Case Closed 2: Groupieblad Bite This blijft steken bij goede bedoelingen

“We zijn net als een bandje dat door zijn label gedropt wordt”

De piepjonge redactie van het nieuwe popblad Bite This dacht halverwege het jaar een gat in de markt gevonden te hebben: alternatieve popmuziek door de ogen van de fan. Geen intellectueel popjournalistiek geneuzel, maar de beleving van de echte jonge popliefhebber. Maar na één nummer staat de redactie al weer op straat.

“We zijn net als een bandje dat door zijn label gedropt wordt”

De piepjonge redactie van het nieuwe popblad Bite This dacht halverwege het jaar een gat in de markt gevonden te hebben: alternatieve popmuziek door de ogen van de fan. Geen intellectueel popjournalistiek geneuzel, maar de beleving van de echte jonge popliefhebber. Verhalen uit de kleedkamer, exclusieve backstagereportages en posters van The Arcade Fire voor aan de muur, dat was er nog niet in Nederland. Maar na het eerste nummer van Bite This dat op Lowlands gepresenteerd werd, bleef het angstvallig stil. Waar blijft toch deel twee, dat beloofd was voor oktober? “Dat is een goede vraag”, zegt hoofdredacteur Eline van Beek. “We zijn op dit moment aan het onderhandelen met uitgevers.”

Met andere woorden: uitgeverij Het Redactielokaal besloot na één nummer de stekker alweer uit het project te trekken. “We zijn wel teleurgesteld”, zegt Van Beek. “In eerste instantie stond hij gepland voor oktober, daarna werd het november, vervolgens begin volgend jaar en nu helemaal niet meer. De communicatie is niet zo goed geweest.” Uitgever Matthijs Dierckx zegt het iets anders: “De redactie was heel enthousiast. Laat ik het daar maar op houden. Hoewel het blad officieel nummer 1 meekreeg, was het eigenlijk een pilotuitgave.”

Volgens de uitgever lukte het niet adverteerders te interesseren voor het blad. “Het grootste probleem was dat de core markt niet adverteert. Voor een nieuw album van Marco Borsato wordt nog wel reclame gemaakt, maar als het kleiner wordt hebben platenmaatschappijen er geen geld voor.” Reclame voor lifestyleproducten zat er volgens Dierckx niet in. “Dan moet je een oplage hebben van minimaal 50.000 hebben en een half miljoen aan marketing.” Van Beek: “Er is niet genoeg promotie gedaan om het blad in de markt te zetten. Het is niet groots gelanceerd.”

Bottom line: Bite This had niet genoeg slagkracht en was kansloos op de overvolle bladenmarkt. Toch weigeren redactie en uitgever het blad een flop te noemen. In de Amsterdamse boekhandel Athenaeum – een van de weinige verkooppunten – was het blad volgens Van Beek niet aan te slepen. De reacties waren bovendien positief, zegt ze. “Het is gewoon te snel gegaan”, zegt Van Beek. “We zijn net als met een bandje dat door een label gedropt wordt. We beginnen gewoon weer op nul.”

Wellicht krijgen de lezers van Bite This topverhalen over onder meer London Calling alsnog tot zich via de website. Er wordt hard gewerkt aan een online versie van het blad. Dat London Calling inmiddels als weer ruim een maand geleden is, maakt volgens Van Beek niet uit. “Het is een evenement dat je niet zomaar vergeet.” Wat overblijft zijn herinneringen aan een mooi wild plan. Matthijs Dierckx: “Ze hebben er dan wel geen blijvend blad aan overgehouden, maar ik weet zeker dat hun medestudenten stikjaloers op ze zijn. Ik ben in elk geval trots op de redactie.”