3VOOR12 recenseert Disque Pop (week 13): Calexico

Op Garden Ruin maken John en Joey werk van tijdelijk werk

Het zal wel even schrikken zijn voor de talloze fans die Calexico er de afgelopen jaren bij kreeg. Met vrolijke albums als Hot Rail en Feast Of Wire maakten Joey Burns en John Convertino heel rap vrienden. Gesteund door een mariachiband veroverden de twee de hele wereld met hun popmuziek vol klanken uit het zuidelijke Amerika. Disque Pop Garden Ruin is een stuk zakelijker en is Calexico een hechte zeskoppige rootsband geworden.

Op Garden Ruin maken John en Joey werk van tijdelijk werk

Het verhaal van drummer John Convertino en zanger/multi-instrumentalist Joey Burns, samen de spil van Calexico, is er eigenlijk één van talent, afgunst, ambitie en vervagende vriendschappen. De geschiedenis van de twee is onlosmakelijk verbonden met die van stadsgenoot Howe Gelb, oprichter van woestijn indierock band Giant Sand. Convertino en Burns speelden vanaf het begin jaren 90 in deze uit Tucson, Arizona afkomstige band. Rond 1996 begonnen de twee een hobbyproject: Calexico, vernoemd naar een gehucht vlakbij hun woonplaats. De muziek doet de naam eer aan: een mix van Californië en Mexico. Garden Ruin is het meest recente wapenfeit en deze week Disque Pop. Met de combinatie van Amerikaans songschrijverschap met Mexicaanse instrumenten en invloeden maakte de band de afgelopen jaren heel wat vrienden. Vanaf het album Hot Rail uit 2000 tourde Calexico met op het podium een echte mariachiband over de hele wereld. Waar de band speelde was het feest. Vaak werd er tijdens de toegiften nog even stevig gerockt maar de kracht van de band leek in het ingehuurde Mexicaanse combo te zitten. Calexico, vandaag de dag een internationaal sextet, houdt van experimenteren. De mariachi's werden de laatste jaren uit de studio gehouden en er ontstond een meer laidback geluid. Het woord 'jazz' las je geregeld in recensies. Op Garden Ruin experimenteert de band verder; bijna tot op het punt waar het ooit allemaal begon als lofi-Americana groep. Het lofi-geluid is echter geheel verdwenen en heeft plaats gemaakt voor een fraaie, toegankelijke productie. De Americana is terug van weggeweest. Twee oorzaken voor de ingeslagen weg liggen in recente samenwerkingsverbanden die de band de afgelopen tijd aanging. Calexico leverde de track Burnin' Down The Spark voor het comeback album van Nancy Sinatra en leerde zo producer JD Foster kennen, die nu mag tekenen voor de rijke productie van Garden Ruin. Daarnaast verscheen het afgelopen jaar de ep In the Reins waarop Calexico en Iron And Wine de handen ineen hebben geslagen. Iron And Wine, de band van voorman Sam Beam is in Nederland nog nauwelijks ontdekt, maar wordt in Amerika inmiddels beschouwd als de nieuwe redder van de alt.country scene. De twee bands gingen vervolgens uitgebreid op tour. Burns heeft iedere avond goed opgelet, want op Garden Ruin lijken de nummers langs de meetlat van Beam gelegd te zijn voordat de recorder daadwerkelijk werd aangezet. Cruel, de track waarmee het album opent, laat meteen de vernieuwde Calexico in volle glorie horen. De akoestische gitaren staan hard in de eindmix en de combinatie van pedalsteel en het melancholische pianoloopje zorgen ervoor dat het vrolijke trompetje er vervolgens aangenaam uitspringt.. Yours And Mine is een één-tweetje van Burns en Convertino. Burns neemt ook de viool en cello voor zijn rekening: een mineurgestemd miniatuurtje van grote klasse! Bisbee Blue is een bijna Beatle-esque liedje dat op ieder uur van de dag uit de radio zou mogen schallen. Calexico is op Garden Ruin echt klaar voor het grote publiek. En dan komen we meteen terug bij Howe Gelb. Want terwijl Burns en Convertino al hun tijd en talent aanwendden om hun hobbyproject tot een succes te maken, zag Gelb met lede ogen aan dat zijn twee stermuzikanten op eigen benen leerden staan. Gelb noemt Calexico een 'sell out': gemakkelijk succes. Afgelopen maand verscheen van hemzelf -de naam Giant Sand is inmiddels overboord- een nieuw album, waarop hij experimenteert met een gospelkoor. Gemakkelijk is het succes van Calexico niet te noemen. Ieder album wordt een duidelijke stijlkeuze gemaakt: van duistere filmmuziek, tot vrolijke mariachi, tot meer jazzy laidback en nu toegankelijke Americana waarop Mexico minder nadrukkelijk aanwezig is. Maar wie Roka (Danza de la muerte) hoort, met een gastrol van de Spaanse Amparo Sanchez van Amparanoia zal zeggen: Que? Binnenkort speelt de band exclusief voor 3VOOR12. Kaarten hiervoor worden via de nieuwsbrief weggegeven. Houd deze in de gaten! Het album is zo snel mogelijk in de Luisterpaal te horen