Vier jaar geleden begon Martin Scorsese aan zijn film over Bob Dylan, No Direction Home. Maandag- en dinsdagavond is deze tweedelige documentaire te zien bij de BBC. Het plan voor de film kwam van de BBC in samenwerking met verschillende Amerikaanse productiemaatschappijen. Vervolgens werd Scorsese gevraagd de documentaire te gaan regisseren. Een klus waar hij vier jaar geleden aan begon. Het is niet de eerste muziekfilm voor de regisseur van Goodfellas en The Aviator. Eerder maakte hij onder andere de miniserie The Blues, en de daaraan gerelateerde concertfilm Lightning In A Bottle. No Direction Home moet haast wel een succes worden: zijn het niet de unieke beelden van Dylan, -interviews en beelden van live-optredens- dan is het wel de populaire regisseur die de kijkers trekt. Zowel de Dylan-fans als de Scorsese-fans zijn gegarandeerd publiek. En misschien was dat wel een van de redenen Scorsese voor dit project te benaderen. Er gaan zelfs al stemmen op om deze documentaire in de bioscopen te laten draaien. Op dit moment is de NPS in onderhandeling over de aankoop van de film met de makers. Volgens Nathalie Windhorst, hoofd aankoop van televisiedocumentaires, is er nog geen uitsluitsel en daarom wil zij is ze er nog niet te veel over kwijt. Maar als alles goed gaat wordt de film op Net 3 uitgezonden rond de feestdagen. In de volledige versie, verspreid over twee avonden, net als de BBC. We hoeven dus niet bang te zijn dat deze film teruggebracht gaat worden naar de standaard 50 minuten. Windhorst: “We korten films alleen in als ze daar geschikt voor zijn. En deze is zó goed, die willen we in zijn geheel uitzenden.” Een andere goede reden Scorsese als regisseur te kiezen, zou kunnen zijn dat Scorsese gemakkelijk bij Dylan in de buurt kon komen. Het is namelijk makkelijker een film over iemands leven te maken als diegene zelf ook een beetje meewerkt. Scorsese en Dylan werkten eerder al samen aan The Last Waltz en waren dus geen vreemden voor elkaar. Een dergelijke strategie gebruikt het VPRO's documentaireprogramma Tegenlicht ook wel eens. Zij volgden een tijd lang de Britse econome Noreena Hertz en konden op die manier interviews opnemen met onder andere Bono, Bob Geldof en de president van Tanzania. William de Bruin legt uit: “Het speelt inderdaad wel mee. Maar het is ook een risico, want je stelt jezelf afhankelijk van die andere persoon. Je moet dan wel heel goed van tevoren bedenken wat je in je programma wilt laten zien.” Harry Hosman van VPRO's Stardust is het met de Bruin eens. Hij heeft ook wel eens een interviewer van buitenaf aangetrokken om bij een bepaalde interviewkandidaat in de buurt te komen: “Reken maar! Het gebeurt niet zo heel erg vaak, bij de VPRO nog minder, maar het gebeurt zeker. Joyce Roodnat, een journaliste van het NRC, heeft voor ons eens een interview gedaan met Paolo en Vittorio Taviani, twee Italiaanse broers en filmmakers. Want zij was enorme fan van de gebroeders Taviani en ze spreekt vloeiend Italiaans. Maar het gebeurt ook andersom: sommige politici willen alleen door een bepaalde journalist geïnterviewd worden.” Over het risico dat William de Bruin ter sprake brengt, maakt Hosman zich niet zo veel zorgen. “Je moet iemand zoeken die begrijpt waar de redactie heen wil. Dan werkt het alleen maar in je voordeel.” Er wordt ook een soundtrack uitgebracht bij de documentaire. Het is een dubbel-cd met de nummers uit de film erop. Daarnaast een aantal niet eerder uitgebrachte opnamen uit de periode 1961-1966. No Direction Home wordt uitgezonden op BBC2, vanavond van 22.00 tot 23.55 en morgen van 22.00 tot 23.30 uur.