Ghost Trucker is een nieuwe band rond de filmische composities van Roald van Oosten (Caesar). Roald schreef eerst in zijn eentje een aantal songs, die zo goed waren dat hij mensen uitnodigde (Rik, Asta, Ralph en Jelte) om samen een volledige plaat te maken. Interessante luisterliedjes, variërend van wat moeilijker tot zeer catchy, zoals ‘Lost in Space’, de eerste single van het album The Grand Mystique. Ghost Trucker klinkt live in de Club al behoorlijk hecht. Vooral de ongelooflijk mooie vocal blend valt op. Zoals Brian Wilson vroeger met zijn Beach Boys urenlang aan de piano stond te zoeken naar de juiste vocal blend, SAMENzingen. Dynamisch, harmonieus, soms keihard clashend… altijd moest The Blend in het teken staan van de song of de boodschap. Zo ook bij Ghost Trucker. Roald Asta en Ralph zingen zo overweldigend mooi samen. Daar weet Ghost Trucker me te verbazen en heel blij te maken. Mooi dus.
Satellite 7 heeft een nieuw album uit, getiteld Like Pavlov to a Dog. Een verzameling goede rocksongs in een mooi noisy jasje. Ook live weet de band te brengen waar het om gaat: niet al te veel opsmuk, met de aandacht op het spel en niet de op knikkers. Satellite7 is bovendien een band met een duidelijke boodschap over de wereld en hoe we daarin moeten SAMENleven. Een politieke boodschap van vier meer dan sympathieke gasten, die het beste met de wereld voor hebben. Dat verpakken in een goeie set liedjes is al lastig genoeg, maar het lukt Satellite7 heel goed in Desmet.
Man Man dan. Een week te laat maar we hebben zeker niet voor Jan Lul gewacht. Wat Man Man doet, kunnen alleen Amerikanen. Als je ongeacht welke andere band uit welk ander land aan dit genre ziet ploeteren (meer dan dertig instrumenten, behandeld door vijf ADHD’ers met schmink en gekke bekken), wordt het al gauw gênant. Meestal omdat men niet kan spelen en de chaos dus echte chaos is. Deze Amerikanen weten donders goed wat ze doen. Ieder dingetje is tot in de perfectie ingestudeerd en getimed en het naar elkaar kijken, luisteren en dientengevolge briljant SAMENspelen is door Man Man tot grote kunst verheven. Of het dan klinkt? Ach, dat is van ondergeschikt belang. Ik denk niet dat ik de hele plaat uit kan zitten (ga het nog wel proberen), maar live is dit een wonder om naar te kijken en te luisteren. Gaat dat zien. Man Man wat een band.
Tot volgende week.
Eric
Satellite 7 heeft een nieuw album uit, getiteld Like Pavlov to a Dog. Een verzameling goede rocksongs in een mooi noisy jasje. Ook live weet de band te brengen waar het om gaat: niet al te veel opsmuk, met de aandacht op het spel en niet de op knikkers. Satellite7 is bovendien een band met een duidelijke boodschap over de wereld en hoe we daarin moeten SAMENleven. Een politieke boodschap van vier meer dan sympathieke gasten, die het beste met de wereld voor hebben. Dat verpakken in een goeie set liedjes is al lastig genoeg, maar het lukt Satellite7 heel goed in Desmet.
Man Man dan. Een week te laat maar we hebben zeker niet voor Jan Lul gewacht. Wat Man Man doet, kunnen alleen Amerikanen. Als je ongeacht welke andere band uit welk ander land aan dit genre ziet ploeteren (meer dan dertig instrumenten, behandeld door vijf ADHD’ers met schmink en gekke bekken), wordt het al gauw gênant. Meestal omdat men niet kan spelen en de chaos dus echte chaos is. Deze Amerikanen weten donders goed wat ze doen. Ieder dingetje is tot in de perfectie ingestudeerd en getimed en het naar elkaar kijken, luisteren en dientengevolge briljant SAMENspelen is door Man Man tot grote kunst verheven. Of het dan klinkt? Ach, dat is van ondergeschikt belang. Ik denk niet dat ik de hele plaat uit kan zitten (ga het nog wel proberen), maar live is dit een wonder om naar te kijken en te luisteren. Gaat dat zien. Man Man wat een band.
Tot volgende week.
Eric