De grootste sponsor van de popsector is nog steeds de lokale gemeente. Met het onderhouden, bouwen en renoveren van poppodia, door het structureel subsidiëren van diezelfde zalen of het regelen van oefenruimtes doen de gemeentes met zijn allen ongeveer twintig miljoen euro per jaar in het zakje. Drie keer zoveel als Den Haag uittrekt voor de popmuziek. Genoeg redenen om er bij de lokale verkiezingen op 7 maart een issue van te maken. Wie doet wat voor de popmuziek? Om die vraag te beantwoorden, moet je eerst weten waar het knelt. Een kleine greep: ID-BANEN NOG STEEDS GROOTSTE PROBLEEM Grootste gemene deler in het land is het probleem van vertrekkende ID-ers (ook wel 'Melkertbanen'). In de jaren negentig was de gesubsidieerde kracht de uitweg voor veel poppodia en oefencomplexen. Menig gemeente heeft het aannemen van ID-ers toen aangemoedigd. Voor de gemeente zelf was het een handige manier om de eigen kosten te drukken: het geld kwam immers rechtstreeks uit Den Haag. Maar in 2004 ging het roer om en werd de wildgroei een halt toegeroepen. Met als gevolg dat er flink moest worden gesnoeid. De pijn daarvan is nu nog voelbaar op veel plaatsen, voornamelijk door opgelopen kosten bij het aannemen van zelf betaalde en dus duurdere krachten. Bij het Rotterdamse Waterfront werkten ze bijvoorbeeld jarenlang met 48 gesubsidieerde krachten tegenover tien vaste krachten. Directeur Paul van Oort: "In totaal hebben we het over zes ton loonsubsidie die wegvalt." Waterfront heeft de 48 teruggeschroeft naar 34. "Als ik er nu mensen uithaal, gaan we het voelen." Doornroosje directeur Toine Tax zegt iets vergelijkbaars. Hij ging van 29 naar zes subsidiekrachten. "De verdwijning van ID-banen is nog steeds een van de grootste problemen in de popsector. Ik ben al een heel eind, maar juist die zes zijn het moeilijkst. Die kan ik absoluut niet missen." En toch zal dat moeten als de gemeente niet bij wil springen. "Maar als je ze erbij krijgt, wil de kinderopvang ze ook. En de bibliotheek. En het ziekenhuis," zegt Van Oort weer. Daarmee geeft hij het dilemma van de gemeente treffend weer: geef je eentje iets, dan wil iedereen. Een nieuw college zal dat probleem in de komende vier jaar moeten tackelen wil ze haar poppodia goed overeind houden. POPPODIA MEER DAN VASTGOED Aan de komst van goede podia scheelt het niet meer. Die schieten de laatste jaren uit de grond. En dat is, los van sentimenten die doen verlangen naar oude stinkende punkholen, goed nieuws voor de popliefhebber. Maar met alleen een popzaal ben je er niet. Ze moet ook goed draaien. En juist daar zit het probleem. Wat het kost om een zaal goed te laten draaien, daar verschillen de meningen over. De meeste popzalen redden het voor meer dan tachtig procent op eigen kracht. Het is dat laatste beetje dat uit de gemeentekas moet komen om een zaal overeind te houden. Dat lijkt weinig en dat is het ook vergeleken met bijvoorbeeld een doorsnee schouwburg. Maar ook die twintig procent kan al snel tegen het miljoen lopen. Wil je de nieuwbouw van een poppodium van de grond trekken, dan moet je volgens een aantal podiumdirecteuren de toekomst rooskleuriger voorschilderen dan ze is. Reken je uit wat de bouw en exploitatie van een podium werkelijk kost, dan haken gemeentes namelijk af. Zet je lager in en overschrijd je vervolgens tijdens de bouw je budget, dan zal een gemeente zich niet snel meer terugtrekken. Effenaar bewandelde de eerste weg, Doornroosje kiest met directeur Toine Tax voor de tweede. Hij weigert zichzelf en de gemeente rijk te rekenen. Of dat slim is, mag de toekomst uitwijzen. Feit is dat Eindhoven na twaalf jaar eindelijk een nieuwe Effenaar heeft en Nijmegen het record hete aardappel doorschuiven houdt met achttien jaar bakeleien over een nieuw en beter Doornroosje. Achttien jaar, dat is vijf collegewisselingen. En een oplossing is met een nieuwe wisseling ook nu allerminst in zicht. HET KAN OOK ANDERS Het is niet overal hommeles. In raadshuizen van Tilburg en Den Haag klopt het hart voor de popmuziek op de goede plek. Den Haag wil heel graag en heeft daarvoor in de afgelopen jaren flink de portemonnee getrokken. Het verbouwde Paard van Troje kreeg in eerste instantie een torenhoge huur voorgelegd. Maar na overleg kwam de gemeente tot inkeer. De Haagse popzaal krabbelt na jarenlange afwezigheid en een moeilijke start langzaam maar zeker op uit het dal. Ook op festivalgebied is Den Haag niet misselijk. Het nieuwe festival Todays Art kreeg tonnen subsidie en Crossing Border werd ook met enkele tonnen weer weggekocht uit Amsterdam. Ook in Tilburg snapt de gemeente dat pop voor een positief stadsimago kan zorgen. Zij trok het noodlijdende 013 afgelopen jaar ruimhartig uit het slijk met een beloofde verbouwing en structurele subsidieverhoging. Het kan dus wel. Niet alle lokale onderwerpen zijn hier besproken. Dat gebeurt wel in de verhalen van onze lokaalsites. Oefenruimtes, gedoe met vergunningen van festivals, het speelt allemaal lokaal en komt ook aan bod in de artikelen van 3VOOR12/Amsterdam, 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen, 3VOOR12/Den Haag, 3VOOR12/Groningen, 3VOOR12/Rotterdam en 3VOOR12/Tilburg! Volgende week is het tijd om de beestjes bij de naam te noemen. Met de problemen in het achterhoofd bekijken de 3VOOR12/lokaal-redacties we welke partijen wat beloofd hebben en wat er van die beloftes is gekomen.