De naam Arctic Monkeys zal sommigen nog vreemd in de oren klinken. Maar dat duurt niet lang meer. Exit Franz Ferdinand, in come Arctic Monkeys. In Engeland is het al zover: de band is 'the hottest things since lava'. De media overtroeven elkaar met aandacht voor de band. Met als absolute winnaar popblad NME, die frontman Alex Turner aan de kop van haar Coollist 2005 zette. De nog geen twintigjarige Turner liet alle rock- en popsterren die wel al een album uit hadden achter zich….
"Tsss, alweer zo'n gehypete Engels kutbandje." Ja geef maar toe, het ligt op je tong. Maar laat het nog even liggen. Want je hebt het mis. Hype is een belediging voor Arctic Monkeys. Tuurlijk, de band is enorm gehypet. En laten we er niet omheen draaien, ook 3VOOR12 heeft flink meegeklopt om de slagroom zo zoet mogelijk te maken.
Maar de hype kwam pas nadat de band zich ontpopte als een nieuw Engels fenomeen. Want nog voor dat een maatschappij of radiostation de Arctic Monkeys oppakte, was er al een grote fanbase opgebouwd. Met niet meer dan een lullige demo en nog lulligere looks - de plek waar frontman Alex Turner zijn gitaar heeft hangen (behoorlijk dicht onder zijn kin) is verre van cool - veroverde de band toch de harten van de Britten.
In Engeland is Arctic Monkeys inmiddels uitgeroepen tot de spiegel van een generatie. Geen opgewerkt zaad van David Bowie, geen uitgezakte Beatle, geen reïncarnatie van Ian Curtis, niet ontdekt door Bono. Uit het niets direct in de armen van het publiek gevallen. De bloke from the block ziet zichzelf en schreeuwt het uit: "Yeah!!!! Fuck off!!! Dit is van mij."
The looks of niet, de bron van het virus ligt natuurlijk bij de muziek. Die verspreidde zich als ebola over het internet en stal harten nog voor de band geld genoeg had om een tourbus te huren. Om echt te kunnen snappen wat Arctic Monkeys tot de nieuwe held van Engeland maakt, moet je waarschijnlijk uit Engeland komen.
Maar aan deze kant van het kanaal horen ook steeds meer mensen dat het om een brok energie gaat die zo maar eens in de buurt van Nirvana zou kunnen komen. Ook bij Arctic Monkeys gebeurt er muzikaal feitelijk niks wat je niet al kende: energieke uptempo rock met gortdroge gitaar en een stem met een heerlijk korreltje op de stembanden die messcherpe, maar voor de verandering eens niet depressieve lyrics spuwt. De typisch Engelse ingrediënten die al zoveel groten creëerden zitten er allemaal in. Punky Pistols geluid, de vrolijke groove van Happy Mondays, het gehuppel van Franz Ferdinand, de rock van Babyshambles, het zit er allemaal in. En toch is het een nieuw soort dynamiet, ben je al na twee nummers overgeleverd aan de rush die Arctic Monkeys door je lichaam jaagt.
Hoewel lang voor de release al een stuk of twintig nummers rondzwierven op internet, krijgen ook de downloadende die hard fans nieuw materiaal te horen op Whatever People Say I Am, That's What I'm Not. Van de dertien songs waren er vijf nog niet eerder online te vinden. Nu wel, op de 3VOOR12 Luisterpaal…
Op donderdag 19 januari zendt 3VOOR12FM het concert uit dat we eerder opnamen van Arctic Monkeys in Paradiso, Amsterdam. Daarna staat het concert een week lang online op de 3VOOR12 website. Het hele album Whatever People Say I Am, That's What I'm Not staat vanaf vrijdag 20 januari twee weken lang in de 3VOOR12/Luisterpaal.
3VOOR12 recenseert Disque Pop (week 3): Arctic Monkeys
De hype voorbij met Whatever People Say I Am, That's What I'm Not
De tweede Disque Pop van 2006 is niet alleen de heetste van het jaar omdat er pas twee weken van dit jaar voorbij zijn. Arctic Monkeys maakt met Whatever People Say I Am, That's What I'm Not alle verwachtingen waar. En meer.