Het eerste uur van deze week is voor Blues Brother Castro, vanaf nu verder getypeerd als BBC. Het nieuwe album van BBC heet FUN en is een erg goeie plaat geworden, wat mij betreft. Was de eerste plaat misschien wat dwarser en gruiziger, deze tweede maakt duidelijk dat we hier te maken hebben met een band die weinig tot niets voor lief neemt en doortimmert en stuitert, waar anderen allang het stof proeven. Zo ook live en kicking in Da Club. BBC raast en rommelt, tiert en prevelt, schopt en vlucht en overtuigt als een hechte klontering van wederzijds uitdagen en bevechten. Alles lijkt solide in elkaar te grijpen maar beweegt tegelijkertijd spastisch onder grote druk van weerbarstig hoekige en mateloos intrigerende songs. BBC is behoorlijk (l)enig in zijn soort. Leons vocalen voorop.Verleidelijk en doodsverachtend trekt hij je de songs binnen om je vervolgens het hoofd af te bijten door cynisme danwel te bezwangeren van broeierigheid. Mooi, mooi. Wat een band. Geen band maar een Lone Ranger met I-pod. Zo mag je The Listener wel omschrijven. Dan Smith is zijn naam en hij komt uit Fayetteville, Arkansas. Een klein universiteitsstadje met zo’n 50.000 inwoners. Een vlekje dus, maar groot genoeg voor Listener Dan om zijn inspiratie uit te halen. Als hij er al is, want deze eenmanszaak heeft een globale speellijst om koud van te worden. Tour of Homes heet zijn tournee en dat is ook precies wat het betekent. Hij komt bij je thuis als jij dat wilt. Let op: Hij eet wel mee en slapen zou ook mooi zijn, maar dan mag jij al je vrienden uitnodigen en gaat hij je huis volrappen want dat is wat hij doet…Rappen. En wel op geheel eigen wijze. Als The Listener zijn I-pod aantrapt in Desmet, zie je de verbazing op veel gezichten. Oldschool-beats en snoeisamples is niet het eerste dat je verwacht van een blanke man met Lemmy-snor en (hopeloos achterhaald :-) Beckham-kapsel, maar dat is precies wat je hoort. En als Dan vervolgens begint met het werkelijk uitpompen van zijn verhaal gaan de monden in de zaal nog wat wijder open en ben ik volledig verkocht. Of het goed is? Weet ik veel… Ik vind Dan helemaal te gek en verschrikkelijk deugen zoals hij op Rollinsiaanse wijze zijn lines en words de menigte en ether inspuugt. Op blote voeten ook nog. Ozark Empire heet zijn nieuwe album dat een conceptplaat is geworden. Een verhaal over het leven van een handelsreiziger. Come on and give it a spin zou ik zeggen.www.forthelistener.com En dan weer tijd en ruimte voor een jonge band met jonge gasten die gewoon lawaai willen maken en dat nu op de radio mogen doen. Nee, daarmee doe ik Mindfold tekort, volgens mij. Tuurlijk willen ze gewoon lawaai maken, maar er zit ook nog wel wat meer ambitie in deze band. Engeland gaat eraan, plannen voor de U.S en veel clubs doen in NL. De eerste langspeler heet Longroads en belooft een mooie pot compressed anger, zo na middernacht. Mindfold vliegt er met bovenmatige kracht in, gemotiveerd door het lange wachten en de van nature aanwezige zin om te presteren. Door deze totalkrieg-techniek op Desmet verliest de band elkaar een beetje uit het oog, waardoor de eerste twee songs een beetje als los zand klinken. Drums verliezen bas uit het oog, en gitaar vecht iets uit met de ritmesectie en raakt weg van de zang. De zang op zich zou ook nog wat sterker kunnen. Aangezien er echt zuiver gezongen dient te worden en dus noten geraakt, is het een kleine tip om je voor de radio dan maar wat meer daar op te concentreren dan op het vermaken van de mensen in de zaal. In het derde nummer begint de band weer naar elkaar te luisteren en vallen de afzonderlijk ingeslagen paden weer samen op dat ene brede Mindfold-pad. Maar: Mindfold doet het voor meer dan de volle 200 % en minder is geen optie. Waarvoor hulde. Tot volgende week.Weer zo’n mooie warme en VOLLE zaal?? Eric