Gisteren, 13 april (Witte Donderdag), voerde een keur aan vaderlandse dance-producers en audiovisuele kunstenaars een eigentijdse interpretatie op van Johan Sebastian Bachs klassieke oratorium de Matthäus Passion. Onder de bezielde leiding van deejay Joost van Bellen en veejay 00-Kaap liet het gezelschap haar New Generation Remix weergalmen door een afgeladen concertzaal. Geen veelkoppig orkest of rijendik knapenkoor viel het publiek deze avond ten deel - slechts een sobere deejaybooth met daarachter een levensgroot videoscherm. Bij een eigentijdse uitvoering hoort immers een eigentijdse presentatie. De Matthäus Passion vertelt in een achtenzestigtal muziekstukken de lijdensweg van Jezus, zoals die door Mattheus is overgeleverd. Met het verlies van zeven kinderen en zijn eerste vrouw hield Bach er zo zijn eigen lijdensweg op na. Naar het schijnt schreef hij de partituren van wat geldt als zijn grootste meesterwerk, zittend aan het klavier in zijn chaotische huishouden. Voortdurend gestoord door zijn dertien jengelende kinderen werkte Bach aan de uitgebreide instrumenten- en zangpartijen. Volgens de overlevering sprongen hem daarbij de tranen veelvuldig in de ogen, omdat hij ondanks het rumoer om hem heen de schrijnende harmonieën in zijn hoofd hoorde weerklinken. De hedendaagse techniek maakt het horen van muziek in je hoofd voor componisten overbodig. Met één druk op de knop kunnen zij in computerprogramma's als Logic, Pro Tools of Reason hun gemaakte composities afspelen. Dankzij deze revolutionaire ontwikkelingen kan nu iedereen met een laptop en een goed stel hersens zelf componist worden. De meeste dance-producers zijn ongeschoold in het maken van harmonieën en het schrijven van aria's, maar met hun eigen studiootje maken velen van hen wel degelijk indrukwekkende muziek. In de Melkweg lieten achtereenvolgens Joost van Bellen, Dimitri, Steve Rachmad, Harry Lemon, Laidback Luke en Don Diablo dat aan het publiek horen. In vele opzichten bleven zij trouw aan het origineel, maar vaak maakte hun muziek een geheel eigen wending. Voor ieder hoofdstuk trad een ander deejay-veejay koppel aan, beginnend met Joost van Bellen en 00-Kaap zelf. Vervolgens was het deejay van het eerste uur Dimitri, die zijn typische vrolijke technosound door het klassieke meesterwerk had verwoven. Steve Rachmad had zowaar Detroit techno in de Matthäus Passion gehoord, en bezoekers waanden zich bij zijn hoofdstuk in een stomende Gashouder. Progressive producer Harry Lemon (Lemon8) werd vergezeld van een operazangeres. De beroemde aria "Erbarme dich" bleef zo het meest trouw aan het origineel. Laidback Luke vertolkte het meest bombastische gedeelte van de Passion door verwoed te scratchen op zijn cd-speler. Maar het mocht niet baten. Uiteindelijk werd Jezus evenals bij Bach onherroepelijk aan het kruis genageld. Het idee om Johan Sebastian Bach te remixen klinkt misschien wat pretentieus. Is een remix immers niet bedoeld om iets aan de bestaande muziek toe te voegen? En wat valt er toe te voegen aan een ongekend meesterwerk als de Matthäus Passion? Puristen en Bach-liefhebbers zullen voor een stuk als dat van gisteren misschien hun neus ophalen, omdat zij vinden dat je met je poten van zijn werk moet af blijven. Maar Johan Sebastian Bach zelf zou hoogstwaarschijnlijk een gat in de lucht springen, als hij kon zien hoe anderen met zijn grootste meesterwerk aan de slag gaan. Hij zou er spontaan een laptop van gaan kopen.