt behoorlijk met de bandjeswereld waar Elstgeest en Bo Koek vandaan komen. Koek: “Soms mis je de spontaniteit van een band wel. Hier moet ik mij nog weleens inhouden om de acteurs genoeg ruimte te geven. “ Elstgeest vult aan: “Ik mis het wel dat je een podium oploopt en gewoon loos kunt gaan. Maar deze voorstelling is weer een flinke verschuiving richting popmuziek.“
En terwijl de Kopna’s weer lonken naar de wereld van de popmuziek, wordt er ook weer volop over een cd nagedacht. Elstgeest: “De bewerking en arrangementen van Gerrie Arling is eigenlijk al de preproductie van de cd geweest. Misschien dat we er uiteindelijk wel een dvd van maken. De projecties tijdens de voorstelling zijn van Simon Pummell, hij maakte ook Bodysongs van Radioheads Johnny Greenwood." Pummell bleek stomtoevallig in Leiden te wonen. "We willen hem vragen om filmpjes bij de muziek te maken.”
Video van de repetitie komt binnenkort online.
De voorstelling Sharing The Same Shade wordt gespeeld op Het Westergasterrein. Check voor tijden en data de site van De Veenfabriek. Ieder avond wordt afgesloten door een bevriende band.
do 7 juni RobotRock
vr 8 juni Alamo Race Track
za 9 juni Ghost Trucker & Track
zo 10 juni Benny Sings
di 12 juni Tom Pintens
wo 13 juni Track
vr 15 juni ATeeze
za 16 juni The Broken Beats