In 1996 worden de eerste stappen gezet door een select gezelschap van Amsterdamse muzikanten om muziek uit te brengen op cassettes onder de naam Carcassettes. Tien jaar geleden ontstond zo een laagdrempelig labeltje dat tegemoet kwam aan de creatieve uitspattingen van namen als Hans Bos, Dick Brouwers en Henk Jonkers. Namen die je zou kunnen kennen van de bio’s van Fatal Flowers, Hello Venray, 13 en Soft Parade. Wat volgde was de uitgave van een reeks cassetteboxen met daarop werk in allerlei vormen van verschillende muzikanten. Denk niet aan een compilatie van eenvoudige recht-toe-rechtaan rockmuziek, maar eerder de wat meer experimentele muziek met curieuze titels die speciaal geschreven is voor Carcassettes. Muzikanten die in het verleden bijdragen leverden, zijn onder andere gitarist Robin Berlijn (ex-Fatal Flowers, Ellen Ten Damme) en Richard Janssen. Drummer Jonkers pikte de draad na enige jaren stilte rondom het label weer op. Het netwerk rond Carcassettes is inmiddels iets verder uitgebreid. Ook leden van de ‘hedendaagse’ indie scene zoals zZz en Hospital Bombers en talloze andere muzikanten (bijelkaar zo’n 30) zijn te vinden op de laatste editie van Carcassettes. Maar verder is de inzet en de toon van Carcassettes nog hetzelfde. Er is echter wel iets anders fundamenteel veranderd; de uitgaven komen niet langer meer uit cassettebandjes, zoals voorgaande jaren. “Het is nu niet meer erg gebruikelijk, ouderwetse tapes,” vertelt Jonkers. “Bijna iedereen heeft tegenwoordig gewoon een cd-speler. CD’s zijn nu makkelijker dan bandjes. Ik luister de oude songs niet meer via het cassettebandje, maar de meeste van de tracks op de tapes heb ik nu overgezet. Op die manier luister ik wel eens ’s avonds, als ik aan het werk ben, naar de oude Carcassettes.” Of het label van de min of meer typische Amsterdamse kliek rond Jonkers en consorten niet te incestueus voorkomt, durft Jonkers te betwijfelen. “Iedereen mag bijdragen leveren voor Carcassettes, alleen moeten ze alles zelf regelen. Ik vind juist: hoe breder, hoe beter. Nu hebben we met de nieuwste box zo’n veertig tracks van circa dertig muzikanten, al dan niet onder andere projectnamen. ” Op 14 mei vindt in de OT 301, aan de Amsterdamse Overtoom, een presentatie plaats van de nieuwste versie van Carcassettes, de negende alweer. De box bevat ‘releases 35 t/m 38’. Dat we geen standaard optredens mogen verwachten, blijkt wel uit de omschrijving van bijvoorbeeld releases 35: Worstclub! Met op zang Hans Worst, Wim Zult doet zijn ding op de zingende zaag, Harry Pastrami is de mixer, Marcus Knackwurst is roadie en Kees Bifi doet de bamboe snijplank en zo is het aan de toehoorder om er een mening over te vormen. Want “De Worstclub wil via een herdefiniëring van de worst culinaire muziek toegankelijker maken.” De andere releases bevatten onder andere instrumentale bijdragen van Anne Soldaat en Henk Koorn. Ook gitarist Robin Berlijn, die in het verleden bijdragen leverden aan Carcassettes, zal aanwezig zijn op het evenement aan de Overtoom. Hij zingt en speelt dan gitaar in het combo 13, waarbij Jonkers dan weer drumt. “Ik heb al een tijdje niet geluisterd naar de Carcassettes. Ik ben nu bezig met mijn rijbewijs, en als ik het haal krijg ik een auto van een nicht van mij… die auto heeft een cassettespeler, dus dan kan ik ze weer luisteren.” Berlijn vindt het wel meevallen dat dit Amsterdamse project een ‘gesloten clubje’ is waarbij het voor de argeloze consument buiten de randstad moeilijk te traceren is. “De jongens van Carcassettes zijn alleen geen reclamejongens. Daarom zie en hoor je er niet al te veel van.” Hoe de performance in de OT 301 eruit gaat zien, weet Berlijn nog niet precies. "We moeten maar eens gaan oefenen. Och, we hebben nog twee weken. Of nee, shit... een week." Vanaf vrijdag is de Carcassettes CD te beluisteren in de Luisterpaal.